Een expert heeft licht geworpen op de verwrongen dynamiek van Bondi Beach-moordenaars Sajid Akram en Naveed Akram, een vader-zoonduo dat hun duistere bedoelingen achter een ‘normale’ façade lijkt te hebben verborgen
Op de avond van 14 december brak de hel uit Sydney’s Bondi Beach, in de vorm van een moorddadig vader-zoonduo. Nu heeft een expert licht geworpen op de ‘dodelijke’ dynamiek van het verwrongen paar en de potentiële ‘onevenwichtigheid van de macht’.
Bij een verschrikkelijke aanval op De Australische Joodse gemeenschap, Sajid Akram, 50, en werkloze bouwvakker Naveed Akram, 24, openden het vuur op wat een vreugdevol feest had moeten zijn, georganiseerd ter gelegenheid van het begin van Hannukah. Minstens zestien mensen kwamen om in het antisemitische bloedbad, dat tot terroristische daad werd verklaard, terwijl tientallen anderen ziekenhuisbehandeling nodig hadden.
De politie schoot Sajid ter plekke dood, terwijl Naveed door New werd gearresteerd Politie Zuid-Wales. Op een persconferentie zei politiecommissaris Mal Lanyon dat de jongere aanvaller, die naar verluidt met ernstige verwondingen in het ziekenhuis ligt, naar verwachting zal overleven en strafrechtelijke vervolging zal ondergaan.
Er blijven veel vragen over deze zaak, die mensen van alle geloofsovertuigingen over de hele wereld heeft geschokt wereld. Hoewel er tot nu toe weinig bekend is over de Akrams, is het idee van twee gewelddadige moordenaars, ouder en kind, die samen aanvallen, opzienbarend. Dus hoe kon zoiets verschrikkelijks gebeuren?
OM MEER TE WETEN: Schietpartij op Bondi Beach: vermoedelijke schutter ‘overleeft waarschijnlijk’ na 16 doden
Volgens de Sydney Morning Herald zei een vrouw die zichzelf identificeerde als de moeder van de jonge Akram dat haar zoon enkele uren voor de ramp met de familie sprak en tegen de krant zei: “Hij belde me (zondag) en zei: Mam, ik ben net gaan zwemmen. Ik ben gaan duiken. We gaan… nu eten, en dan vanochtend, en we blijven nu binnen omdat het erg heet is”,
Hij voegde eraan toe: “Hij heeft geen vuurwapen. Hij gaat niet eens uit. Hij gaat niet met vrienden om. Hij drinkt niet, hij rookt niet, hij gaat niet naar slechte plaatsen… hij gaat naar zijn werk, hij gaat naar huis, hij gaat sporten, en dat is alles”, zei hij. “Iedereen die een zoon zoals mijn zoon zou willen hebben… is een goede kerel.”
DE Spiegel sprak met psychotherapeut Shelly Dar van Therapy Health, die uitgebreide ervaring heeft met het herkennen van de psychologische patronen achter crimineel gedrag.
Mevrouw Dar vertelde aan de Mirror: “Vanuit psychologisch perspectief is het vrij zeldzaam om een vader en een kind samen een gewelddadige aanval te zien uitvoeren. De ernstigste gewelddadige daden worden gepleegd door individuen die alleen handelen of door leeftijdgenoten die elkaars standpunten voeden en versterken. Een ouder en een kind die samen optreden, komen veel minder vaak voor en roepen bijzondere zorgen op over macht, invloed en identiteit.”
Premier Anthony Albanese heeft nu bevestigd dat de jonge Akram, een Australisch staatsburger, eerder in 2019 onder de aandacht was gekomen van de Australian Intelligence Agency (ASIO). De premier onthulde: “Hij werd onderzocht op basis van het feit dat hij in verband werd gebracht met anderen en er werd vastgesteld dat er geen aanwijzingen waren voor enige voortdurende dreiging of dreiging van gewelddadig gedrag.”
Albanese zei dat hoewel de mannen alleen hadden gehandeld en geen deel uitmaakten van een grotere groep, ze “duidelijk” werden gedreven door “een extremistische ideologie”. Toen de zorgen voor het eerst werden geuit, zou de jongste moordenaar nog een tiener zijn geweest. Dus hoe raakte zijn wereldbeeld op zo’n jonge leeftijd zo vertekend? Waarom was de oude Akram bovendien blijkbaar blij dat zijn zoon bij zo’n gruweldaad betrokken was?
Mevrouw Dar gaf enig inzicht in de potentiële dynamiek binnen de familie Akram en suggereerde: “In elk gezin spelen ouders een centrale rol bij het vormgeven van de waarden en het morele kompas van een jongere. Wanneer een ouder betrokken is bij het plannen of uitvoeren van geweld, is het kind geen vrije en egalitaire deelnemer. Er is een sterke machtsongelijkheid, vooral als de jongere thuis is opgegroeid met starre overtuigingen, emotionele afhankelijkheid, angst of sterke druk om loyaal te zijn aan de ouder. Dit kan het erg moeilijk maken om een stap terug te doen en vraag wat er aan de hand is.”
Hij vervolgde: “In het geval van vader en zoon kan er een krachtige mix zijn van bewondering, angst en een verlangen om zichzelf te bewijzen. Jongeren in deze situaties worden vaak minder gedreven door ideologie en meer door gehechtheid, gehoorzaamheid en een diepe behoefte aan goedkeuring. Als de ouder het geweld als gerechtvaardigd, noodzakelijk of zelfs beschermend bestempelt, kan die boodschap de natuurlijke aarzeling en het gevoel van de jongere overwinnen dat er iets niet klopt.
“Wat opvalt in een situatie als deze is het doorbreken van de gebruikelijke beschermende grenzen in het ouderschap. Een kind betrekken bij dodelijk geweld is een diepgaand falen van de zorg. Dit suggereert dat de overtuigingen, klachten of behoefte aan controle van een ouder ver boven het welzijn en de toekomst van het kind zijn geplaatst.”
Ondertussen waren buren die dachten dat ze de ‘normale’ Akrams kenden ‘geschokt’ door de recente hartverscheurende gebeurtenissen. Lemanatua Fatu, die in dezelfde straat woonde als de 24-jarige in Bonnyrigg, Sydney, vertelde het ABC dat hij de hele nacht een grote politie-aanwezigheid op straat en buiten zijn huis zag.
Volgens Lemanatua: “Zo wisten we het. We konden niet slapen en keken naar alles – het was zo eng.” Hij voegde eraan toe: “Ze komen en gaan elke dag. En ze zeggen nooit hallo of zoiets. Ze zijn gewoon… normaal. We dachten dat het normale mensen waren.”
Heeft u een verhaal om te delen? E-mail mij op julia.banim@reachplc.com
OM MEER TE WETEN: De held van Bondi Beach legt in vier woorden uit waarom hij zijn leven riskeerde om een moordende moordenaar tegen te houden
