Hoe ga je om met tijd buiten je werk? Is rust onderdeel van jouw praktijk?
Er is behoefte aan rust in de wereld en de manier waarop het gaat. Je wilt een ritme voor jezelf hebben, een kleine wereld. De rest is in de studio als je werkt. Ik heb het geluk dat ik het kan hebben. Toch ben ik soms te bang of afgeleid. De buitenkant sluipt naar binnen en ik zit uren aan de telefoon. Ik denk echter dat het een persoonlijk probleem is. Over het algemeen probeer ik elke dag in de studio te zijn om iets aan te raken.
Zie jij jezelf meer als schilder of als iemand die schildert?
Iemand die schildert. Het identiteitsgedeelte is lastig. Ik heb ook sculpturen gemaakt, opblaasbaar of van metaal. Ik zat ooit in een dark wave-band. Maar als iemand mij voorstelt zeggen ze; ‘Dit is Fjorsk, hij is een schilder.’
“Oh leuk, mag ik het zien? Wat ben je aan het schilderen”
“Ja natuurlijk, ehh kastelen of goblins, zoiets” “Oh, ik denk dat ik het eerder heb gezien” of “Oh, het is donker”.
Ik vind het eigenlijk niet zo donker.
Waar geloof je in, maar praat je zelden over?
Als het werk eerlijk is, heb je niet veel talent of smaak nodig. Hoe eerlijker je tegen jezelf bent, hoe reëler en beter het werk wordt. Mensen reageren erop als ze het zien of horen. De artiesten en vrienden waar ik het meeste van krijg, zijn het meest vervuld. Het betekent niet dat ze goede of slechte mensen zijn; ze accepteren het en leven ermee.
Zijn er nieuwe projecten waar je aan werkt?
Ik werk aan een reeks werken die volgen op de antiheld schilderijen. Een overgang van schilderen wat binnen is naar wat buiten is. Omgaan met de dingen die voor mij liggen, mijn best doen om fundamenteel eerlijker te zijn. Het volgende is een groepstentoonstelling in Boekarest “The Fantastic Belt” bij Sandwich Gallery Neurohope, een samenwerking met Pharmakon.
