Er zijn maar weinig films uit de jaren 80 die een warme ondertoon oproepen bij een bepaald type Gen X-er meer dan ‘The Goonies’ van Richard Donner. Geschreven door de toekomstige Home Alone-regisseur Chris Columbus, is dit turbulente avontuur over een groep jonge vrienden die op zoek zijn naar echte piratenschatten als een middel om te voorkomen dat de huizen van hun ouders met een laag inkomen platgebrand worden door een roofzuchtige countryclub, een typisch Amblin-escapisme. Het is eigenlijk een Little Rascals-film met een groot budget, vol tiener-grappen, Rube Goldberg-grappen en veel geschreeuw. Ik vond het geweldig toen ik 11 was, maar het roept iets heftigs in mij op als volwassene. Sommige films moeten in de kindertijd worden achtergelaten.
Ongeacht wat ik nu over “The Goonies” denk, ik kan niet ontkennen dat dit zo is een goedhartige productie van Steven Spielberg uit een tijd waarin zomerfilms je alleen maar uit de bioscoop wilden sturen. Het kan vervelend zijn, maar dat is het ook vooral vriendelijk (Corey Feldmans foute vertaling met een Spaanse huishoudster is een beetje gemeen) en uiteindelijk onschadelijk. Het is dus vreemd om te horen dat de hoofdfotografie bijna een onverklaarbaar tragische wending nam toen iemand op de set willekeurig met een pistool begon te schieten. De situatie was zo ingewikkeld dat Spielberg in een politieauto moest worden geduwd en weggevoerd van de filmlocatie in Astoria, Oregon. Waarom maakte iemand foto’s op een filmset? Dit verhaal staat op het punt nog wilder te worden.
De jeugdige capriolen van de Goonies werden bijna ontspoord door twee met jachtgeweren zwaaiende kinderen
In een mondelinge geschiedenis uit 2015 van “The Goonies” uitgegeven door Willamette WeekDe gepensioneerde Astoria-politieagent Dave Johnson herinnert zich de ochtend waarop uit het niets de set van “The Goonies” onder vuur kwam te liggen. “Er was iemand die uit het raam van een huis schoot”, legde hij uit. “We hadden mensen die het alarmnummer belden omdat hun autoruiten explodeerden en ze beseften dat er een moordenaar in de buurt van het Goonie-huis was.”
Na de evacuatie van Spielberg vond de politie de moordenaar en vond, tot zijn grote verbazing en ontsteltenis, “twee kleine kinderen van 8, 9 of 10 jaar oud.” Zoals Johnson tegen Willamette Week zei: ‘Mama en papa waren naar het ziekenhuis gegaan omdat ze zwanger was. (De kinderen) pakten papa’s .22 geweer en schoten uit het slaapkamerraam. Ze schoten willekeurig. Ze konden niet begrijpen waarom we zo van streek waren.’
Deze jongens bliezen autoruiten kapot en, nog zorgwekkender, richtten zich op een persoon aan de overkant van de straat. ‘(T)hier was een kleine oude man het gazon aan het maaien, en ze bleven op hem schieten en vuil achter hem opwerpen, maar ze konden hem niet raken’, herinnerde Johnson zich. Deze kinderen leken te denken dat ze gewoon met een BB-pistool aan het schieten waren, wat de politiechef woedend maakte. (“Dat was het grote huiveringwekkende moment in je nek.”)
Gelukkig raakte niemand gewond of gedood en hervatte “The Goonies” het filmen zonder verdere incidenten. Jaren later, tijdens het filmen op de Brooklyn Bridge, de “Hudson Hawk” -set trok ook sluipschuttersvuur. De politie heeft de moordenaar nooit opgespoord, maar momenten als deze herinneren ons er op deprimerende wijze aan dat we in 2025 in een samenleving leven waarin wapens overal zijn en mensen zich hiervan, zo niet waakzaam, dan toch op zijn minst bewust moeten zijn. Grappige momenten.
