1. Beschrijf je geluid in drie woorden?
Nancy Andersen: Het, rondleiding, huis.
2. Waarom denk je dat dit, vier jaar later, het juiste moment was? Langzamer dan geluid?
DAT: Nou, ik denk dat het eerder drie jaar is! Persoonlijk had ik wat tijd nodig om te hergroeperen en na te denken over het op een nieuwe manier benaderen van muziek. Maak je hoofd leeg, word volwassen, denk na over hoe het was om nu muziek te maken en uit te brengen.
Na een korte pauze begon ik in mijn eentje te schrijven, wat een heel vreemde ervaring was en onderdeel werd van mijn routine. Daarna begonnen Jamie en ik naar enkele van de demo’s te kijken die ik had gemaakt en er vervolgens samen aan te werken en te schrijven zoals we altijd deden. In ons tempo, dat soms langzaam is en soms stromen de nummers gewoon.
Ik weet niet zeker of het mogelijk is om het “juiste moment” te kiezen, maar we waren blij met hoe alles klonk, dus het was het juiste moment om het te doen!
3. Wat het doet Langzamer dan geluid betekent dit voor jou?
DAT: Het gaat erom dat je in je eigen tempo beweegt, het is een beetje de kern van babeheaven, en niet haasten om organisch te zijn. Dingen de tijd geven om te worden wat ze moeten zijn. Zonder iets te forceren… De snelheid van het geluid is te hoog voor mij, ik zou liever langzamer zijn.
4. Als ik een nummer zou kunnen opslaan STS uit een brandend gebouw, wat zou dat zijn en waarom?
DAT: Het hangt van de dag af! Ik hou op verschillende manieren van alle nummers, vandaag zou dat zo zijn Sterke gedachten – Ik houd van Sambaer is een vers over. Ik denk dat hij het nummer naar een heel nieuw niveau heeft gebracht en elke keer als ik ernaar luister, word ik er blij van!
Jamie Travis: Mijn liefste, ik vind het erg mooi en de track past heel goed en moeiteloos in elkaar
5. Hoe denk je dat je muziekstijl is geëvolueerd sinds jullie samen muziek zijn gaan maken?
DAT: Ik denk dat ons muzikale geluid op veel verschillende manieren is geëvolueerd. Het laatste album was meer een volledige bandervaring, we probeerden allemaal samen in de kamer op te nemen. Ik zou zeggen dat dit project intiemer is en teruggaat naar de roots van de slaapkamer, meer zoals onze eerste singles, uitgekleed en gefocust op teksten en goede songwriting.
JT: Ja, zoals Nancy zei, ik denk dat het leuk en natuurlijk is als we als mensen evolueren om het geluid te evolueren of wat je op de een of andere manier met elke plaat wilt doen. En met dit album hebben we besloten de apparatuur en instrumenten die we tot onze beschikking hebben tot een minimum te beperken.
6. Je hebt met ongelooflijke visuele creatieven gewerkt; Frank Lebon, Joyce Ng, Margot Bowmann. Hoe belangrijk zijn beelden in de wereld van Babeheaven?
DAT: Heel belangrijk, het is de laag die de muziek volgt. Muziekvideo’s en illustraties vergen net zo veel werk om goed te worden en weer te geven wat we hebben bereikt, dus we zijn altijd op zoek naar mensen om mee samen te werken en het volgende beeld voor onze muziek te blijven schetsen.
7. Ondergronds dorp, Jazzcafé, Bush-zaalWat is het volgende op jouw bucketlist?
DAT: Waar het ons ook heen zal brengen…. Glastonbury wij wachten tot u belt.
8. Wie is je droommedewerker, dood of levend?
DAT: Ik houd van George MichaëlIk zou graag een liedje met hem willen schrijven. Hij is een geweldige liedjesschrijver en ik voel me elke keer gelukkig als ik naar zijn liedjes luister.
JT: Voor mij Brian Wilsondie dit jaar helaas is overleden. Ik denk gewoon dat hij een waar muzikaal genie was en zulke mooie, verdrietige en ook vrolijke liedjes schreef dat het heel inspirerend zou zijn om met zo iemand samen te werken en er veel te leren zou zijn.
9. Als deze EP een film zou zijn, wat voor soort film zou dat dan zijn?
DAT: Het wordt iets gezelligs, maar ook mysterieus, zoals een yuppie-nachtmerrie, denkt hij Fatale aantrekkingskracht. Een film die eerst op een romantische komedie lijkt en dan donker wordt. Ik zou zeggen dat mijn teksten heel diep kunnen zijn, maar op een leuke manier gezongen… als je beter luistert, is er altijd meer te ontdekken.
10. Hoe blijven jullie elkaar na zoveel jaren naast elkaar inspireren?
DAT: Muziek schrijven is als het spreken van een andere taal. Ik denk dat we elkaars taal heel goed verstaan. We nemen pauzes en komen daar ook op terug, wat betekent dat we allebei de tijd hebben om meer te leren en dat aan elkaar terug te geven.
Fotografie door Stuart Nimmo.
