NEW YORK– NEW YORK (AP) — Lidia Bastianich hij groeide op in een klein stadje in Italië, waar de buren als een uitgebreide familie waren. Als de kinderen thuiskwamen van school en hun moeder weg was, gingen ze bij de buren een hapje eten. Als iemand een probleem had met een broer, gingen ze naar de buren.
De met een Emmy Award bekroonde televisiepresentator, auteur en restaurateur herinnert zich dat haar grootmoeder een extra pot voor de lunch klaarmaakte en de jonge Lidia daarmee naar de buren stuurde om haar bejaarde, blinde buurvrouw te eten te geven, samen met een glas wijn.
Dat gevoel van gemeenschap het is uiteraard niet specifiek voor Italië. “Het bestaat in Amerika in kleinere situaties, maar we moeten het steeds meer cultiveren”, zegt Bastianich.
Hij hoopt de eenheid te benadrukken en te cultiveren met zijn 14e televisiespecial, “Lidia viert Amerika: een natie van buren,” die op 25 november in première gaat op PBS en wordt gestreamd op PBS.org.
“Het is mijn manier om Amerika echt te bedanken. Ik denk dat er geen betere plek ter wereld is dan de Verenigde Staten van Amerika, en die plek wordt op een bepaalde manier belasterd”, zegt hij. ‘Wat ik weet is dat er in het midden van Amerika heel veel goede Amerikanen zijn.’
Bastianich gaat naar wijken die door brand zijn verwoest buiten Los Angeles, een betaalbar in Denver, een Japans-Amerikaans gemeenschapscentrum in Portland, Oregon, en een unieke gratis voedselmarkt in San Francisco. Bij elke stop zijn er handen uitgestrekt om te helpen.
“Die verbinding geeft je een goed gevoel, je voelt je meer een mens. En het geeft je dat soort verlangen terug om op een positieve manier te leven”, zegt hij.
De special van een uur begint in Altadena, Californië, dat is getroffen door recente bosbranden. Bastianich werkt samen met vrijwilligers aan het bereiden van 175 vijfgangenmaaltijden die bij de slachtoffers worden bezorgd. Eén van de vrijwilligers is iemand die uit zijn auto leeft omdat hij door de vlammen dakloos was geworden.
“Ik kreeg koude rillingen. Ik moest hem gewoon knuffelen”, herinnert ze zich. ‘Ik weet dat hij het nodig had. Ik weet dat hij alleen in zijn auto zat, maar toch vond hij in zichzelf de wil om te geven. Daar is vastberadenheid voor nodig. Er is karakter voor nodig.’
Maak ook kennis met een autodidactische chef-kok Kiki Ruff in Porter County, Indiana. Ruff presenteert een virale TikTok-serie die gezinnen helpt die worstelen met voedselonzekerheid in een supermarkt, met behulp van recepten uit de depressie, recessies en oorlogstijd.
In Denver bezoekt Bastianich een restaurant – SAME, wat staat voor So All May Eat – waar gasten geld kunnen aanbieden, producten kunnen maken of vrijwilligerswerk kunnen doen in ruil voor een maaltijd.
“Je zou kunnen betalen voor het avondeten of de lunch en dat is hetzelfde als het subsidiëren van de hele zaak. Maar als je een tuin hebt en bepaalde dingen verbouwt en je hebt teveel, dan kun je groenten of fruit meenemen en krijg je een maaltijd”, zegt hij.
“Of je kunt werken, je kunt teruggaan en groenten gaan inpakken of wat dan ook. Maar dat levert je niet alleen een maaltijd op. Het zorgt ervoor dat je met andere mensen omgaat en donaties doet.”
Een andere plaats die hij bezoekt is een gemeenschapscentrum in Portland voor Japans-Amerikaanse senioren dat maaltijden, tai chi en verbinding biedt voor senioren en gezinnen.
Bastianich, wiens nieuwste boek ‘Lidia’s Pasta-kunst: een Italiaans kookboek’ is, heeft samen met haar dochter, Tanya Bastianich-Manuali, zelf geprofiteerd van de hulp van de gemeenschap. Ze werd in 1947 geboren in Istrië, een Italiaans gebied dat na de Tweede Wereldoorlog aan Joegoslavië werd afgestaan. Hij bracht de eerste jaren van zijn leven door onder het communistische regime en vluchtte vervolgens met zijn gezin over de grens naar Italië. Daar woonden ze twee jaar in een vluchtelingenkamp, totdat een humanitaire organisatie hen in 1958 naar New York bracht.
De laatste stop van Bastianich is in San Francisco, de thuisbasis van de eerste wettelijk ondersteunde vrije voedselmarkt van het land, die duizenden inwoners bedient. Shoppers vinden de schappen vol en kunnen zelf kiezen wat ze willen.
“Het was niet zomaar een flyer of een doos met eten. Deze mensen kwamen binnen en voelden zich goed”, zegt Bastianich. “Ze waren integer bij het binnenkomen en bij het kiezen van wat ze wilden eten, en accepteerden niet alleen wat ze kregen.”
Wat Bastianich tijdens zijn reizen heeft ontdekt, is dat kleine vriendelijke daden tegenover iemand in jouw gemeenschap wonderen kunnen doen, niet alleen voor hen, maar ook voor jou.
“Je hoeft geen grote cheques uit te geven of zo. Doe iets voor je buurman”, zegt hij. “Die verbinding geeft je een goed gevoel. Je voelt je meer een mens. En het geeft je het verlangen terug om op een positieve manier te leven.”
