Voor Kwaadaardig Het productieteam van de musical, geopend op Broadway in oktober 2003, bracht de show naar het Curran Theatre in San Francisco voor wat zij een ‘out-of-town try-out’ noemen. Tijdens de vijf weken durende run konden de producers, schrijvers en regisseur de knikken gladstrijken voordat de show op Broadway debuteerde.
Tijdens de drukte in San Francisco was filmstudent Jon M. Chu van de Universiteit van Zuid-Californië een weekend thuis op bezoek bij zijn ouders, die eigenaar waren van een Chinees restaurant genaamd Chef Chu’s in Los Altos, Californië, net buiten Silicon Valley. Chu was de jongste van vijf kinderen die opgroeiden in een gezin dat hun vrije tijd doorbracht met het bespelen van instrumenten of naar ballet, opera, musicals en films ging. “Het was de tijd van Michael Jordan op tv en films van Steven Spielberg”, herinnert Chu zich. “De video’s van Michael Jackson waren als mini-musicals.”
Chu groeide op met wat hij ‘dit prachtige idee van een verhaal’ noemt en ging naar de filmschool met een innerlijke theaternerd die zijn verlangen stimuleerde om het vak te leren. Het was dus geen verrassing toen zijn moeder, Ruth, voorstelde om de show in de Curran te zien.
Marc Platt was ook op de show, Kwaadaardigdie die vijf weken in San Francisco doorbracht om de laatste hand te leggen aan wat een van Broadway’s grootste hits zou worden.
Geen van deze mannen wist dat ze bijna twintig jaar later de handen ineen zouden slaan Kwaadaardig naar het grote scherm. “Ik heb ongeveer twintig jaar gewacht met het maken van de film nadat ik de show had geproduceerd”, zegt Platt. “Er waren veel redenen waarom ik wachtte; het lot riep me om te wachten tot Jon beschikbaar was.”
Hun partnerschap is nu een van de grote succesverhalen van Hollywood. Samen maakten Chu en Platt een gigantische kaskraker die tijdens het openingsweekend in november 2024 $ 114 miljoen opbracht aan de kassa (het bracht bijna $ 750 miljoen op). Nu zijn ze er klaar voor om het opnieuw te doen met de release van het tweede deel, Kwaad: voor altijd.
DE Kwaadaardig De films vertegenwoordigen een grote gok voor Universal Pictures: twee weelderige filmmusicals die achter elkaar worden uitgebracht met een geschat gecombineerd budget van ongeveer $ 300 miljoen. Dit alles in een tijdperk waarin filmstudio’s bezuinigen en het publiek wordt afgeleid door inhoud waarvoor ze niets anders hoeven te doen dan door hun telefoon te scrollen of tv te streamen vanaf de bank in de woonkamer.
Chu zegt echter dat hij optimistischer dan ooit is over het maken van films. Nu is het tijd, zegt hij, om te strijden voor grote verhalen die kunnen doorbreken in een bedrijf dat steeds meer gedreven wordt door algoritmen en gericht is op winst.
“Ik denk dat als je deze strijd wilt aangaan, je je aan de regels van het spel moet houden”, zegt hij. “Je moet mensen vermaken.”
Showman uit Silicon Valley ontmoet Hollywood-machine
Chu groeide op binnen twee grote Amerikaanse experimenten: de immigrantendroom en de innovatie van Silicon Valley. Zijn ouders runnen al tientallen jaren chef-kok Chu. Dat is waar hij zijn eerste camera en montagesoftware kreeg van een aantal attente klanten die in de filmindustrie werkten.
Op de middelbare school overtuigde Chu zijn leraren ervan hem korte, bewerkte video’s te laten inleveren in plaats van geschreven documenten, waardoor hij de kans kreeg om vertrouwd te raken met de software die hij van het restaurant had geërfd. Ze kreeg ook optredens bij het fotograferen van bruiloften en bar mitswa’s in haar geboorteplaats. Hij was een early adopter vanaf zijn tienerjaren en leerde After Effects en Pro Tools onder de knie krijgen.
In 2002, terwijl hij bij het USC werkte, verwierf Chu enige bekendheid vanwege een korte film genaamd Als de kinderen weg zijndie hij creëerde met een subsidie van de Princess Grace Foundation. Het was een echte zang-en-dansfilmmusical, die helemaal ging over hoe thuisblijvende moeders hun tijd doorbrengen als hun kinderen op school zitten en hun echtgenoten aan het werk zijn. Om met hem samen te werken schakelde hij klasgenoot van de filmschool en beginnende cameraman Alice Brooks in. Ze zouden zich later herenigen op de Kwaadaardig film.
Chu maakte een reeks films die zijn benadering van het vertellen van muzikale verhalen versterkten. In zijn eerste studiofilm, in 2008 Vergroot de 2 wegenChu leerde ideeën om te zetten in een echte productie door choreografie en karakter te combineren. Vervolgens als directeur van Justin Bieber: Zeg nooit nooitChu begreep hoe krachtig de internetcultuur kan zijn als vertelmechanisme. Pas toen hij regisseerde Gekke rijke AziatenDat Chu zijn carrière echter echt heeft veranderd. De film stelde hem in staat culturele nuance, authentieke verhalen en massale aantrekkingskracht te combineren. Dit alles is een stap verder gegaan Kwaadaardigwat veruit Chu’s meest ambitieuze film is.
De film vereiste dat hij verder ging dan zijn creatieve instincten. Donna Langley, president van Universal Pictures, zegt dat Chu zowel een intelligente leidinggevende als een creatieveling is: “Hij gedijt op het snijvlak van commercie en kunst. Hij is zeer empathisch, pragmatisch en innovatief. Hij ziet uitdagingen als kansen, is uiterst methodisch in zijn planning en blijft toch flexibel in zijn uitvoering.”
Vertelling als empathie
Chu beschouwt het vertellen van verhalen als een soort transcendente valuta in het huidige filmtijdperk. “Het is een van de krachtigste empathische drijfveren die we hebben, afgezien van reizen”, zegt hij. Dit helpt natuurlijk Kwaadaardig Het voelt alsof Chu een uniek en magisch verhaal vertelt, in een land dat zo fantastisch en levendig is dat je niet anders kunt dan vervoerd worden.
Maar Chu’s unieke kracht in het brengen Kwaadaardig tot leven is zijn vermogen om te denken als een verhalenverteller en te werken als een ingenieur. Chu’s creatieve systeem is doelbewust en gedisciplineerd. Hij herinnert zich hoe hij in zijn beginjaren als redactie een systeem voor niet-lineaire narratieve logica bedacht dat hem hielp zijn ideeën te ordenen. Het verzamelde duizenden schermafbeeldingen, texturen en notities en organiseerde deze in mappen. Deze mappen werden een soort ‘creatieve voorraadkast’ waaruit hij begon te putten bij het ontwikkelen van een nieuwe film.
Toen Chu en cameraman Brooks klasgenoten waren bij USC, kregen ze een band dankzij hun liefde voor musicals. “Ik denk dat we allebei hele spannende verhalenvertellers zijn”, zegt Brooks, die aan beide verhalen met Chu heeft samengewerkt In de hoogten EN Kwaadaardig (onder andere). “Het gaat erom dat je een verhaal van binnenuit vertelt.” Hij beschrijft Chu’s proces als ongelooflijk opzettelijk.
Zij en Chu bewegen zich in hun eigen tempo tijdens de eerste stadia van de productie en planning, terwijl ze op elkaars instinct vertrouwen. “Als we voor het eerst een script krijgen, splitsen we elke scène op met één woord, emotionele intentie, en elke camera- en belichtingskeuze komt voort uit die intenties”, zegt Brooks. “Het is een lang rijpingsproces waarbij je eerst de ideeën laat groeien, en dan komen de technische ideeën op de tweede plaats.”
Op de set van Kwaad: voor altijdChu implementeerde een proces waarbij acteurs tijdens het filmen hun tekst moesten uitspreken voordat het officiële filmen begon. Tijdens de repetities voor het nummer “For Good” begonnen acteurs Ariana Grande en Cynthia Erivo naar believen te zingen, terwijl ze door een kastdeur voor elkaar zongen. Het was volkomen ongepland, maar het maakte ook deel uit van Chu’s gebruikelijke proces vóór een scène, dus hij liet het los en het vastgelegde moment werd een van de meest memorabele in de film.
“Proces is hoe genialiteit wordt geboren”, zegt hij.
Bij het ontwikkelen van een film denkt Chu niet aan de kassa. In plaats daarvan probeerde hij ervoor te zorgen dat de film zo vermakelijk mogelijk was. Voor hem zijn films een poort naar een andere wereld, waar het publiek dingen vanuit het perspectief van iemand anders kan ervaren. “Voor mij is dit wat we in onze cultuur het meest moeten beschermen”, zegt Chu. “Ik voel een grote verantwoordelijkheid om een microfoon in die ruimte te hebben.”
Chu begon op hen beiden te schieten Kwaadaardig films in 2022 eerst NAAR DE het is echt een ding geworden. Hij en het filmteam van meer dan 700 experts op het gebied van visuele effecten waren diep gefocust op het bouwen van een tactiele maar onvolmaakte wereld. Hij wilde tafels die wiebelden en deuren met scheuren. Voor Kwaadaardig om te werken, kan niets overdreven gefabriceerd of nep aanvoelen.
“Hij benadrukte dat de wereld tastbaar was, dat we de krassen en het vuil konden voelen”, zegt Platt. Deze kwaliteit zorgt ervoor dat het publiek de hoge inzet van de relatie tussen Glinda en Elphaba kan voelen, zegt Chu, waarbij hij opmerkt dat alles op de set binnen een straal van 12 meter fysiek gebouwd was. De onvolkomenheden zorgden voor een soort intimiteit met het publiek die AI nooit zou kunnen reproduceren. “Dit kon niet als een droom hebben geleken, omdat we het over echte dingen hadden en we in de echte waarheid aan het graven waren”, zegt hij.
Platt zegt dat deze onwankelbare toewijding aan emotionele resonantie Chu op dit moment uniek maakt. “Zelfs als het moeilijk was om veranderingen aan te brengen, of als we meningsverschillen hadden met de schrijvers, was er altijd vreugde in het proces”, zegt Platt. “Als je regisseur zo denkt, dringt dat door bij iedereen die aan een productie meewerkt. Maar het gaf mij ook vertrouwen in onze samenwerking en de uitkomst.”
In veel opzichten vertegenwoordigt Chu een model voor wat de filmwereld nodig zal hebben naarmate de technologie de film blijft doordringen. Chu gelooft dat naarmate AI een steeds belangrijker onderdeel wordt van de manier waarop creatieven hun werk maken, het alleen maar meer waarde zal hechten aan de menselijke nieuwsgierigheid. “Uiteindelijk”, zegt hij, “gaat het erom iets te bouwen dat mensen kunnen ervaren, zelfs in een wereld van pixels.”
