Odlin bevestigt dat het voor Running Tide voor alle houtsnippers in de oceaan onmogelijk was om de houtsnippers langer dan drie uur na hun vrijgave te monitoren, en stelt: “We konden het signaal van het geluid in de oceaan over de alkaliteit niet meten.”
De dode zone
Ondanks de verkoop van credits aan Stripe, Shopify, Microsoft en het Chan Zuckerberg Initiative bleef de financiële druk op Running Tide toenemen naarmate de geldstroom uit Silicon Valley opdroogde. Volgens een voormalig werknemer zou Odlin in het voorjaar van 2024 bijeenkomsten zijn begonnen door aan te kondigen dat het bedrijf nog maar een paar weken financiering had voordat het zou moeten sluiten. In juni gaf Odlin zijn nederlaag toe.
In een LinkedIn-post van 14 juni 2024 schreef Odlin dat “er eenvoudigweg niet de vraag is die nodig is om grootschalige koolstofverwijdering te ondersteunen.” Het bedrijf stopte die maand met zijn wereldwijde activiteiten. Bijna alle werknemers in IJsland en de Verenigde Staten werden plotseling ontslagen. Een medewerker presenteerde het Running Tide-project op een algenconferentie toen hij het nieuws te horen kreeg.
“Mensen waren blij met onze vorderingen. We voltooiden onze contracten. We verkochten aanvullende contracten. Het was gewoon niet genoeg”, zegt Odlin. Running Tide had $30 miljoen aan credits verkocht en zei toezeggingen te hebben voor nog eens tientallen miljoenen, maar volgens Odlin’s schatting had het bedrijf een omzet nodig van tussen de $100 miljoen en $150 miljoen. “Dat was min of meer de huur waarvoor we waren ontworpen.”
Welke erfenis het bedrijf achterlaat na het afvoeren van de houtsnippers is onduidelijk. Het is eenvoudigweg niet bekend welk effect zinkende biomassa zal hebben op de oceaan, en WIRED-wetenschappers en diepzee-experts spraken erover dat ze aarzelden om dergelijke mariene geo-engineering na te streven totdat er meer bekend is over de diepzee.
Het dumpen van biomassa in de oceaan zou ‘dode zones’ kunnen creëren, gebieden waar het leven in het water geen zuurstof meer heeft, zegt Samantha Joye, professor aan de afdeling Mariene Wetenschappen van de Universiteit van Georgia, die heeft gewerkt aan dode zones in de Mississippi Delta en het opruimen van de olieramp met de Deepwater Horizon in 2010.
Zelfs diepzeeomgevingen, waarvan sommige levensreddende medicijnen bieden of informatie over hoe de aarde is ontstaan, kunnen voor altijd beschadigd raken, voegt Joye eraan toe. Een recente koolstofflux rapport van Convex Seascape Survey, een internationale onderzoekssamenwerking, heeft dat ooit ontdekt de zeebodem wordt verstoorddit zou feitelijk het vermogen van de sedimenten om koolstof te absorberen kunnen stoppen. Joye wijst er ook op dat zonder goed onderzoek de toenemende alkaliteit van de oceaan ook pieken in de zuurgraad van de oceaan zou kunnen veroorzaken als er veel koolstof in de zee wordt gezogen die vervolgens niet in de diepe wateren wordt gedistribueerd – precies het tegenovergestelde van wat de behandelde houtsnippers probeerden te bereiken.
