Van Jennifer Asencio
| Gepubliceerd
Het lijkt erop dat Disney vastbesloten is om van al zijn geliefde animatiefilms een live-actionversie te maken. Het bedrijf heeft onlangs een trailer voor die behandeling uitgebracht Moanaen kondigde deze week de deanimatie aan van nog twee speelfilms: Hercules EN Verward. In dit tempo kan het een live-action zijn Bambi ver achter liggen? (Spoiler alert: Ja, er is er een in de maak!)
DE Moana de trailer is emblematisch voor een van de vele dingen die mis zijn met oude live-action remakes Disney film. Sindsdien Star Wars: een nieuwe hoop Door CGI in de bioscoop te introduceren, hebben filmstudio’s de nieuwste upgrades gebruikt om elkaar te overtreffen op het gebied van speciale effecten. Het gebruik van computergraphics is zo uit de hand gelopen dat veel films op een groen scherm worden opgenomen in plaats van op een set. DE Moana de trailer toont een live actrice tegen wat net zo goed cartoonachtige animatie zou kunnen zijn; het is gewoon CGI met acteurs erin. Het lijkt net zo veel op een tekenfilm als het origineel.
Disney’s trackrecord met live-action remakes was niet geweldig. Will Smith speelde de Genie in de live-action van 2019 Aladdindie op onverklaarbare wijze werd geregisseerd door Guy Ritchieeen regisseur die vooral bekend staat om zijn gruizige Britse gangsterkomedies. De combinatie slaagde er niet in de harten van critici te veroveren, ondanks dat de film de 41e in de geschiedenis werd met een brutowinst van $ 1 miljard. De grandioze CGI-versie van de Genie is vaak gedegradeerd tot een heel normale Will Smith “in vermomming”; was het omdat CGI-Smith er belachelijk uitzag? De film was ook geen probleem voor Ritchie: het gerucht gaat dat hij de komende film gaat regisseren Hercules poging.
“In Disguise” was een excuus om verschillende fantasiekarakters te verwijderen en te vervangen door gewone mensen. Dezelfde truc werd gebruikt Lilo en Stitch om de identiteit van de twee te verbergen buitenaardse wezens belast met het vinden van Stitch. Jumba en Pleakley kregen apparaten waarmee ze op Zach Galifianakis en Billy Magnussen leken. Ging het publiek echt naar de film om deze twee oubollige kinderen te zien die op zoek waren naar Stitch? Of hoopten ze buitenaardse wezens op het scherm te zien? Door deze twee personages in ‘mensen’ te veranderen, slaagde Disney erin een groot deel van hun magie te verwijderen Lilo en Stitchin plaats van het te verbeteren met hun remake.
Het helpt niet dat de studio ‘live-action’-versies heeft geprobeerd van films waarin sprekende dieren voorkomen. De Leeuwenkoning EN Dame en de Vagebond beiden overschreden de grenzen van de Uncanny Valley met hun pratende dierenportretten, deels omdat de inspanningen zo CGI-geladen waren dat ze net zo goed geanimeerd hadden kunnen blijven, zoals Moana. Sprekende dieren zijn de hoofdpersonen Aladdin, De kleine zeemeermin, Het JungleboekEN Cruellamaar ze halen de kijker uit de schorsing van ongeloof zodra ze beginnen te spreken, vooral als het een mens is. Veel van de personages die plotseling kunnen spreken in de live-action remakes, spraken niet in de originele film, of werden getoond terwijl ze tegen andere dieren spraken, maar niet tegen mensen.
Sommige van deze films zijn ook pogingen om de schurken van de originele films te verlossen. Maleficent EN Cruella ze waren erg populair, maar een heks die vloeken uitspreekt over kinderen en een modeontwerper die kleding wil maken van puppy’s moeten “slecht” blijven en niet worden gerehabiliteerd door hun verhalen te vertellen op een manier die hen verheerlijkt. Live-action Maleficent is niet zo eng als de kwaadaardige geanimeerde Maleficent, vooral omdat we uit haar rol als Grendels moeder weten dat Angelina Jolie geen slechte karakters kan spelen. Met wie moeten deze antagonisten herkenbaar zijn?
Waarom films opnieuw maken? Hoezeer hebben we die ‘nieuwe interpretatie’, dat ‘vernieuwde’ en ‘bijgewerkte’ karakter, of die ‘realistische’ weergave nodig? Er zijn volop mogelijkheden om nieuwe verhalen te vertellen zonder oude, geliefde Disney-films opnieuw tot leven te wekken, opnieuw te maken en opnieuw op te starten. Disney heeft verhalen uit de Europese folklore en literatuur gehaald en er prachtige films van gemaakt, maar niet alleen vertelden ze niet alle Europese verhalen, er is ook een hele wereld aan potentiële Disney-prinsessen, zoals de studio ontdekte met de animatieversie van Moana. Het vertellen van dezelfde oude verhalen wordt saai en overbodig, wat het populaire idee ondersteunt dat Hollywood bijna geen ideeën meer heeft. Het lijkt er zeker op dat Disney dat deed.
Moana Het lijkt erop dat het al opnieuw is gemaakt, aangezien Disney er een trailer voor heeft uitgebracht en de plannen vooruitgaan Herculesook. Er worden meer live-action remakes besproken, en zolang mensen bereid zijn ze te gaan zien, zal Disney ze blijven maken. Totdat het publiek beter vraagt, kunnen we remakes, reboots en sequels verwachten. Disney heeft tenminste zijn eigen bibliotheek met klassiekers om uit te braken.
