Leestijd: 4 notulen
Amy Duggar King onthult de woorden die de familie van haar neven verboden hebben.
Onlangs deed neef Duggar precies dat gedetailleerde ‘verdraaide’ familiemomenten. en onthuld duistere familiegeheimen het kwam als een schok voor sommige van zijn eigen familieleden.
Maar de meest sinistere aspecten van de Duggar-cultus zijn nooit de schandalen geweest. Het was wat de sekte openlijk liet zien.
Amy beschrijft de regels die Jim Bob en Michelle hielpen de woorden, houdingen en zelfs gedachten van hun kinderen en hun gasten onder controle te houden.
Amy Duggar King herinnert zich welke normale, alledaagse woorden ‘verboden’ waren
Tijdens een recente Groepstekst met het interview met Melissa Rivers, Amy Duggar herinnerde zich de Duggar-regels.
Sommige dingen zijn berucht: de bizarre en zeer gendergerelateerde regels voor kleding, de ‘vrijage’- en ‘zijknuffel’-onzin, en de afschuwelijke permanent die Michelle door de jaren heen heeft gedragen.
Maar veel hiervan was een fineer… hyperzichtbare regels voor TLC-kijkers om zich te identificeren, zodat ze niet te veel over al het andere nadenken.
Deel uitmaken van een nachtmerrieachtige sekte houdt meer in dan het dragen van een uniform of armoedige kleding.
Net als veel soortgelijke giftige groepen in de geschiedenis heeft de familie Duggar verbale negativiteit verboden, door de manier waarop mensen spreken en zich uiten te controleren om een miezerige, zoetsappige toon op te leggen.
‘Je kon niet eens ‘ik haat tomaten’ zeggen toen je daar was,’ vertelde Amy. “Het woord ‘haat’ was niet toegestaan!”
Sommige niet-sektefamilies dringen aan op vreemde positiviteit, maar de Duggars zijn nog verder gegaan.
“Het woord ‘niet leuk’ was niet toegestaan,” onthulde Amy. “Er was niets slechts aan dat huis.”
Ze vervolgde: “Dus (toen ik daar was) moest ik gewoon een masker dragen om gelukkig en glanzend te zijn en alles is mooi, gelukkig en lieflijk.”
Amy vatte het samen door erop te wijzen dat er ‘daar maar heel veel regels waren’.
De Duggar-kinderen wisten niet dat het leven beter kon zijn
Volgens Amy Duggar waren haar neven en nichten “de gelukkigste kinderen” die opgroeiden. Of tenminste, zo gedroegen ze zich.
Ze hadden niet alleen geen andere keuze dan te glimlachen, ze wisten niet eens hoe echt geluk eruit zag.
Ze hadden nog nooit van de vrijheid geproefd en die ook nooit echt gezien, dus ze wisten niet dat dingen als zelfexpressie ontbraken.
‘Ze bakten brood, speelden schaak en er werd elke dag klassieke muziek gespeeld in dat huis’, herinnert Amy zich.
Het ziet er bijna perfect uit. En dat was blijkbaar het doel: een gezin vol lachende, hyperpositieve kinderen. Dit is geen pad naar een gezonde ontwikkeling of geluk, maar jongen, het zou zeker een mooie ansichtkaart zijn.
Zelfs als je het zou vermijden om de grotere realiteit van het opgroeien in een gewelddadige sekte te bespreken, is het onmogelijk om niet in de vele schandalen van Josh Duggar te duiken.
In 2015 hoorde de wereld dat hij zijn vrouw had bedrogen. Toen kwam de echte gruwel: als tiener had hij vijf meisjes misbruikt, waaronder vier van zijn eigen zussen.
En natuurlijk dat zijn ouders dit kwaad voor de autoriteiten verborgen hadden gehouden en hadden toegestaan dat zijn misdaden onder de verjaringstermijn verstreken.
Maar Amy benadrukte dat ondanks de omvang van het schandaal van iedereen in de familie – inclusief zijn slachtoffers – werd verwacht dat hij zou vergeven en verder zou gaan.
Hij legde uit: “Als er iets gebeurt in een van deze IBLP-families, moet je snel vergeven en verder gaan.”
Sekten helpen mensen niet genezen, omdat gezonde mensen zich kunnen bevrijden
‘Eerlijk gezegd,’ vervolgde Amy Duggar, ‘gaan slachtoffers vaak niet met je pijn om omdat je niet naar therapie mag.’
Hij legde uit: “Je moet letterlijk met iemand binnen IBLP praten om enige vorm van mentorschap of therapie te krijgen… maar dat gesprek heeft geen inhoud. Je krijgt niet echt genezing.”
Amy beschreef: ‘Ik denk dat ze een vrolijk, helder masker hebben opgezet. Ik denk dat ze hebben gedaan wat ze moesten doen.’
Hij vervolgde: “Ze hadden een rol te spelen. Ze hadden een karakter om te spelen. En dat deden ze heel goed.”
Uiteindelijk sloot Amy af met het benadrukken van haar liefde voor haar neven, zelfs degenen die niet meer zo dicht bij haar staan.
“Ik heb geen enkele wrok jegens hen. Ik hou nog steeds van ze”, benadrukte hij. “Ik zeg in mijn boek dat ik wou dat ik contact met ze kon opnemen. Ik ben hier. Er is een open deur als ze me ooit nodig hebben, weet je? Maar ik ga de waarheid in mijn boek delen. En dat is wat ik deed.”
