Toen regisseur Jalmari Helander zijn pauze van acht jaar beëindigde door los te laten de uitdagende en actievolle film over de nazi-moord “Sisu” in de wereld, introduceerde een coole nieuwe actieheld die zich soms voelde als de Finse John Wick: een stoïcijnse jongen met een schattige hond en een voorliefde voor het brutaal doden van zijn vijanden.
Drie jaar later keert Helander terug voor een nieuwe ronde met de Finse oorlogsheld Aatami (Jorma Tommila) in “Sisu: Road to Revenge.” Deze film is uit hetzelfde materiaal gesneden als “Mad Max: Fury Road” en “John Wick: Chapter 4” door het concept van de originele film naar nieuwe creatieve hoogten te brengen met een geheel nieuwe toon, en actiescènes op te leveren die onmogelijk lijken te zijn zonder de helft van de bemanning te doden.
In de nieuwe film verloor Finland na de Tweede Wereldoorlog een groot deel van zijn grondgebied aan de Sovjet-Unie, inclusief de locatie van Aatami’s huis. Hij ontmantelt zijn huis en neemt het mee, op reis om de grens over te steken. Maar de Sovjets zijn vastbesloten om “de man die weigert te sterven” te vermoorden en een groep jongens te sturen om ervoor te zorgen dat hij deze keer dood blijft. Dat plan begint met wat Helander ‘motorchaos’ noemt, een enorme scène met een achtervolging in ‘Fury Road’-stijl met verschillende motorfietsen, een vrachtwagen en uiteindelijk zelfs tweedekkers, en het was het moeilijkste deel van de film om te filmen, zoals hij /Film vertelde in een exclusief interview voorafgaand aan de release van de film.
“Voor mij was het belangrijk om hier snelheid in te hebben, dus ik stelde me alle soorten voertuigen voor die we zouden kunnen gebruiken en probeerde onszelf in zeer moeilijke situaties te brengen voor Aatami”, zei Helander. “Het was erg moeilijk en tijdrovend om die scènes te fotograferen, vooral de autochaos met zoveel bewegende voertuigen en alle camera’s.”
Honden, fietsen en vrachtwagens, oh mijn God
De auto-chaosreeks is het hoogtepunt van de film, omdat er sprake is van meerdere bewegende delen (letterlijk), grote stunts en een hond, allemaal in beweging. Het is geen verrassing dat dit de grootste uitdaging was bij het maken van de film, vooral als je bedenkt dat het nodig was om rekening te houden met de Bedlington-terriër, die fungeert als Aatami’s trouwe metgezel. De hond speelde een belangrijke rol in de eerste film, een scène-stealer en soms een even grote actiester als Aatami zelf. In het vervolg is de hond aanwezig tijdens de hele motorchaosreeks, waarbij Aatami zowel de materialen waaruit zijn ouderlijk huis bestaat als de hond moet verdedigen. Het zal geen verrassing zijn dat de omgang met een hond geen gemakkelijk aspect was bij het filmen van het vervolg op ‘Sisu’ (dat ik met recht een van de de beste actiefilms de afgelopen tijd).
“Het is altijd moeilijk, niet zo moeilijk als de eerste omdat deze keer de hond in de auto zit, veel gemakkelijker te controleren omdat hij eigenlijk niet kan ontsnappen of iets dergelijks,” legde Helander uit. “Maar het was erg tijdrovend en ik zei meestal tegen de tweede groep: ‘Probeer de hond dit en dit te laten doen’, omdat ik niet de tijd of het geduld had om daarmee om te gaan.”
De grootste goocheltruc van “Sisu: Road to Revenge” is dat de hele film zich in wezen afspeelt in verschillende voertuigen, waardoor de lat hoger wordt gelegd en manieren worden gevonden om de actie fris te houden. Verrassend genoeg bekende Helander dat hoewel ze erin slaagden elk gek idee dat hij had te verwezenlijken, er één was die hij niet in de film durfde te verwerken. “Ik had een scène die zelfs voor mij te gewelddadig was en die moesten we verwijderen.”
“Sisu: Road to Revenge” is nu in de bioscoop.
