Ik dwaal tussen losse pagina’s van notitieboekjes, uitgesmeerde inkt, gekrabbelde marges. Ik stop voor een Air Jordan waarvan het weefsel eraf is en een label eraan hangt. Zelfs onvoltooide werken hebben een gewicht. Ze zijn belangrijk omdat ze een proces laten zien: twijfel, iteratie, obsessie. Abloh koos ervoor om niet alleen de triomf te onthullen, maar ook mislukking en onvoltooide gedachten. Deze beslissing transformeert deze retrospectieve in iets fragiels, lichtgevends.
Wanneer Nike-planken verschijnen, neemt de nostalgie toe. Deze projecten, ooit gemaakt voor consumptie, dienen nu als relikwieën. Het display viert geen pure perfectie. Respecteer de kleinste aanpassingen, de kleine handtekeningen, de banden, het stiksel binnenstebuiten, de vetgedrukte tekst tussen aanhalingstekens. Die tekens werden de grammatica van Vergilius. Als ik ze van dichtbij zie, denk ik aan zondagen op de middelbare school, aan het bewaren van foto’s, aan het verlangen naar die schoenen op de grijze markt, hopend op een paar druppels. Het verlangen, de achtervolging, de sensatie.
