WASHINGTON- RV zat al zes maanden vast in een inrichting in Californië toen hij in juni zijn zaak bij de immigratierechtbank won.
Hij getuigde dat hij in 2024 zijn geboorteland Cuba ontvluchtte nadat hij had geprotesteerd tegen de regering, waarvoor hij gevangen werd gezet, gecontroleerd en vervolgd. Vervolgens, nadat hij in Mexico was ontvoerd, kwam hij illegaal de Verenigde Staten binnen en vertelde hij de grensagenten dat hij voor zijn leven vreesde.
Een rechter van de immigratierechtbank verleende hem bescherming tegen deportatie naar Cuba, en RV, 21, keek uit naar de hereniging met zijn familie in Florida.
Maar RV, die had gevraagd zijn volledige naam niet te gebruiken uit angst voor represailles van de overheid, werd niet vrijgelaten. In het detentiecentrum, zei hij, vertelden agenten hem dat ze toch een manier zouden vinden om hem te deporteren – zo niet naar Cuba, dan misschien naar Panama of Costa Rica.
“Het wachten is zo moeilijk”, zei ze in een interview. “Het is alsof ze niet willen accepteren dat ik gewonnen heb.”
De RV is een van wat immigratieadvocaten omschrijven als een groeiende trend: sommige immigranten die bescherming krijgen tegen deportatie in hun thuisland worden voor onbepaalde tijd vastgehouden.
Vaak werd de persoon vastgehouden terwijl de federale overheid in beroep ging tegen hun overwinning of op zoek was naar een ander land dat hen wilde accepteren.
De regering heeft al lang de mogelijkheid om dergelijke oproepen te lanceren of een ander land te zoeken om iemand te deporteren; het ministerie van Binnenlandse Veiligheid het heeft over het algemeen 90 dagen om een andere plaats te vinden waar we ze naartoe kunnen sturen.
Maar in de praktijk zijn dergelijke verwijderingen uit derde landen wel mogelijk ze waren zeldzaamvervolgens werd de persoon over het algemeen vrijgelaten en mocht hij in de Verenigde Staten blijven
Deze praktijk veranderde onder de regering-Trump. Recente instructies aan immigratie- en handhavingspersoneel pleiten ervoor om mensen vast te houden. Een herinnering van 24 juniEr staat bijvoorbeeld dat “veldkantoren niet langer de mogelijkheid hebben om buitenlanders naar eigen goeddunken vrij te laten.”
Het gaat om zaken waarbij immigranten betrokken zijn die, in plaats van asiel te krijgen, een van de twee soorten immigratieverlichting krijgen, bekend als ‘weigering van verwijdering’, en bescherming op grond van het Internationaal Verdrag tegen foltering. Beide hebben een hogere bewijslast dan asiel, maar bieden geen weg naar staatsburgerschap.
Deze vormen van verlichting verschillen op één belangrijk punt van asiel: terwijl asiel bescherming biedt tegen deportatie waar dan ook, beschermen de andere alleen tegen deportatie naar een land waar de persoon het risico loopt schade te lijden of te worden gemarteld.
Jennifer Norris, advocaat bij het Immigrant Defenders Law Center, zei dat de acties van de regering de weigering van verwijdering en bescherming onder de Anti-folteringsconventie feitelijk zinloos maken.
“We zijn een gevaarlijk tijdperk binnengegaan”, zei Norris. “Dit zijn cliënten die alles goed hebben gedaan. Ze hebben hun zaak voor een immigratierechter gewonnen en nu worden ze als criminelen behandeld en blijven ze in hechtenis, zelfs nadat een immigratierechter in hun voordeel heeft beslist.”
Laura Lunn, directeur belangenbehartiging en procesvoering bij het Rocky Mountain Immigrant Advocacy Network in Colorado, merkte op dat de regels tegen dubbel gevaar in deze gevallen niet van toepassing zijn, zodat de regering in beroep kan gaan als ze verliest.
“Hier hebben ze zoveel controle over de vraag of iemand vastgehouden blijft, omdat, als ze gewoon een pleidooi indienen, die persoon minstens zes maanden in detentie kan blijven, maar het kan ook jaren duren,” zei Lunn.
Homeland Security reageerde niet op specifieke vragen en weigerde commentaar te geven.
Advocaten die immigranten in langdurige detentie vertegenwoordigen, zeggen dat de regering mensen opsluit in de hoop hun cliënten uit te putten, dus geven ze hun strijd om in de VS te blijven op.
Ngựa, een Vietnamese man die vroeg om geïdentificeerd te worden aan de hand van zijn familiebijnaam, wat ‘paard’ betekent, is in Californië vastgehouden sinds hij in maart illegaal de zuidelijke grens overstak.
Ngựa vluchtte vorig jaar uit Vietnam nadat hij was gemarteld door politieagenten die probeerden een ‘beschermingsvergoeding’ van hem af te persen, zo blijkt uit zijn asielaanvraag. Toen hij weigerde, sloegen de agenten hem en zetten hem gevangen, waarbij ze dreigden hem en zijn gezin te vermoorden.
Een immigratierechter heeft Ngựa onlangs asiel geweigerd, maar verleende hem bescherming op grond van de Anti-folteringsconventie. Zijn pro bono-advocaten gingen in beroep tegen de afwijzing van het asiel.
In een interview via een tolk zei hij dat hij ervoor koos veiligheid in de Verenigde Staten te zoeken, omdat hij geloofde dat de regering van welk ander land hem dan ook naar Vietnam zou hebben gerepatrieerd. Hij zei dat hij niet had verwacht dat Amerikaanse functionarissen zouden proberen van hem af te komen.
Ngựa zei dat ICE-agenten hem vertelden dat ze weten dat ze hem niet terug kunnen sturen naar Vietnam, maar dat ze een ander land zullen vinden dat bereid is hem op te nemen. Elke ochtend, zei hij, gaat een officier van slaapzaal naar slaapzaal met de vraag of iemand zichzelf wil uitzetten.
De gedachte weggestuurd te worden houdt hem ’s nachts wakker, maar het alternatief is net zo erg: ‘Ik ben bang dat ik hier jarenlang vastgehouden zal worden’, zegt hij.
DHS-verordening voortgezette detentie toestaan wanneer “er een aanzienlijke kans bestaat dat een gedetineerde vreemdeling in de redelijkerwijs voorzienbare toekomst zal worden verwijderd.”
Sindsdien zijn dergelijke scenario’s steeds beter mogelijk geworden een uitspraak van het Hooggerechtshof in juni breidde het de mogelijkheden van de immigratieautoriteiten uit om mensen snel te deporteren naar landen waar ze geen persoonlijke band hebben.
Na de zin, ICE heeft richtlijnen vrijgegeven geven ambtenaren opdracht om migranten die bestemd zijn voor repatriëring naar een derde land doorgaans “ten minste 24 uur” van tevoren op de hoogte te stellen, maar slechts zes uur in “dringende omstandigheden”.
De richtlijn stelt ook dat de Verenigde Staten geloofwaardige diplomatieke garanties moeten krijgen dat gedeporteerde personen niet zullen worden vervolgd of gemarteld.
Dit jaar heeft de regering-Trump dat wel gedaan overeenkomsten gesloten met verschillende landenwaaronder Ghana, El Salvador en Zuid-Soedan – dat op de rand van een burgeroorlog staat – om de gedeporteerden te verwelkomen.
“Het is steeds gebruikelijker geworden dat de overheid mensen vasthoudt die bescherming krijgen, omdat ze in de meeste gevallen actief op zoek zijn naar een derde land om hen op te nemen”, zegt Trina Realmuto, uitvoerend directeur van de National Immigration Litigation Alliance.
Realmuto is een van de hoofdadvocaten in de zaak die de praktijk van Homeland Security inzake verwijderingen uit derde landen aanvecht.
Federale wet zegt dat Homeland Security eerst moet zoeken naar alternatieve landen waar de te deporteren persoon een persoonlijke band mee heeft en dan, als dat “onpraktisch, af te raden of onmogelijk is”, een land moet vinden waarvan de regering bereid is deze te accepteren.
Realmuto zei dat de regering-Trump rechtstreeks naar dat laatste redmiddel springt. Als gevolg hiervan, zei hij, werden verschillende mensen die naar een derde land waren gedeporteerd, door lokale functionarissen teruggestuurd naar het land waaruit ze oorspronkelijk waren gevlucht.
Onder hen bevindt zich Rabbiatu Kuyateh, een 58-jarige vrouw die dertig jaar geleden de burgeroorlog in Sierra Leone ontvluchtte en zich in Maryland vestigde totdat ICE-agenten haar deze zomer arresteerden tijdens haar jaarlijkse check-in.
Dat meldt NBC News dat omdat een rechter ICE verbood haar terug te sturen naar Sierra Leone, waar ze was gemarteld, de dienst haar naar Ghana deporteerde. Maar de Ghanese autoriteiten zetten haar met geweld op een bus met bestemming Sierra Leone.
In het fiscale jaar 2024 kregen 2.506 mensen opschorting van verwijdering of bescherming op grond van het Anti-folteringverdrag. volgens de Congressional Research Service.
Realmuto zei dat, net als Kuyateh, tienduizenden immigranten de afgelopen decennia dit soort hulp hebben gekregen. Deze mensen zouden nu het risico kunnen lopen opnieuw te worden vastgehouden terwijl de regering eraan werkt hen naar een ander land over te brengen, zei hij.
Het geval van FB, een 27-jarige Colombiaanse vrouw die in 2024 vanuit de haven van San Ysidro de Verenigde Staten binnenkwam, illustreert verder de aanpak van de regering ten aanzien van de anti-folterconventie. FB vroeg om geïdentificeerd te worden aan de hand van haar initialen uit angst voor represailles van de Amerikaanse overheid.
In februari kreeg FB bescherming op grond van het Verdrag tegen foltering. Maar in plaats van haar vrij te laten, zei Homeland Security dat het haar naar Honduras, Guatemala of Brazilië probeerde te verplaatsen.
In september dienden de advocaten van FB een verzoekschrift in bij de federale rechtbank om zijn vrijlating.
“Het is behoorlijk moeilijk om te beweren dat de verwijdering van iemand op handen is als hij acht maanden vastzit”, zegt zijn advocaat Kristen Coffey.
Uit gerechtelijke documenten blijkt dat de rechter de petitie aanvankelijk heeft afgewezen nadat ICE-functionarissen zeiden dat ze haar hadden geboekt voor een vlucht naar Bolivia die drie dagen later zou vertrekken.
Maar een maand later zat hij nog steeds in Amerikaanse hechtenis.
In een bevel waarin vorige maand de vrijlating van FB werd verleend, zei rechter Tanya Walton Pratt van de Amerikaanse rechtbank in Indiana dat de bewering van de regering dat FB op het punt stond te worden gedeporteerd ‘vals bleek te zijn’ en dat het vasthouden van haar ‘in strijd was met de grondwet en wetten van de Verenigde Staten’.
Ze werd dezelfde dag vrijgelaten.
