Voor iemand wiens zenuwen stonden op een zelfbenoemde 10 op 10 in de week voorafgaand aan de jouwe Zaterdagavond live debuut, Josh O’Connor, de eerste presentator, begon zijn Studio 8H-debuut zo soepel mogelijk: in zijn monoloog, de Word wakker, dode man de ster ontkwam gemakkelijk aan terughoudende opmerkingen: ‘Nee, ik ben niet de da-muis Weggespoeld” – geplukt uit de digitale tijdsgeest om ongegeneerd in zijn publieke persoonlijkheid te leunen als een ‘zachte kerel’, ook wel bekend als een ‘gemiddelde 65-jarige vrouw’ die borduurt, plakboeken maakt en tuiniert.
De eerste drie minuten namen een prachtige wending toen O’Connor fans benaderde over de rol van Alfredo Linguini in een live-action remake van de geliefde Walt Disney/Pixar Animation-film. Ratatouille (een film waarvoor hij meer dan eens genegenheid heeft omarmd) en de daaropvolgende berisping van creatief directeur Pete Docter voor een dergelijk project. “Weet je hoe het voelt om publiekelijk afgewezen te worden voor een baan die ik niet eens wilde? Voor alle duidelijkheid: ik wil niet eens een live-actionfilm.” Ratatouille‘ zei hij, voordat hij uiteindelijk zijn gedachten onderbrak om te draaien: ‘Het spijt me, het spijt me, voor wat het waard is: ik wou dat doden zoals taal.
Helaas, vergelijkbaar met het (zij het hartverwarmende) verhaal tussen een vuilnisjongen in een restaurant en Remy de muis, zat O’Connor vanavond – net als Linguini – vast met het spelen van de tweede viool. SNLpoppenspeler heen en weer van de ene schets naar de volgende, waardoor zijn komische talenten buiten spel werden gezet. De steunpilaar van de avond had moeite om de kenmerkende eigenzinnige charme van O’Connor te behouden (die getoond in Emma EN De geestbijvoorbeeld) door middel van sketches waarin hij zijn sterke punten als ervaren artiest niet benutte en vaak niet wist hoe hij deze volledig moest benutten.
In de openingsschets “Let’s Find Love” is O’Connor een deelnemer aan een datingshow voor jongens die, wanneer hij drie potentiële romantische partners in een blind formaat krijgt aangeboden, vrijwel onmiddellijk wordt overtroffen door een 84-jarige die op een scooter rijdt. Ashley Padillawiens flagrante minachting voor de normen van reality-tv (en sociale media) in eerste instantie veel gelach oplevert, maar uiteindelijk verslijt vanwege de herhaling.
Soortgelijke problemen zijn volop aanwezig in een latere schets met betrekking tot verwijderde scènes uit De Tovenaar van Ozmet Dorothy (Sarah Sherman), de tovenaar (Bowen Yang) en zijn ragtag-team (Andrew Dismukes als de Vogelverschrikker, Kenan Thompson als de Laffe Leeuw en O’Connor als de Tin Man). Als blijkt dat Thompson’s Lion eerder iets ‘groots’ verlangde dan moed, springen de andere twee mannelijke personages op de kar om hetzelfde te verlangen. Niet alleen krijgt O’Connor enkele middelmatige regels, maar de sketch zelf kan alleen zo ver gaan als een lulgrap je kan brengen. (Zoals het ondeugende refrein luidt: het is niet de grootte die er toe doet, maar hoe je het gebruikt; in dit geval niet de inhoud van de schets, maar hoe deze wordt uitgevoerd.)
Ondertussen is de schets van de afsluitende brunch van de avond zag O’Connor pas in de tweede helft; De schets portretteert een onhandige, indringende vader wiens aanwezigheid duidelijk niet welkom is en loopt door een cast van personages die om de beurt door middel van zang de vierde muur doorbreken om commentaar te geven op de “nogal vreemde” aard van hun uitje. Hij is ongeveer net zo vol als het personage van Veronika Slowikowska denkt dat dat van Chloe Fineman is, nadat laatstgenoemde personage een wiskundige misstap heeft begaan door een extra stukje focaccia te pakken.
In een solide, vooraf opgenomen sketch die de geliefde, gehulde afspeellijst van Spotify vervalst, verschijnt O’Connor helemaal niet. Misschien was het een planningsconflict, en zeker niet elke presentator was in elke schets, maar het lijkt een flagrante vergissing om O’Connor niet op te nemen in een van de beste van de avond.
De sterkste release van de avond was zonder twijfel ‘Bachelorette Party Strippers’, met in de hoofdrol Ben Marshall en O’Connor als de ‘meest gevoelige strippers in alle Catskills’. Met Een beetje leven op sleeptouw, petten die losjes op hun perfect verkreukelde hoofden hangen en meerdere lagen kleding, omvatten de gouden momenten van de schets een lo-fi versie van Ginuwine’s “Pony” en lezingen van “You’re Enough” en “You’ve Got to Forgive Yourself”, waardoor Padilla’s aanstaande bruid meer dan een beetje opgewonden en gehinderd wordt – ook al wordt het echte “ze-zullen-niet-ze” gevonden in de niet-verklaarde romance tussen Marshall en O’Connor van Augie en Remington.
En terwijl SNL koos voor opstandingen in deze aflevering, hij deed dat met wisselend succes. Nog een haast naar Yang’s Dr. Please-personagetriomfantelijk ontstaan tijdens De hostingperiode van Ryan Gosling vorig jaarsnel uitverkocht: O’Connor speelt een stagiair die weinig te doen heeft, vooral omdat Padilla’s geklets met de dokter al het andere overschaduwt (“Dokter, uw auto…” begint hij, “Is hij weggesleept?” vraagt Yang. “Nee, hij werd op een plaats delict achtergelaten”, antwoordt hij. “Net zoals ik hem heb achtergelaten”, besluit hij). Er was ook ronde twee van Mikey Day en Streeter Seidell’s korte animatiefilm, “Brad and His Dad”, die eerder dit seizoen in première ging tijdens Nikki Glaser’s Run, waarvan aflevering nr. 2 Met een kerstthema voelde het vanavond als weinig meer dan een opvulling.
Wat betreft de weekendupdate, hier is hij het waren behoorlijke grappen tegen president Donald Trump (“In een nieuw interview zei president Trump dat de dagen van de Venezolaanse president Nicolás Maduro geteld zijn. In tegenstelling tot Trump, wiens dagen zijn geschreven”, grapte co-presentator Colin Jost, terwijl een afbeelding van een wekelijkse pillenorganisator op het scherm flitste. “Trump zei ook dat de voorgestelde fusie tussen Netflix en Warner Bros. Discovery “een probleem zou kunnen zijn”, en voegde “steekpenningen” toe. Als reactie hierop biedt Netflix Trump een avond aan met de (KPop) Demon Hunters.
Maar misschien wel het beste aspect van Update was de terugkeer van de eigenzinnige keyboarddeuntjes van Jane Wickline. De ode van Wickline, waarin de ‘grootste bedreiging voor de mensheid op dit moment’ door middel van liedjes wordt aangepakt, kwam aanvankelijk over als een onheilspellende waarschuwing tegen kunstmatige intelligentie, voordat het nummer abrupt een versnelling hoger schakelt om te praten over de kindsterren van Vreemdere dingen. Met regels als “Het zijn volwassenen, we moeten ze vernietigen voordat ze alles vernietigen / Kunstmatige intelligentie is slechts een afleiding / De echte dreiging hier is Sadie Sink en haar zoon zijn de medesterren van Vreemdere dingen,” “Vreemdere dingen raakt op / Ze zullen zoveel vrije tijd hebben / Wat als ze zich ervan bewust worden / We moeten ze bezig houden / Ze zullen hun volgers mobiliseren, 60 miljoen volgers / We moeten ze bezig houden” en “Finn Wolfhard is de duivel voor mij / Die zes zitten nu in een kamer om zich klaar te maken om de volgende verkiezingen over te nemen / En om die redenen ben ik bij Vecna”, waarschuwt Wickline dat de cast zou kunnen doorgaan voor Joe Rogan die “mensen vroeger insecten liet eten (op Angstfactor), en is nu de president van de Verenigde Staten.”
En, in wat de afgelopen jaren een beetje een trend is geworden, a SNLvooral dit seizoen, Lily Allenhet tweede optreden van – de West End-meisje single “Madeline” – met een verrassend optreden van Dakota Johnsondie de vrouw bleek te zijn die de regels van het lied uitvoerde, verborgen achter een transparant gordijn. DE Materialisten De ster maakte haar grootse entree toen Allen het lied afsloot en de muzikant begroette met een knuffel en een kus op de wang.
