Het is de avond van de Gameprijzen 2025een groot branche-evenement waar de beste games van het jaar worden geëerd en grote uitgevers aankomende projecten onthullen. In de schaduw van het Peacock Theatre in Los Angeles en naast een gigantisch demonisch standbeeld dat de nieuwe game Divinity promoot, die later die avond op het podium zou worden aangekondigd, staat een groep mensen in felrode T-shirts. Velen dragen borden: een plaquette ter ere van de ‘dood’ van The Game Awards Talentontwikkelingsprogramma voor toekomstige klassen; een opvallende zwart-rode grafische tekst “We’re Done Playing”; en “gezochte” posters voor Strauss Zelnick, CEO van Take-Two Interactive, en Phil Spencer, CEO van Microsoft. Dit is een protest.
De demonstranten, aan wie vrijwel de toegang tot de openbare ruimte buiten het Peacock Theatre werd ontzegd (“ze wisten dat we kwamen”, grapt iemand), behoren tot de United Videogame Workers (UVW), een branchevereniging met directe leden voor Noord-Amerika die deel uitmaakt van de Communications Workers of America. “We zijn hier vandaag om het bewustzijn te vergroten van de benarde situatie van werknemers in de videogame-industrie”, zegt Anna C Webster, voorzitter van de freelancecommissie, onder de hete zon van Los Angeles. “Onze industrie is ontdaan van middelen door deze bedrijfsopperheren, en we dachten dat de beste plaats om het bewustzijn te vergroten over wat er in de game-industrie gebeurt, de top is, de eindbaas, om zo te zeggen: de Game Awards.”
Webster verwijst hier naar verschillende dingen. De afgelopen jaren hebben ruim 40.000 ontslagen de sector gedecimeerd; vorige maand was Grand Theft Auto-ontwikkelaar RockstarGames dat wel beschuldigd van vakbondsschendingen na het ontslaan van meer dan 30 werknemers (het bedrijf dit ontkent hetbeweren dat werknemers vertrouwelijke informatie lekten) en AI ontwikkelt zich snel ingevoegd in de spelontwikkelingsprocessen. De sector lijkt niet bereid deze problemen aan te pakken.
“Ik las onlangs een trailer van drie minuten bij The Game Awards kost meer dan 1 miljoen dollar,‘, zegt de plaatselijke secretaris van de vakbond, Kaitlin ‘KB’ Bonfiglio. ‘(Ondanks) de pracht en praal van dit alles lijken ze nooit het historische aantal ontslagen te erkennen dat in de sector heeft plaatsgevonden.’
Voor de UVW ligt hier een fundamentele vraag. “Het draait allemaal om hebzucht”, benadrukt Webster. “Iedereen die in de gamesindustrie werkt, kan zich realiseren dat onze kunstvorm wordt verkocht voor onderdelen om veel geld te verdienen voor een paar mensen. En games geven ze niets. Ze geven niets om kunst. Ze willen gewoon hun geld.”
Voor degenen die in de videogame-industrie werken, zijn de problemen waarmee de industrie te kampen heeft duidelijk. Maar hoe kan de UVW duidelijk maken dat de problemen waarmee werknemers in de industrie worden geconfronteerd ook gevolgen hebben voor spelers? “Als je iemand bent die van videogames houdt, als je gefrustreerd bent door games die met bugs opstarten en vertraging oplopen, als je gefrustreerd bent door games die niet kunnen wachten om zonder waarschuwing te worden geannuleerd, dan heeft dit allemaal te maken met wat we hier doen”, zegt penningmeester Sherveen Uduwana. “Door ons bescherming te bieden tegen ontslagen, door ervoor te zorgen dat bazen onze gezondheidszorg niet kunnen wegnemen, door ervoor te zorgen dat ze ons niet kunnen vervangen door kunstmatige intelligentie, zal dit leiden tot betere games voor spelers en ambitieuzere, interessante en creatieve projecten. Het is echt een win-win voor spelers en een win-win voor werknemers.”
Er is een duidelijke liefde voor de industrie die deze groep doordringt, een verlangen om het medium en het werk waar ze van houden nog beter te maken. De Game Awards zijn een belangrijke avond, die kleinere onafhankelijke studio’s kan ondersteunen en ongelooflijke stemacteurs in de kijker kan zetten. Het UVW-team herkent dit.
“Veel plezier vandaag en morgen, laten we wakker worden en ons gaan organiseren voor betere werknemersrechten en een betere game-industrie”, zegt Uduwana.
