Een zelfportret uit 1940 van Frida Kahlo, getiteld ‘El sueño (The Cama)’, zou donderdag veilinggeschiedenis kunnen schrijven bij Sotheby’s in New York
NEW YORK– NEW YORK (AP) — Een zelfportret uit 1940 van de beroemde Mexicaanse kunstenaar Frida Kahlo dat ze in een bed slaapt, zou donderdag geschiedenis kunnen schrijven als het te koop wordt aangeboden bij Sotheby’s in New York.
Met een geschat prijskaartje van 40 tot 60 miljoen dollar zou ‘El sueño (La cama)’ – in het Engels ‘The Dream (The Bed)’ – de maximumprijs voor een werk van welke vrouwelijke kunstenaar dan ook kunnen overtreffen als het onder de hamer gaat. Dit record staat momenteel op $ 44,4 miljoen, betaald door Sotheby’s in 2014 voor “Jimson Weed/White Flower No. 1” van Georgia O’Keeffe.
De hoogste prijs op een veiling voor een werk van Kahlo bedraagt 34,9 miljoen dollar, betaald in 2021 “Ik en Diego” beeltenis van de kunstenaar en haar man, muralist Diego Rivera. Zijn schilderijen zouden particulier voor een nog hogere prijs zijn verkocht.
Het schilderij dat wordt geveild toont Kahlo slapend in een houten bed in koloniale stijl, gewikkeld in een gouden deken geborduurd met wijnranken en bladeren. Boven haar, schijnbaar zwevend boven de bedstijlen, ligt een levensgroot skelet.
In de catalogusnota zegt Sotheby’s dat het schilderij “een spookachtige meditatie biedt op de poreuze grens tussen slaap en dood.”
Het schilderij werd eind jaren negentig voor het laatst publiekelijk getoond en is de ster van een verkoop van meer dan 100 surrealistische werken van kunstenaars als Salvador Dalí, René Magritte, Max Ernst en Dorothea Tanning. Ze komen uit een privécollectie waarvan de eigenaar niet bekend is gemaakt.
Kahlo beeldde zichzelf levendig en genadeloos af en de gebeurtenissen in haar leven, verwoest door een busongeluk op 18-jarige leeftijd. Ze begon te schilderen terwijl ze bedlegerig was, onderging een reeks pijnlijke operaties aan haar beschadigde ruggengraat en bekken, en droeg vervolgens gipsverband tot haar dood in 1954 op 47-jarige leeftijd.
“Het hangende skelet wordt vaak geïnterpreteerd als een visualisatie van haar angst om in haar slaap te sterven, een maar al te plausibele angst voor een kunstenaar wiens dagelijks bestaan werd gevormd door chronische pijn en trauma uit het verleden”, aldus de catalogus.
