Rob Reiner, zoon van een komediegigant die zelf een van de belangrijkste regisseurs van zijn generatie werd met films als “The Great Story”, “When Harry Met Sally…” en “This Is Spinal Tap”, is dood. Hij was 78 jaar oud.
Reiner en zijn vrouw, Michele Singer, werden zondag dood aangetroffen in hun huis in de wijk Brentwood in Los Angeles. Een wetshandhavingsfunctionaris die over het onderzoek was geïnformeerd, bevestigde dat de slachtoffers Reiner en Singer waren. De functionaris kon de details van het onderzoek niet publiekelijk bespreken en sprak met The Associated Press op voorwaarde van anonimiteit.
De autoriteiten onderzochten een “schijnbare moord”, zei kapitein Mike Bland van de politie van Los Angeles. De brandweer van Los Angeles zei kort na 15.30 uur te hebben gereageerd op een oproep voor medische hulp
Reiner groeide op met de gedachte dat zijn vader, Carlo ReinerIk begreep het niet en vond het niet grappig. Maar de jonge Reiner zou op veel manieren in de voetsporen van zijn vader treden en zowel voor als achter de camera werken in komedies die varieerden van brede schetsen tot lange drama’s.
“Mijn vader dacht: ‘O mijn God, deze arme jongen maakt zich zorgen dat hij in de schaduw van een beroemde vader staat'”, zei Reiner, herinnerend aan de verleiding om zijn naam te veranderen op ’60 Minutes’ in oktober. “En hij zegt: ‘Waarin wil je je naam veranderen?’ En ik zei: “Carl.” Ik wilde gewoon zijn zoals hij.
Nadat hij begon als schrijver voor ‘The Smothers Brothers Comedy Hour’, kwam Reiners doorbraak toen hij op 23-jarige leeftijd werd gecast als de liberale schoonzoon van Archie Bunker, Michael ‘Meathead’ Stivic, in ‘All in the Family’ van Norman Lear. Maar in de jaren ’80 begon Reiner als speelfilmregisseur en maakte hij enkele van de meest geliefde films uit die tijd, of welk tijdperk dan ook. Zijn eerste film, de grotendeels geïmproviseerde cultklassieker uit 1984 ‘This Is Spinal Tap’, blijft de urgente mockumentary.
Na John Cusacks zomerkomedie ‘The Sure Thing’ uit 1985 maakte Reiner ‘Stand By Me’ (1986), ‘The Princess Bride’ (1987) en ‘When Harry Met Sally…’ (1989), een periode van vier jaar die een drietal Amerikaanse klassiekers opleverde, allemaal tot de meest geciteerde films van de 20e eeuw.
Gedurende de volgende vier decennia bleef Reiner, een warme, gezellige aanwezigheid op het scherm en een uitgesproken liberale pleitbezorger daarbuiten, een vaste waarde in Hollywood. Het productiebedrijf dat hij medeoprichtte, Castle Rock Entertainment, heeft een benijdenswaardige reeks hits uitgebracht, waaronder ‘Seinfeld’ en ‘The Shawshank Redemption’. Rond de eeuwwisseling was het succespercentage aanzienlijk gedaald, maar Reiner bracht het begin dit decennium nieuw leven in. Dit najaar brachten Reiner en Castle Rock het langverwachte vervolg uit “Spinal Tap II: het einde gaat door.”
Ondertussen was Reiner een van de meest gepassioneerde pro-democratische activisten van de filmindustrie, die regelmatig fondsenwervers organiseerde en campagne voerde over liberale kwesties. Hij was medeoprichter van de American Foundation for Equal Rights, die het Californische verbod op het homohuwelijk, Proposition 8, voor de rechtbank aanvechtte. Hij was ook voorzitter van de campagne voor Prop 10, een initiatief uit Californië om ontwikkelingsdiensten voor jonge kinderen te financieren met een belasting op tabaksproducten. Reiner was ook een criticus van president Donald Trump.
Ook dit zat in de familie. Reiners vader verzette zich in de jaren vijftig tegen de communistische jacht op het McCarthyisme, en zijn moeder, Estelle Reiner, een zangeres en actrice, protesteerde tegen de oorlog in Vietnam.
“Als je een nepo-kind bent, gaan de deuren open”, zei Reiner in 2024 tegen de Guardian. “Maar je moet wel leveren. Als je niet levert, gaat de deur net zo snel dicht als hij openging.”
Robert Reiner werd op 6 maart 1947 in de Bronx geboren. Als jonge man besloot hij onmiddellijk zijn vader te volgen in de showbusiness. Hij studeerde aan de filmschool van de Universiteit van Californië, Los Angeles en begon in de jaren zestig in kleine rollen in verschillende televisieprogramma’s te verschijnen.
Maar toen Lear Reiner zag als een belangrijk castlid van ‘All in the Family’, kwam het als een verrassing voor de oudere Reiner.
‘Norman zegt tegen mijn vader: ‘Weet je, deze man is echt grappig.’ En ik denk dat mijn vader zei: “Wat?” Die jongen? Die jongen? Hij is chagrijnig. Hij zit zwijgend. Dat doet hij niet, weet je, het is niet grappig.’ Hij dacht toch niet dat ik dat was, ‘vertelde Reiner aan ’60 Minutes.’
In ‘All in the Family’ fungeerde Reiner als hoofdrolspeler voor Carroll O’Connors onverdraagzame, conservatieve Archie Bunker. Reiner werd vijf keer genomineerd voor een Emmy voor zijn optreden in de show en won in 1974 en 1978. In Lear vond Reiner ook een mentor. Hij noemde hem “een tweede vader”.
“Het was niet alleen dat hij mij inhuurde voor ‘All in the Family'”, vertelde Reiner in 2005 aan “American Masters”. “Het was dat ik zag, in de manier waarop hij zijn leven leidde, dat er ook ruimte was om een activist te zijn. Dat je je beroemdheid, je fortuin, kon gebruiken om iets te veranderen.”
Lear hielp ook bij de lancering van Reiner als regisseur. Hij investeerde 7,5 miljoen dollar van zijn eigen geld om ‘Stand By Me’, Reiners bewerking van het korte verhaal ‘The Body’ van Stephen King, te financieren. De film, over vier kinderen die op zoek gaan naar het lichaam van een vermiste jongen, werd een coming-of-age-klassieker, maakte grote stappen met zijn jonge cast (met name River Phoenix) en kreeg zelfs lof van King.
Toen zijn aandeel steeg, ging Reiner over tot het aanpassen van William Goldmans ‘The Princess Bride’ uit 1973, een boek waar Reiner dol op was geweest sinds zijn vader hem een exemplaar gaf. Iedereen, van François Truffaut tot Roberto Redford had overwogen om Goldmans boek aan te passen, maar uiteindelijk was het aan Reiner (uit Goldmans scenario) om de unieke komische toon van ‘The Great Story’ vast te leggen. Maar slechts één keer kreeg hij de zegen van Goldman.
“Bij de deur begroette hij me en zei: ‘Dit is mijn baby. Ik wil hem op mijn grafsteen. Dit is mijn favoriete ding dat ik ooit in mijn leven heb geschreven. Wat ga je ermee doen?'” Herinnerde Reiner zich in een interview met de Televisieacademie. “En we gingen met hem om de tafel zitten en bespraken wat ik dacht dat er met de film moest gebeuren.”
Hoewel het slechts een bescheiden succes was in de bioscoop, zou de film – met in de hoofdrollen Cary Elwes, Mandy Patinkin, Wallace Shawn, André the Giant en Robin Wright – in de loop der jaren in omvang groeien en talloze indrukken achterlaten over Inigo Montoya’s gelofte van wraak en de risicovolle aard van landoorlogen in Azië.
Reiner was vanaf 1971 tien jaar getrouwd met Penny Marshall, een acteur en regisseur. Net als Reiner ervoer Marshall bekendheid in de sitcom met ‘Laverne & Shirley’, maar vond een duurzamere erfenis achter de camera.
Na de scheiding stelde Reiner tijdens de lunch met Nora Ephron een komedie over daten voor. Bij het schrijven van wat ‘When Harry Met Sally…’ werd, schetsten Ephron en Reiner een relatie tussen een man en een vrouw (gespeeld in de film door Billy Crystal en Meg Ryan) in de loop van twaalf jaar.
Na verloop van tijd veranderde het einde van de film, evenals enkele van de onuitwisbare momenten van de film. De beroemde zin: ‘Ik zal hebben wat zij heeft’, zei nadat ze getuige was geweest van Ryans nep-orgasme in Katz’s Delicatessen, was de suggestie van Crystal, geuit door niemand minder dan Reiners moeder, Estelle.
Het happy end van de film had ook enige basis in het echte leven. Reiner ontmoette Singer, een fotograaf, op de set van “When Harry Met Sally…”. In 1989 trouwden ze. Ze kregen samen drie kinderen: Nick, Jake en Romy.
Reiners daaropvolgende films omvatten nog een King-bewerking, “Misery” (1990), en een paar drama’s geschreven door Aaron Sorkin: het militaire tribunaalverhaal “A Few Good Men” (1992) en “The American President” uit 1995.
Tegen het einde van de jaren negentig hadden de films van Reiner (Ghosts of Mississippi uit 1996, The Bucket List uit 2007) niet langer hetzelfde succespercentage. Maar hij bleef een frequente acteur en tekende vaak op memorabele wijze films als “Sleepless in Seattle” (1993) en “The Wolf of Wall Street” (2013). In 2023 regisseerde hij de documentaire “Albert Brooks: Defending My Life”.
In een interview eerder dit jaar met Seth Rogen suggereerde Reiner dat alles in zijn carrière op één ding neerkwam.
‘Het enige dat ik ooit heb gedaan, was zeggen: ‘Is dit iets dat een verlengstuk van mij is?’ Voor “Stand by Me” wist ik niet of het een succes zou worden of niet. Het enige dat ik dacht was: ‘Ik vind het leuk omdat ik weet hoe het voelt.’
