De ontwerpers van het boek, Alflie Allen en Max Marshall, hebben de erfenis van grime-mode in de tastbare ervaring gebracht. James zegt: “Ik zei dat ik geen koffietafelboek wilde maken, omdat ik dacht dat het niet geschikt was voor vuil.” Overwegend hoe ze het gevoel van het genre het beste konden samenvatten, kwamen James, Alfie en Max op het idee om het fotografieboek samen te vatten in een poster; elke pagina kan worden opgevouwen tot A2-formaat, waardoor een verhalenboek ontstaat dat zich naast het verhaal ontwikkelt. “Destijds bestond de inspiratie uit alle materialen: heel plastic en glanzend”, zegt James. “Een paar oude zilveren en oranje Nike-sneakers uit 2000 hadden een grote invloed op het hoesontwerp.” Het fotoboek zit in een zilveren platendoos, met een feloranje band over de buik die in de bovenste en onderste groeven past om alles bij elkaar te houden.
Een andere belangrijke invloed waren de ingenieuze experimenten met de grimecultuur. Bijvoorbeeld SX Gehoor werd gemaakt toen de producer uit Wolverhampton nog maar 18 was, maar blijft een direct herkenbaar onderdeel binnen het genre. James bracht met zijn doka-technieken een eerbetoon aan de eenvoud van de grimeproductie, vaak bereikt met software als Fruity Loops. “De techniek was heel instinctief, kleuren kiezen en bijna schilderen zonder het te zien (het is op fotopapier, dus het moet ter plekke worden gedaan) om deze levendige kleuren te creëren”, zegt James.
Gemeenschap ligt James nauw aan het hart. Het belicht een belangrijk punt uit de begindagen van grime: een jeugdclub in Bow aan Devons Road waar mensen als D Double E, Nasty Crew en Ruff Sqwad allemaal naartoe gingen om ideeën uit te wisselen en hun vak aan te scherpen. Dergelijke ruimtes worden steeds meer een integraal onderdeel van jongeren, vooral vooraan grootschalige sluitingen. James zegt: “Ik zou graag willen dat de overheid meer zou moeten doen, maar de geschiedenis heeft mij geleerd onze overheid niet te vertrouwen. Ik geloof dus dat de creatieve industrie meer zorg en steun nodig heeft. Het is onze verantwoordelijkheid!”
James zal deze zomer een tweedaagse workshop geven in het Beau Beaus Cafe in E1 om ervoor te zorgen dat het boek iets teruggeeft aan de gemeenschap. Hij heeft een oproep geplaatst Noodsituatie in de kunst – een organisatie die hij zes jaar lang begeleidde – om jonge fotografen deel te laten nemen aan een praktijkgerichte workshop waarin jonge muzikanten van de muziekacademie Beau Beau werden gefotografeerd, waarvan de resultaten vervolgens werden tentoongesteld. Sinds de release van het boek heeft James zijn mentorschap uitgebreid door aan zijn eigen korte film en een boek met de titel te werken Hoe hoger de hoed, hoe dichter bij de hemel. “Watch this space!”, besluit de fotograaf.
Fotografieboek van James Pearson-Howes Als ik ‘Ere’ ben is te koop bij hem online winkel.
