Deze collectie markeert het begin van een nieuwe reeks mode-initiatieven in de Tate. Hoe voelt het om de eerste ontwerper te zijn die aan dit project begint?
Het is een ongelooflijke eer om de eerste ontwerper te zijn die dit nieuwe initiatief met de Tate lanceert. Ik heb altijd bewondering gehad voor de manier waarop Tate met kunst en cultuur omgaat op een manier die relevant is voor onze tijd, en om via mode deel uit te maken van dat gesprek is echt bijzonder. Het is een moment dat mijn werk verbindt met een veel grotere creatieve dialoog. Ik heb altijd met ze willen samenwerken,
Je hebt die van William Blake opnieuw geïnterpreteerd De goede en slechte engelen EN De simonische paus. Wat trok je aan in deze specifieke werken en hoe beïnvloedden ze je ontwerpproces?
Ik ben altijd aangetrokken geweest tot de dualiteit van kracht en zachtheid, beweging en stilte, en Blake’s werken vangen die spanning prachtig op. De goede en slechte engelen onderzoekt menselijke conflicten en moreel evenwicht, wat in lijn lijkt te zijn met de contrasten die ik in mijn collecties onderzoek. De simonische paus het heeft deze rauwe, vervormde energie die zich vertaalt in textuur en vorm. Ik wilde die emotionele lagen in iets draagbaars brengen, dus ik hoop dat de vier stukken dat vertegenwoordigen.
Jouw praktijk combineert vaak cultureel erfgoed met hedendaagse herenkleding. Hoe heeft Blake’s visionaire symboliek uw ontwerptaal doorkruist?
Blake’s symboliek spreekt over transformatie en spiritualiteit, wat resoneert met hoe ik over kleding denk als een weerspiegeling van identiteit en innerlijke beweging. Zijn werk is diep Brits maar universeel, net als mijn benadering van design. Ik wilde die historische visie combineren met een moderne gevoeligheid.
Deze capsule is ontworpen als geslachtsloos. Waarom was het belangrijk voor u om inclusiviteit en vloeibaarheid in deze samenwerking te benadrukken?
Vloeibaarheid heeft altijd centraal gestaan in mijn werk. Ik ben geïnteresseerd in hoe kleding vrijheid kan uitdrukken in plaats van beperking en hoe mensen stijl voor zichzelf kunnen definiëren. Bij deze samenwerking was het belangrijk dat de stukken door iedereen gedragen en geïnterpreteerd konden worden, net zoals de kunst van Blake uitnodigt tot individuele reflectie en betekenis.
De collectie wordt omschreven als diep doordacht en ontworpen om ervaren te worden. Hoe balanceer je draagbaarheid met conceptuele kunst?
Ik denk dat ik altijd draagbare kleding heb gemaakt. Voor mij moet kleding altijd functioneren buiten de catwalk. Ik begin met een sterk concept, maar verfijn het totdat het eenvoudig lijkt. Iets dat met het lichaam meebeweegt en op natuurlijke wijze in het dagelijks leven past. Het kunstenaarschap zit in de stoffen en het weefsel van de stof.
De duurzaamheid en levensduur van de materialen waren cruciaal voor dit project. Kun je ons meer vertellen over de duurzame beslissingen achter de capsule?
We hebben ons gefocust op verantwoorde materialen en een hoogwaardige constructie, zodat elk stuk zowel fysiek als esthetisch lang meegaat. Het gaat over het vertragen van de consumptiecyclus door kleding te creëren die mensen willen behouden en niet vervangen. Duurzaamheid is ook emotioneel: als je verbinding maakt met een stuk, waardeer je het dieper. Alle stoffen zijn op katoenbasis en het elimineren van het gebruik van polyester is voor mij een belangrijke factor geweest om ervoor te zorgen dat we stukken hebben die goed aanvoelen, goed gewassen kunnen worden en lang meegaan.
Mode-samenwerkingen met grote culturele instellingen zijn nog steeds relatief zeldzaam. Wat boeit je het meest aan het in dialoog brengen van mode met de kunstcollectie van Tate?
Ik hou van het idee om barrières tussen disciplines te slechten. Mode is een kunstvorm en door het te presenteren in een ruimte als de Tate kunnen mensen het door een nieuwe lens zien. Het opent ook de mogelijkheid om te vertellen hoe een kledingstuk tegelijkertijd een culturele, artistieke en sociale betekenis kan hebben.
Hoe hoop je dat projecten als deze de vertegenwoordiging in zowel de mode als de kunst beïnvloeden, als een van de weinige zwarte Britse vrouwen die aan het roer staan van een wereldwijd erkend merk voor herenkleding?
Representatie is voor mij heel belangrijk. Ik hoop dat deze samenwerking laat zien dat er veel manieren zijn om Britsheid en creativiteit te definiëren. Het zien van iemand die op jou lijkt in deze ruimtes kan een nieuwe generatie inspireren om zichzelf daar ook voor te stellen, niet als buitenstaanders, maar als onderdeel van de geschiedenis.
Wat hoop je dat het publiek en de dragers van deze capsule meenemen – niet alleen in termen van stijl, maar ook in de manier waarop deze het dagelijks leven verbindt met Blake’s blijvende nalatenschap?
Ik hoop dat ze een gevoel van verbinding voelen tussen kunst en leven, tussen verleden en heden. Blake’s werk moedigt ons aan om de wereld met verbeeldingskracht en empathie te zien, en ik wilde dat de collectie datzelfde gevoel zou oproepen. Het gaat over het vinden van schoonheid en betekenis in het alledaagse.
Wat is de volgende stap voor jou?
Ik blijf nieuwe manieren ontdekken om verhalen te vertellen via kleding, zowel binnen als buiten de mode. Dit jaar heb ik veel gedaan om mijn community op te bouwen door pop-ups en culturele evenementen te organiseren om in contact te komen met mijn publiek. Er komen samenwerkingen en projecten aan die voortbouwen op dit idee van het samenvoegen van kunst, cultuur en gemeenschap en ik ben benieuwd hoe dit zal evolueren in het volgende hoofdstuk van mijn werk.
Foto met dank aan de Tate.
