“Afwijzing leert je veel veerkracht, zelfvertrouwen en het vermogen om weer te komen opdagen.”
Fotografie: Met vriendelijke groet Sonal Madhushankar
Zacht gesproken, maar assertief en getalenteerd, Sonal Madhushankar heeft expressieve ogen die warmte, vaste overtuiging en wereldvermoeide vermoeidheid overbrengen in zijn baanbrekende acteerprestatie, Mensen in de lus.
Mensen in de lus richt zich op een alleenstaande moeder van de Oraon-stam, die probeert een evenwicht te vinden tussen het trainen van AI-systemen en het opnieuw verbinden met haar roots, terwijl haar dochter moeite heeft om hun nieuwe leven buiten de stad te accepteren.
Na de release in de Amerikaanse theaters deed de film, die momenteel wordt gestreamd op Netflix, officieel mee aan de Oscar-race in de categorie Best Original Screenplay.
“Na onze première op MAMI 2024 werd ik benaderd door alleenstaande moeders, werkende vrouwen, mensen uit Jharkhand en zelfs leden van inheemse gemeenschappen, die allemaal zeiden dat ze zichzelf in mijn karakter, Nehma, zagen”, zegt Sonal. Dinesh Raheja.
Voor een beginnende actrice is de reactie hierop Mensen in de lus Moet het je leven veranderen?
Voor elke acteur die met een droom naar Mumbai komt, is dit het moment waar hij stiekem op hoopt.
De reactie was surrealistisch.
Na onze première op MAMI 2024 werd ik benaderd door alleenstaande moeders, werkende vrouwen, mensen uit Jharkhand en zelfs leden van inheemse gemeenschappen, die allemaal zeiden dat ze zichzelf zagen in mijn karakter, Nehma.
Sommigen dachten echt dat ik tot hun gemeenschap behoorde.
Nu heeft de film zich officieel gekwalificeerd om mee te dingen naar de Oscars in de categorie Beste Originele Scenario. Die overstap van intieme vertoningen naar een internationaal podium is diep vernederend en opwindend.
Wat is uw achtergrondverhaal, persoonlijk en professioneel, voorheen Mensen in de lus?
Mijn reis was heel reëel en zeer aardend.
Mijn man, Rahul Patil, die in de IT-industrie werkt en ook toneelschrijver is, schreef een toneelstuk van één uur en veertig minuten, De laatste hoorzitting waar ik de hele tijd op het podium stond. Tijdens de repetities zag een vriend mijn optreden en zei: “We moeten Sonal aanbevelen aan Aranya.”
Spin (Sahai, directeur) was al lang op zoek naar Nehma, dus stuurde ik een referentieauditie in zwart, wit en grijs.
Ze vonden het geweldig, stuurden me het script en ik deed nog meer auditie. Zo kwam de film bij mij terecht.
Voordien was het leven een mix van IT-werk, theater, workshops en de emotionele en financiële realiteit van de industrie.
Afwijzing leert je veel veerkracht, zelfvertrouwen en het vermogen om weer te komen opdagen.
BEELD: Sonal Madhushankar in Mensen in de lus.
Wat heeft je geholpen om door de audities te komen?
Er waren rondes gericht op stilte, onbeweeglijkheid, emotionele aanwezigheid.
Ergens tijdens dat proces kwam er iets op één lijn en stopte ik met ‘optreden’ en bestond ik gewoon als Nehma. Dat is wat de film mij heeft opgeleverd.
Wie heeft jou geholpen om de juiste look te krijgen? Was je zonder make-up?
Aranya en ik hebben samen Nehma’s look opgebouwd.
Toen ik naar Ranchi reisde, besefte ik dat de vrouwen daar zo eenvoudig leven, zonder make-up, zonder kunstgrepen. Ik voel me erg op mijn gemak, met of zonder make-up. Ik ben niet bang voor de camera of mijn gezicht.
Als ik me zorgen maak: “Zal dit profiel schattig zijn?” dan verlies ik de toegang tot de emotionele waarheid.
De look was dus opzettelijk rauw.
Als de make-up het personage zou dienen, zou ik het hebben gedragen.
Nehma had het niet nodig.
Welk onderzoek heb je gedaan voor het personage?
Tijdens de audities spraken Aranya en ik uitvoerig over de Oraon-gemeenschap, discriminatie, kaste, kunstmatige intelligentie en machinaal leren.
Omdat ik een ingenieur ben die met machine learning heeft gewerkt, hebben die gesprekken bijgedragen aan het opbouwen van de mentale wereld van het personage.
Vóór de shoot vroeg hij me een week eerder naar Ranchi te komen.
Ik liep door de bossen, observeerde gebaren, ademhalingspatronen en accenten.
Ik had contact met de vrouwen uit de gemeenschap en luisterde naar hun verhalen.
Een vrouw genaamd Tarini, die in het huis woonde waar we filmden, raakte me diep.
Ik heb haar niet ‘geïnterviewd’. Ik ging gewoon naast haar zitten. Soms is aanwezigheid krachtiger dan vragen.
BEELD: Sonal Madhushankar in Mensen in de lus.
Voelde je een zekere zusterschap met je karakter?
Ik ben Dalit. Nehma behoort tot een inheemse en gemarginaliseerde gemeenschap.
We komen allebei uit plaatsen waar stilte, aarzeling en voorzichtigheid deel uitmaken van de identiteit.
We zijn sterke, mondige vrouwen, maar kaste brengt een heel specifieke laag van kwetsbaarheid met zich mee.
Door dit te begrijpen, kon ik haar emotionele waarheid vinden.
Hoe heeft regisseur Aranya Sahay je optreden geholpen?
Er was een moment dat ik niet wist hoe ik een injectie moest geven, dus bleef ik zwijgend zitten. Aranya kwam, ging rustig naast me zitten en deelde na een tijdje een heel persoonlijke jeugdherinnering.
Dat vertrouwen veranderde alles.
Ondanks barre omstandigheden zoals de jungle, kinderen, dieren en logistiek van de bemanning, was hij kalm. Zijn visie, toewijding en inlevingsvermogen hebben mij veel geleerd.
Door met hem samen te werken, voelde ik me veilig.
De jouwe is een zeer impactvolle en genuanceerde uitvoering, vooral in de scène waarin je wordt uitgescholden door een oudere man. Gebruik je acteertechnieken?
De uitbranderscène is een van mijn favorieten.
De mens wordt gedreven door angst.
Wij kiezen wanneer we spreken en wanneer we zwijgen.
Op dat moment wil Nehma zichzelf verdedigen, maar ze weet dat ze haar baan niet op het spel kan zetten, haar familie is ervan afhankelijk.
Ik begreep het onmiddellijk.
Ik heb soortgelijke situaties meegemaakt in de IT en tijdens audities.
Door het onthouden van die emoties kreeg ik toegang tot de voorstelling.
Wat betreft techniek heb ik in alle vormen getraind: clownerie, schaduwacteren, theater, ademwerk en workshops met meerdere facilitators.
Als je op de set bent, bevindt het vaartuig zich in het lichaam.
Fotografie: Met vriendelijke groet Sonal Madhushankar
Is dit het soort bioscoop dat je wilt maken?
JA. Met dit soort diepmenselijke en sociaal bewuste cinema voel ik me echt verbonden.
Ik sta ook open voor commercieel werk, zolang het karakter maar eerlijk is.
Voor mij is een goed verhaal een goed verhaal, ongeacht de schaal.
Heb jij een acteeridool?
‘Idool’ is een groot woord, maar ik heb grote bewondering voor Irrfan Khan. Ik identificeer me met zijn stiltes en de onvoorspelbaarheid die hij in zijn optredens bracht.
Jij denkt Mensen Zal het voor u gemakkelijker worden om meer werk te krijgen?
JA. Maar daarnaast heeft deze film mij bewust gemaakt van mijn verantwoordelijkheid als kunstenaar.
Als ik empathisch blijf, mijn kunst levend houd en open blijf staan voor mensen en verhalen, geloof ik dat het goede werk zal blijven komen.
Foto’s door Satish Bodas/Rediff
