Kredieten
Nathan Gardels is hoofdredacteur van Noema Magazine. Hij is ook mede-oprichter en senior adviseur van het Berggruen Instituut.
De geschiedenis heeft herhaaldelijk aangetoond dat samenlevingen met inclusieve politieke en economische instellingen bloeien en zichzelf in stand houden, terwijl extractieve samenlevingen, waar rijkdom en macht aan de top geconcentreerd zijn, uiteindelijk fragmenteren en falen.
In de Noema’s laatste invalwe hebben ons geconcentreerd op de manier waarop de voordelen van door AI mogelijk gemaakte productiviteitsgroei en welvaartscreatie breed kunnen worden verspreid via het idee van universeel basiskapitaal, waarbij iedereen, en niet alleen de top 10%, belang heeft bij ‘het bezitten van de robots’. Het doel is niet alleen om de concentratie van rijkdom aan de top te beperken, maar om deze van onderaf op te bouwen.
Het gevolg hiervan in het politieke leven is het in evenwicht brengen van de macht van speciale belangen met de tijd, het geld en het organisatorisch vermogen om de electorale democratie te domineren ten koste van de gemiddelde persoon. Dit kan worden gedaan door het maatschappelijk middenveld als geheel uit te nodigen om te regeren via nieuwe bemiddelende instellingen die de betrokkenheid van burgers aan de basis versterken als aanvulling op het representatieve bestuur.
Nu de politiek op nationaal niveau verlamd is door zero-sum partijstrijd of zich zelfs in een autoritaire richting beweegt, komen betrokken burgers in de hele democratische wereld, in steden, provincies en staten, samen om oplossingen te vinden voor de problemen die voor hen het belangrijkst zijn, het dichtst bij huis.
In Jim Fishkin nieuw boek“Kan deliberatie de kwalen van de democratie genezen?”, onderzoekt de pionier van deliberatieve opiniepeilingen het volledige scala van dergelijke praktijken, van burgervergaderingen tot politieke jury’s en onafhankelijke burgerbeoordelingen van stemmaatregelen die plaatsvinden van Brazilië tot Europa en de Amerikaanse staat Oregon.
Het doel van elke poging is om een bijeenkomst van burgers bijeen te roepen die representatief is voor de politieke organisatie als geheel, om kwesties buiten de koortsachtige electorale arena te bespreken. Op deze onpartijdige ‘eilanden van goede wil’ verstrekken deskundige deskundigen geverifieerde informatie. Er worden standpunten voor en tegen gepresenteerd, zoals in een juryrechtspraak. Op deze geïnformeerde basis beslissen burgers over keuzes en zoeken ze naar consensus om politici te begeleiden. De dertig jaar ervaring van Fishkin laat consequent zien hoe de polarisatie die wordt veroorzaakt door de partijdige wrok van de electorale concurrentie verdwijnt en hoe door middel van gestructureerd overleg een gemeenschappelijke basis wordt gevonden.
De beperking van de meeste van deze inspanningen is dat ze consultatief zijn en niet bindend voor de bestaande machten. De afgelopen jaren begint dit te veranderen nu door burgers geleide overlegpraktijken in politieke systemen worden geïntegreerd via instellingen die ‘bestuur’ bevorderen. met mensen”, wat rechtstreeks van invloed is op politieke keuzes.
In Mongolië bijvoorbeeld vereist de wet bijvoorbeeld een deliberatieve opiniepeiling onder de burgers voordat voorgestelde wijzigingen in de grondwet kunnen plaatsvinden.
Hoewel Europa vaak wordt bekritiseerd omdat het achterloopt op het gebied van economische innovatie, loopt het vaak voorop op het gebied van innovaties op het gebied van democratisch bestuur.
In Ostbelgien, het Duitse deel van België, is een permanente burgervergadering met roulerend lidmaatschap opgericht die bijeenkomt om een bepaalde kwestie van algemeen openbaar belang te bespreken. Jaarlijks worden vijftienhonderd inwoners uitgenodigd om zich aan te sluiten via een willekeurig sollicitatieproces, waaruit er dertig worden gekozen. Hun aanbevelingen komen gedurende een aantal maanden in het weekend bijeen en worden doorgegeven aan het parlement, dat moet overwegen hoe deze ten uitvoer kunnen worden gelegd. Dit proces heeft geleid tot bindend beleid, zoals het verbieden van mobiele telefoons op middelbare scholen en het verstrekken van overheidsfinanciering om jonge mensen te werven voor het beroep van verpleegkundige, waar een tekort is.
Digitale hulpmiddelen maken steeds vaker grootschalige beraadslagingen mogelijk.
Een overtuigend voorbeeld is Decidim Barcelona. Het werd gelanceerd in 2015 en is het officiële open source digitale platform voor burgerparticipatie in de Catalaanse hoofdstad waarmee inwoners kwesties die verband houden met de stad kunnen voorstellen, bespreken en stemmen. De afgelopen tien jaar is het uitgegroeid tot wat in wezen de ‘zachte infrastructuur’ van het ‘slimme stadsbestuur’ is.
Op het Decidim-platform kunnen burgers de voorstellen van het stadsbestuur beoordelen, inclusief strategische plannen op het gebied van verkeer, toerisme, huisvesting en infrastructuur, en hun eigen voorstellen indienen. Als dergelijke voorstellen een bepaalde steundrempel van anderen op het platform bereiken, worden ze een deliberatieve zaak. Wanneer burgers uitvoerbare acties aanbevelen die voortvloeien uit dit proces, moeten stadsambtenaren een reactie geven van accepteren, wijzigen of afwijzen, samen met de reden voor dat besluit. Het platform beschikt over een zelfcontrolefunctie die rapporteert over de daaropvolgende implementatie van beleidsbeslissingen.
Van nu tot 2027 de Decidim proces Het zal bepalen hoe en in welke wijken en aan welke projecten 30 miljoen euro van het stadsbudget zal worden besteed.
“Samenlevingen met inclusieve politieke en economische instellingen gedijen en onderhouden zichzelf, terwijl extractieve samenlevingen, waar rijkdom en macht aan de top geconcentreerd zijn, uiteindelijk fragmenteren en falen.”
Aan de andere kant van de wereld, in Taiwan, werd in 2015 ook een ander participatief platform voor burgerbetrokkenheid opgericht, vTaiwan. Het werd gelanceerd door de digitale premier van het eiland, Audrey Tang, en is een online platform waarmee duizenden deelnemers tegelijkertijd een kwestie kunnen bespreken en een ruwe consensus kunnen bereiken.
Een op AI gebaseerde sorteertool volgt visueel de migratie van uiteenlopende meningen naar convergentie tijdens deliberatieve sessies wanneer deelnemers volledig geïnformeerd zijn en blootgesteld worden aan de meningen van anderen. De onderwerpen die aan bod komen variëren van de vraag of Uber in Taipei moet opereren tot het homohuwelijk. Tot nu toe heeft het platform de beraadslagingen over 26 nationale kwesties gefaciliteerd, waarvan meer dan 80% heeft geresulteerd in overheidsoptreden.
De nieuwste versie van een dergelijk AI-ondersteund overleg is de introductie van Engaged California (EC), dat we hebben ontwikkeld schreef in Noema toen het in februari werd gelanceerd. Het Berggruen Instituut was nauw betrokken bij de uitvoering van dit project. Het is opgericht in het staatsbureau voor gegevens en innovatie en is een drieweginstrument met een proces in drie stappen.
De EC biedt politici en bestuurders de mogelijkheid om buiten de verkiezingscycli op grote schaal naar de gemiddelde burger te luisteren en hierop te reageren; nodigt burgers uit om hun zorgen en voorstellen rechtstreeks en voortdurend te uiten; en het is een platform waar Californiërs uit alle lagen van de bevolking met elkaar kunnen communiceren om een gemeenschappelijke basis te vinden.
Het betrokkenheidsproces nodigt eerst een breed scala aan burgers uit om zich aan te melden om over een bepaalde kwestie te beraadslagen en voorstellen te doen die de agenda voor de aanpak van het probleem bepalen. De AI selecteert vervolgens die duizenden reacties en ordent ze thematisch in discussiegebieden. Online deelnemers, met toegang tot deskundig advies en relevante informatie, evalueren vervolgens de voorstellen onderling, waarbij ze de bruikbare elementen verfijnen en rangschikken die de overheid kan implementeren. De AI-tool laat visueel zien, in de vorm van datapunten, waar consensusmeningen zich verzamelen.
Vorige week nog was de eerste gebruikscasus van EC, gericht op het herstel van de vuurstormen eerder dit jaar in Altadena en Pacific Palisades, is voltooid.
Het proces verdeelde duizenden reacties van getroffen bewoners in 19 categorieën, waaruit deelnemers prioriteit gaven aan de vijf belangrijkste actiepunten, waaronder het ondergronds begraven van elektriciteitsleidingen, het dringend renoveren van de watervoorzieningsinfrastructuur in potentiële brandgebieden en het stroomlijnen van noodcommunicatie. Gecoördineerd door het kantoor van de gouverneur specificeerden agentschappen op staats-, provinciaal en stedelijk niveau vervolgens de corrigerende maatregelen die de regering onmiddellijk en op de lange termijn zou nemen als reactie op elke aanbeveling van een burger.
Nu het Engaged California-project zijn waarde heeft bewezen, wordt het nu geïnstitutionaliseerd als een vast onderdeel van het bestuur in de staat, naast verkiezingen en de directe democratie van volksstemmingsinitiatieven, terugroepacties en referendums.
Naarmate deze praktijken zich verspreiden, ontwikkelt zich een nieuw governance-ecosysteem waarin nieuwe bemiddelende instellingen dienen als tegenwicht voor wat politicoloog Robert Dahl de competitieve ‘polyarchie’ van politieke elites heeft genoemd die overwegend domineren in verkiezingscompetities.
