Yuchen Yuan

Yuchen Yuan bouwt zijn wereld op door obsessie. Elke collectie begint met een personage, een figuur die bestaat tussen verlangen en verstoring. Hij beschouwt mode als een psychologisch theater, waarin kleding symptomen wordt van spanning, verleiding en verval. Het effect is filmisch, elke blik lijkt een frame tussen fantasie en bekentenis. Zijn fascinatie voor schurken zit diep.

Voor haar vertegenwoordigen ze de meest eerlijke uitdrukking van het menselijk instinct. De schurken handelen schaamteloos en volgen hun verlangens tot aan de rand van de vernietiging. Ze zijn gevaarlijk omdat ze compleet zijn. Yuan vindt schoonheid in die tegenstrijdigheid: kracht die zwakte onthult, elegantie die beeft van angst.

Je werk bevindt zich vaak tussen fantasie en realiteit, waardoor personages ontstaan ​​die tegelijkertijd verleidelijk en verontrustend lijken. Hoe bouw je het psychologische verhaal achter een collectie op?

Net als bij American Horror Story probeer ik een intense psychologische ervaring weer te geven. Het is een gevoel van mysterie dat je langzaam gek maakt, je raakt gevangen in je eigen geest, paranoïde en niet in staat dromen van de werkelijkheid te onderscheiden. Psychologische spanning is wat je verleidt. Het is alsof je de dingen onder controle probeert te houden, maar je verliest jezelf al terwijl je er achteraan gaat en een opwindend plezier beleeft aan de waanzin.

Wat trekt u aan in de figuur van de slechterik als terugkerende aanwezigheid in uw werk?

De slechteriken zijn hot. Ze zijn vaak ingewikkeld en vol contrasten in hun karakters, en hun gevaar maakt ze aantrekkelijker. Wat nog belangrijker is, voor mij is de slechterik op de een of andere manier een completer persoon, omdat hij zonder schaamte zijn eigen verlangens volgt.

Er zit een duidelijke filmische kwaliteit in je collecties: begin je je proces met een verhaal, een beeld of een personage?

Altijd met karakter.

Hoe werkt humor in jouw universum, vooral binnen donkere of erotische thema’s?

Ik zie humor meer als middel dan als uitkomst, misschien is het gewoon de manier waarop ik ideeën omzet in echte projecten. Maar ik denk dat ik een beetje kamp- en pop-art in de geest heb, het maakt de duisternis performatiever en speelser.

Leer is een belangrijk materiaal geworden in uw beeldtaal. Wat betekent het voor jou in relatie tot mannelijkheid en controle?

Leer is elegant en sexy, ik hou van mannen in leer die traditionele ‘mannelijkheid’ tonen. Leer heeft gewicht, het geeft je kracht, maar het betekent ook dat het al je onzekerheden kan verbergen, zodat je het gevoel hebt dat je de controle hebt als je het draagt.

In mijn universum wil ik die oppervlakkige controle behouden en oppoetsen, maar ook doorbreken. Ik probeerde een krachtig omhulsel op te bouwen, terwijl ik tegelijkertijd wat ruimte liet om opzettelijk ware verlangens en interne zwakheden bloot te leggen. Leer is het perfecte materiaal waarmee ik dit soort contrasten kan verkennen.

Je speelt vaak met op maat gemaakte structuren en gespierde vormen: hoe vertaal je het idee van het lichaam naar de constructie van het kledingstuk?

Het is allemaal na een kleermakersproject dat ik op de universiteit heb gedaan. Ik nam Tom uit Finland als inspiratie en combineerde zijn kenmerkende hypermannelijke lichaam met een gangster-krijtstreeppak, om het pak zelf te transformeren in een zeer gespierd lichaam. Het is mijn favoriete project en ik ben zo blij dat ik deze manier heb gevonden! En het grappige is: als je aan op maat gemaakte kledingstukken denkt, is de constructie ervan net zo ingewikkeld als de manier waarop de spieren samenwerken.

Horror, surrealisme en erotiek bestaan ​​naast elkaar in jouw projecten. Hoe vind jij de balans tussen verleiding en ongemak?

Ik denk dat ongemak deel uitmaakt van de verleiding.

Je silhouetten versterken de mannelijkheid vaak tot het punt van overdrijving. Zie je het als kritiek, een eerbetoon of een transformatie?

Het is meer een transformatie. Ik nam mannelijkheid als symbool en versterkte de eigenschappen ervan op een stereotiepe manier. Het is ook een fantasie van mijn ideale “mannelijke” figuur.

Hoe pak je onderzoek aan bij het voorbereiden van een nieuwe collectie: verzamel je visuele referenties, kijk je films of schrijf je korte verhalen?

Ik kijk naar films en pik visuele referenties op aan de oppervlakte, maar wat mij echt begeleidt bij het vormgeven van een collectie is het luisteren naar veel muziek en mezelf voldoende onderdompelen om de verhalen die ik wil vertellen te begrijpen.

Welke rol spelen prestaties in uw begrip van herenkleding?

Ik denk dat het een eye-opener is, het kan iets onthullen wat je niet echt laat zien en het kan ook de wereld verwelkomen om je wat beter te leren kennen. Het is een manier om uiting te geven aan wat je wilt doen of worden, ongeacht op subtiele of buitensporige wijze. En het geeft je het vertrouwen van: “Oh!” Dat kan ik echt doen/zijn!’ Of “Ik ben het meer!” En dan sijpelt het langzaam in je identiteit, totdat het geen performance meer is.

Vooral voor herenkleding, hoewel we tegenwoordig al een breed scala aan stijlen hebben en ik het gevoel heb dat we ze bijna allemaal hebben gezien, maar ik denk dat het prestatiebewustzijn eigenlijk nog maar net begint. Voor mij denk ik dat mannen die prestaties proberen te onderzoeken via hun uiterlijk, altijd in bepaalde categorieën terechtkomen, wat geen slechte zaak is, omdat deze categorieën zullen evolueren naarmate er meer mensen komen, maar het kan ook saai worden. Ik zou graag zien dat mensen moediger zijn in het verkennen van prestaties en als ontwerper zou ik graag de mogelijkheid willen hebben om het platform daarvoor te creëren.

Hoe stel je je de evolutie van je personages en verhalen voor in toekomstige collecties?

Ik zou graag willen dat ze concreter en diverser zijn, de personages die ik tot nu toe creëer zijn allemaal fantasieën, soms kan ik me er niet eens een gezicht voor voorstellen, wat de mogelijkheden en verbinding met echte mensen beperkt. In toekomstige collecties wil ik meer alledaagse verhalen ontdekken, die afkomstig kunnen zijn van mijzelf of van de cultuur waar ik van houd, terwijl ik toch een balans vind met mijn fantasiewereld.

Gepubliceerd: @schonmagazine
Fotograaf: @gomezdevillaboa
Stylist: @annazamor.a
Model: @ohlydiagraham
Make-up: @kevin.cordo

Fotograaf: @da_daoss
Artdirectie: @littlegrapepip @da_daoss
Model: Christian Deal, @denis.brent
Hma: @malicmakep

YUCHEN YUAN

@kleingraepip

Interview door Donald Gjoka

@donaldgjoka⁠⁠

Nieuwsbron