Dit artikel bevat spoilers voor “Slecht: voor altijd”.
“Wicked: For Good” zou altijd veel te bieden hebben. De beslissing om de Broadway-film uit 2003 van Stephen Schwartz en Winnie Holzman in twee films op te splitsen, werd aanvankelijk gemengd onthaald, aangezien de show ongeveer drie uur duurt, met pauze. De eerste film in de ‘Wicked’-duologie van Jon M. Chu balanceert op het randje met een speelduur van 2 uur en 45 minuten, maar het voelde goed voor deze verfilming. De uitbreiding van het eerste bedrijf gebruikte de extra tijd om de relatie tussen Elphaba (Cynthia Erivo) en Glinda (Ariana Grande-Butera) verder te ontwikkelen. Het maakte het gebouw hoog van “Defying Gravity” tot een welverdiende stopplaats, omdat je het gevoel kreeg dat je een hele film had gezien in plaats van de helft van één. Je zou denken dat dit “For Good” nog meer genade zou geven om de tijd te nemen om het tweede bedrijf aan te passen, toch speelt de film vreemd genoeg als een gehaaste tweede helft in plaats van zijn film.
/BJ Colangelo uit de film was veel beter in “For Good” dan ik in haar recensie, waarin ze de tekortkomingen van de film erkende, maar zich uiteindelijk nog steeds ontroerd voelde. Naast het ontbreken van gedenkwaardige liedjes in de film en donkere cinematografie, Ik kon het niet laten om afgeleid te worden door de rommelige plot, in tegenstelling tot wat de eerste “Wicked” had bereikt. Er valt hier veel te bespreken, maar ik was misschien wel het meest verontrust door het gebruik van Dorothy Gale, het meisje uit Kansas dat verwikkeld raakt in een avontuur om de tovenaar (Jeff Goldblum) te ontmoeten. Je kunt je de hoofdpijn van Chu en zijn bedrijf al voorstellen als ze de vertolking van Judy Garland in de klassieker van Victor Fleming uit 1939 moeten volgen. Maar wat ze hier bedenken, verergert het probleem meer dan wat dan ook.
Het verduisteren van Dorothy blijkt een nog grotere afleiding te zijn
Het is ongeveer halverwege “For Good” wanneer Madam Morrible (Michelle Yeoh) de binnenlandse tornado tovert die de tirannieke Nessarose (Marissa Bode) verplettert als een middel om Elphaba te lokken. Als je ooit iets hebt gezien dat verband houdt met ‘Oz’, weet je dat daarin een zeer verwarde Dorothy schuilt. Maar als Elphaba in Munchkinland aankomt, heeft Glinda de zilveren pantoffels al aan Dorothy gegeven, die langs de Yellow Brick Road marcheert. De volgende keer dat we haar zien, praat ze al tegen de mechanische façade van de Tovenaar naast de Tin Man, de Laffe Leeuw en de Vogelverschrikker. Na een tijdje lijkt het erop dat “For Good” niet van plan is Dorothy van voren te laten zien, of haar tekst te geven, ook al wordt ze gespeeld door de Britse actrice Bethany Weaver. Hij is niet eens een personage, maar eerder een verhalende verplichting.
De Broadway-show beperkt ook Dorothy’s aanwezigheid tot een minimum, maar dat heeft meer te maken met het condenseren van een groot deel van Gregory Maguire’s roman uit 1995 in een drie uur durende toneelproductie. Hij is grotendeels buiten beeld, met zijn meest prominente verschijning in silhouet wanneer hij de emmer water naar Elphaba gooit. Maar films zijn heel andere dieren dan toneelproducties. Het probleem dat ik heb is niet zozeer dat Dorothy geen uitgebreid personage is, ook al is ze dat wel technisch een belangrijke drijvende factor in het verhaal en hoe deze personages samenkomen. Het is het feit dat elke poging om Weaver’s gezicht en stem te verhullen neerkomt op gelijkspel Bovendien Let op zijn spookachtige uiterlijk.
De beslissing lijkt erop dat Chu zijn gezicht wil verbergen voor een openbaring die nooit komt. Dorothy is een raadsel in ‘For Good’, wat vreemd is, omdat haar minimale toevoeging het gevoel geeft dat de film een hele groep mist.
Wicked: For Good bewijst dat wat op het podium werkt, niet altijd op het scherm werkt
“For Good” voelt vaak alsof iemand op de knop voor het overslaan van hoofdstukken op de afstandsbediening drukt elke keer dat het plotseling knippert tussen deze grote tijdsverschillen waarin veel dingen zijn gebeurd. Voordat Dorothy het huis sloopt, doet Elphaba haar best om een bedrieglijke spreuk die Nessarose over Boq (Ethan Slater) heeft uitgesproken, te corrigeren, waardoor hij uiteindelijk in de Tin Man verandert. We krijgen nog een oorsprongsverhaal voor een van de beroemde leden van de “Wizard of Oz” -groep, terwijl Elphaba de Grimmerie gebruikt om de gemartelde Fiyero (Jonathan Bailey) in de Vogelverschrikker te transformeren. Chu besteedt zoveel tijd aan het opbouwen van de angstaanjagende transformaties van deze twee personages, maar beide zijn opvallend afwezig in de meeste grote ontwikkelingen in het derde bedrijf van de film.
We zien nooit hoe Boq en Fiyero naast Dorothy omgaan in deze alternatieve geschiedenis van ‘The Wizard of Oz’, vooral niet in de geweldige reeks waarin ze Elphaba met water overgieten in het Kiamo Ko-kasteel. Het is een poging om de zaken grotendeels gericht te houden op het perspectief van Elphaba en Glinda. Door echter niet in te gaan op de woede van Boq, noch op de tegenstrijdige gevoelens van Fiyero, zorgt het beschermen van Dorothy tegen een echt personage ervoor dat hun bogen onbevredigend aanvoelen binnen de grenzen van een ensemblefilm. Wat op het podium heeft gewerkt, vertaalt zich niet altijd goed naar het scherm, vooral omdat het uitbreiden van het verhaal de eerste keer voor Chu bleek te werken. In ‘For Good’ informeert Dorothy alles en niets tegelijk.
“Wicked: For Good” is nu in het hele land in theaters te zien.
