In 1985 bestond er nog steeds een vraatzuchtige honger naar alles wat mensen vaag deed denken aan de origineel Star Wars, maar films die aan deze behoefte probeerden te voldoen, waren overal. De meest voor de hand liggende rip-offs kwamen snel uit, met de waardeloze film uit 1978 Sterrencrash waarschijnlijk de meest beruchte. Maar tegen de jaren tachtig ontstonden er vreemdere uitlopers en was de animatiefilm vrijwel vergeten Starchaser: De legende van Orin het is ongetwijfeld het vreemdste en meest verontrustende.
40 jaar geleden gepubliceerd, Sterrenjager nam beats van vage verhalen uit Star Wars en gaf ze een beslist sleazy kwaliteit. Was deze animatiefilm voor kinderen? Voor sciencefictionfans? Voor iemand? Hier leest u hoe u het kunt benaderen Sterrenjager vandaag, als je durft.
Sterrenjager vertelt het verhaal van Orin, die een mix lijkt tussen Luke Skywalker en de tekenfilm He-Man uit de jaren 80. Net als veel andere mensen werkt hij ondergronds in een mijn, waar hij werkt voor iemand die ‘de Meester van de Geest’ wordt genoemd, ook wel Zygon genoemd (geen relatie met de Dokter Wie buitenaardse wezens). In eerste instantie draagt Zygon een Vader-achtig masker, maar wanneer Orin een rel begint, onthult Zygon een kwaadaardig paars gezicht. Dan, op een extreem donker moment, wurgt Zygon Orins vriendin, Elan.
Dat is alles wat u hoeft te begrijpen Sterrenjager. Het vermoorden van Elan zou hetzelfde zijn als de moord op prinses Leia Star Wars’ openingsmomenten, en dan hebben de helden zojuist iemand gevonden om voor te zorgen. Het is een verwarrende keuze en Sterrenjager verdubbel de vrouwenhater met een reis naar een planeet waar geanimeerde prostituees de plaats innemen van dwaze kelderwezens. Een piratenpersonage grapt dat de sympathieke schurk Dagg Dibrimi de voorkeur geeft aan het gezelschap van jonge mensen, een opmerking die zowel verontrustend als homofoob is. Dan is er de vrouwelijke robot, Silica, die letterlijk Fembot wordt genoemd en door Dagg opnieuw is geprogrammeerd om onderdaniger te zijn.
Kijk, het zijn allemaal je favoriete personages.
Young Sung Production Co.Ltd.
Het meest voor de hand liggende Star Wars-achtige aspecten van Sterrenjager Orin heeft willekeurige krachten en een magisch zwaard dat voor alle anderen alleen als gevest verschijnt. Zwaarden die slechts een handvat waren, waren in de jaren tachtig kortstondig een rage; Er zit een nep-lichtzwaard in Sterrencrash, en zelfs de tv-tekenfilmheld Thundarr de Barbaar had een lichtzwaard. Maar Orins zwaard is vooral opmerkelijk, vooral omdat het zo verbonden is met zijn lot.
Sterrenjager Het leent ook zwaar van Star Wars-geluidseffecten, met name de geluiden van overvliegende ruimteschepen. Het is verontrustend, alsof deze geluidseffecten zijn vastgelegd en in een film zijn geplaatst waarin ze niet willen leven. Visueel zien sommige stadsgezichten er aangenaam uit. Blade RunnerJean Giraud-achtig sentiment, maar deze vluchtige scènes kunnen het domme verhaal en de nauwelijks verborgen regressie niet compenseren.
Het zwaard van Orin is niet bepaald geweldig.
Young Sung Production Co.Ltd.
Als je zin hebt in geanimeerde sciencefiction-nostalgie uit de jaren 80, Sterrenjager doet het nauwelijks. Maar aangezien het bijna vulgair is, kun je beter het origineel uit 1981 bekijken. Zwaar metaal of de werkelijk verbijsterende animatiefilm uit 1977 Magiërs. Daar werd inhoud voor volwassenen onbeschaamd afgeleverd. Van Starchaser de grootste misdaad is dat het zich voordoet als een epos voor een breed publiek, maar in plaats daarvan aanvoelt als fanfictie gemaakt door mensen die er niet echt over nadachten.
Lichtzwaarden zijn niet cool omdat het zwaarden zonder bladen zijn, maar vanwege de personages die ze hanteren. Sterrenjager vergat dat elegante detail en werd in plaats daarvan een beschamend eerbetoon aan een minder beschaafd tijdperk.
