Wanneer een Gebruiker X heeft er onlangs op gewezen Na de ongelooflijke toename van de rijkdom van miljardairs sinds 2015 reageerde ondernemer Mark Cuban, zelf miljardair, met zijn mening over het waarom, maar spoorde hij zijn volgers aan om over een andere vraag na te denken:
“Waarom geven we bedrijven geen prikkels om van hen te eisen dat ze aandelen uitdelen aan alle werknemers, met hetzelfde percentage van de cash earnings als de CEO?” Cubaans gezegde.
Het is de juiste vraag om te stellen. Want terwijl het debat over de ongelijkheid in welvaart voortduurt, is de oplossing al tientallen jaren in het volle zicht verborgen.
DE De rijkste 10% van de Amerikaanse gezinnen beheersen nu 67% van de totale rijkdomterwijl de onderste helft slechts 2,5% in handen heeft. De typische Amerikaanse werknemer nadert zijn pensioen met ongeveer $ 4.000 aan besparingwat minder is dan de kosten van een maand in een woonvoorziening. Deze onevenwichtigheid is niet duurzaam, noch economisch, noch sociaal.
De oplossing vereist geen nieuwe wetgeving of een andere verplichting tot maatschappelijk verantwoord ondernemen. Het is gebaseerd op een beproefd model dat al vijftig jaar bedrijven en gemeenschappen stilletjes transformeert: werknemerseigendom.
Van Silicon Valley tot Main Street
Silicon Valley heeft dit al lang geleden begrepen. Aandelencompensatie vormt sinds de jaren zeventig de basis van de innovatie-economie van de technologie-industrie. Aandelenopties hebben startups in staat gesteld talent van wereldklasse aan te trekken zonder topsalarissen te betalen, de incentives voor werknemers op één lijn te brengen met de prestaties van het bedrijf en rijkdom te creëren voor werknemers die anders nooit activa zouden bezitten.
Buiten de technologiesector blijft grootschalig eigendom echter zeldzaam. Minder dan 7.000 Amerikaanse bedrijven– vooral in traditionele sectoren zoals de productie, de bouw en de distributie – opereren onder een werknemersaandelenplan (ESOP). De resultaten weerspiegelen echter het succes van de Valley.
Bedrijven die eigendom zijn van werknemers groeien ruim 2% sneller per jaar dan hun concurrenten en hebben de helft minder kans om failliet te gaan. Tijdens de financiële crisis van 2008 ontsloegen ze werknemers tegen slechts een derde van het percentage van conventionele bedrijven. Voor werknemers is de impact net zo krachtig. ESOP-deelnemers beschikken over een 92% hoger gemiddeld vermogen van huishoudens, wat overeenkomt met het dubbele van hun pensioensparenen een gemiddeld inkomen dat 33% hoger is dan vergelijkbare werknemers.
Dit is geen filantropie. Het is een duurzame, door de markt geteste strategie die tegelijkertijd groei, veerkracht en gelijkheid bevordert.
De timing kon niet beter
Tegenwoordig maken verschillende krachtige trends dit het perfecte moment om eigenaarschap op schaal te brengen.
Er is een enorme generatiewisseling gaande. Elke dag gaan tienduizend babyboomers met pensioen, waarvan velen succesvolle eigenaren van kleine en middelgrote bedrijven zonder opvolgingsplan. Door eigendom over te dragen aan werknemers blijven bedrijven geworteld in hun gemeenschap, blijven goede banen behouden en worden oprichters beloond met een eerlijke marktwaarde.
De pensioencrisis vraagt om nieuwe oplossingen. Nu de gemiddelde besparingen zich op een historisch dieptepunt bevinden, hebben werknemers instrumenten voor het opbouwen van rijkdom nodig die verder gaan dan de 401(k)-plannen. Eigendom creëert een activabasis die in de loop van de tijd wordt opgebouwd, waardoor wordt hersteld wat traditionele pensioenen ooit boden.
Het tekort aan arbeidskrachten verandert de bedrijfstakken. Naarmate geschoolde werknemers schaarser worden, zullen bedrijven die eigenaarschap aanbieden de strijd om talent winnen, niet alleen goed betalen, maar mensen ook een reden geven om te blijven.
Economische volatiliteit bevordert de veerkracht. Bedrijven die eigendom zijn van werknemers presteren beter tijdens recessies, omdat mensen op elk niveau belang hebben bij de uitkomst. Eigenaarschap creëert zowel financiële als culturele kracht.
Naast goede bedoelingen
Er is geen tekort aan programma’s die zijn ontworpen om werknemers in Amerika te helpen. Wat ontbreekt is het bewustzijn en de acceptatie van eigendomsmechanismen waarmee werknemers de waarde die ze creëren kunnen delen. Zolang werk en bezit gescheiden blijven, zal de ongelijkheid blijven toenemen.
Wanneer werknemers eigen vermogen bezitten, verschuift hun focus van het voltooien van taken naar het creëren van blijvende waarde. Ze denken als eigenaren omdat ze eigenaren zijn, en deze mentaliteit stimuleert innovatie, versterkt de loyaliteit en creëert een krachtige cyclus van vertrouwen en verantwoordelijkheid.
De impact is duidelijk en de business case is nog sterker. Wijdverspreid eigendom bouwt bedrijven op die lang meegaan. Het zorgt ervoor dat rijkdom binnen gemeenschappen blijft circuleren in plaats van deze te onttrekken, en het verandert werknemers in langetermijninvesteerders in het bedrijf dat zij helpen opbouwen.
De tijd om te handelen
We staan aan de vooravond van een unieke kans om het kapitalisme opnieuw uit te vinden voor gedeelde welvaart. Eigendom van werknemers zal niet alle ongelijkheden in onze economie oplossen, maar het pakt wel een van de meest fundamentele problemen aan: wie profiteert van de waarde die een bedrijf creëert.
De Cubaanse uitdaging mag niet verdwijnen in de sociale media-ether. Het zou een oproep tot actie moeten worden voor politici, investeerders en bedrijfsleiders om van werknemerseigendom de norm te maken en niet de uitzondering.
Amerika heeft geen behoefte aan nog een debat over de herverdeling van rijkdom. Er is een strategie voor het delen van rijkdom nodig.
Eigendom van werknemers vertegenwoordigt het beste van het kapitalisme: eerlijk, inclusief en fel concurrerend. Het brengt winst op één lijn met het doel en zorgt ervoor dat de mensen die onze bedrijven opbouwen, delen in hun succes. Als we het nu zouden opschalen, zouden we de ongelijkheid van vandaag kunnen omzetten in de gedeelde welvaart van morgen.
