Candela, 35, had zijn hele leven moeite met ademhalen, maar had geen idee waarom
Een moeder van twee kinderen was verbijsterd nadat artsen een bolletje tape van haar neus hadden verwijderd dat er al 35 jaar zat. Candela Reybaud weet niet meer hoe de tape in haar neus terechtkwam. Hij vermoedt dat hij is achtergebleven nadat een neussonde was ingebracht tijdens “een episode van ademhalingsmoeilijkheden” toen hij als pasgeborene in het ziekenhuis lag.
Candela heeft haar hele leven geademd met een gedeeltelijk verstopt neusgat, maar heeft het nooit opgemerkt. De gezondheidsbeïnvloeder, die 105.000 volgers heeft op Instagram, zei dat ze gewoon aan zijn aanwezigheid gewend is geraakt. De 35-jarige zei: “Zolang ik me kan herinneren, heb ik moeite met ademhalen door mijn neus.
“Aan de rechterkant ging de lucht nauwelijks voorbij toen ik inademde. Ik had altijd moeite met lichamelijke activiteit omdat ik door mijn mond moest ademen, en hetzelfde gebeurde als ik sliep. Ik heb er nooit veel aandacht aan besteed, omdat ik er al vanaf jonge leeftijd aan gewend was om op deze manier te ademen.
“En er was toen nog niet zoveel informatie over de gevolgen van mondademhaling als nu.” Candela zei dat hij ongeveer een jaar geleden aan een ernstig geval van sinusitis leed.
“Destijds had ik geen CT-scan omdat er geen scanner in mijn stad was en ik niet wilde reizen”, zei hij. “Nadat mijn symptomen verbeterden, liet ik het los.”
Maar een maand geleden kwamen de symptomen terug, waardoor ze hevige pijn in haar rechterwang kreeg. “Deze keer besloot ik actie te ondernemen omdat ik merkte dat het terugkeerde”, zei hij. “Tijdens een uitwendig onderzoek dacht de dokter iets te zien dat mogelijk een poliep was.
“Hij bestelde nog een CT-scan en deze keer liet ik het doen. Het rapport vermeldde een “gedeeltelijk verkalkt brandpuntsbeeld van ongeveer 8×6 mm” dat een rhinoliet suggereerde, wat in feite een ingekapseld vreemd lichaam is.
“Toen ik de scan binnenbracht, onderzocht de dokter mij met een endoscoop en lokaliseerde de obstructie.” Hij voegde eraan toe: “Na bijna een uur proberen het te verwijderen, slaagde hij er eindelijk in het er met een tang uit te halen.”
Maar ze wisten allebei niet wat het voorwerp kon zijn of hoe het daar terechtkwam. Candela zei: “Eerst begrepen we niet wat het was, maar toen ik het van dichterbij kon bekijken, besefte ik meteen dat het een opgevouwen en opgerold stuk ducttape was.
“Ik was ongelooflijk verrast, ik kan me niet herinneren hoe het daar terecht is gekomen, laat staan hoe lang het daar heeft gelegen. Ik denk dat het er al was vanaf mijn vroege jeugd, of zelfs toen ik nog een kind was. Toen mijn moeder met haar sprak, herinnerde ze zich dat ik bij mijn geboorte in 1990 een episode van ademnood had op de neonatale afdeling.
“Je veronderstelt dat ze destijds een neusslang hebben ingebracht en dat de tape op de apparatuur zat. Ik weet niet of het mogelijk is, maar het is de enige logische verklaring die we hebben gevonden. Mijn familie is net zo verrast als ik.”
Candela zei dat de verandering ‘ongelooflijk en onmiddellijk’ was. “Er is nog steeds wat zwelling sinds de tijd dat het vreemde voorwerp er was,” legde ze uit, “maar ik heb het gevoel dat ik elke dag beter ademhaal.”
“Het zal iets langer duren voordat de zwelling helemaal verdwenen is, maar het verschil is al heel goed merkbaar. Ik ben nog steeds verrast, maar ook erg opgelucht dat ik eindelijk de oorzaak heb kunnen achterhalen, en nog meer omdat het zonder operatie of invasieve ingrepen is opgelost.”
Hij voegde eraan toe: ‘Feit is dat ik op mijn 35e ontdek hoe het is om normaal door beide neusgaten te ademen. En ik ben de hoofdpersoon van de meest bizarre anekdote die ik ooit heb gekend.”
Nadat ze haar verhaal op sociale media had gedeeld, kreeg Candela een stortvloed aan steun van over de hele wereld. “Ik had nooit gedacht dat door het delen van mijn ervaringen op sociale media, zoveel mensen zich zouden herkennen in of geïntrigeerd zouden zijn door wat er gebeurde. Het verraste me volledig en deed me tegelijkertijd beseffen hoe belangrijk het is om aandacht te besteden aan de symptomen die we soms als ‘normaal’ beschouwen.
“Als mijn ervaring iemand anders helpt om op tijd medisch advies in te winnen of de symptomen permanent te normaliseren, dan zal het de moeite waard zijn geweest.”
