Geschiedenis: Nadat hij is gearresteerd voor zijn dakovervallen, ontsnapt ex-soldaat Jeffrey Manchester uit de gevangenis en verstopt zich in een Toys R Us-winkel, waar hij een onwaarschijnlijke band vormt met een alleenstaande moeder en haar dochters terwijl de autoriteiten hem achtervolgen.Herziening: “Roofman” vertelt zijn verhaal kalm en zorgvuldig, waarbij hij ervoor kiest om het drama te observeren in plaats van te pushen. Geregisseerd door Derek Cianfrancede film blijft gefocust op alledaagse momenten in plaats van spanning op te bouwen door middel van spektakel. De film volgt het ongelooflijke, waargebeurde verhaal van een sluwe ex-legermilitair die tot een overval overgaat omdat hij zich geen fiets kan veroorloven voor de verjaardag van zijn dochter. Het zit vol emotie en blijft de hele film trouw aan de kern zonder ooit af te wijken. Hij probeert zijn verhaal niet om te zetten in iets dat groter is dan het leven. Blijf in plaats daarvan trouw aan het kernkarakter en laat de details voor zichzelf spreken. Channing Tatum hij benadert de rol terughoudend en houdt zijn optreden kalm en beheerst, en het resultaat is een film die je aan zijn lippen houdt.Het verhaal volgt Jeffrey Manchester (Channing Tatum), een voormalige soldaat, die fastfoodrestaurants begint te beroven door hun daken af te snijden. Deze ongebruikelijke werkwijze levert hem de bijnaam Roofman op. Jeffrey beschouwt deze invallen als routine en toont weinig interesse in conflicten of gevaar. Hij is attent en attent, hij zorgt er zelfs voor dat de medewerkers hun jassen hebben voordat ze deze in de koelruimte opsluiten. Nadat hij is gearresteerd en vervolgens is weggelopen, verstopt hij zich in een Toys R Us-winkel, waar hij vredig tussen de schappen en magazijnen leeft. Tijdens deze periode ontmoet hij Leigh (Kirsten Dunst), een alleenstaande moeder die probeert werk, geld en haar dochters te beheren. Jeffrey wordt langzaamaan onderdeel van hun dagelijks leven, waarbij hij maaltijden en kleine momenten deelt die voor hem gewoon maar betekenisvol lijken. Tegelijkertijd begint de politie zijn bewegingen te volgen.De film besteedt minder tijd aan de misdaad en meer aan wat er ontbreekt in Jeffreys leven. Het laat zien hoe iemand gedisciplineerd en capabel kan zijn, maar emotioneel onzeker. Jeffrey kan goed omgaan met gestructureerde systemen, maar lijkt verloren als het gaat om persoonlijke relaties. Scènes kunnen zich in hun eigen tempo ontvouwen, vaak afhankelijk van pauzes, herhaalde acties en onafgemaakte gesprekken. Sommige kijkers vinden het misschien traag, maar in het grotere geheel past het bij de interne toestand van het personage. De film vermijdt heldere antwoorden en probeert Jeffreys keuzes niet uit te leggen of te rechtvaardigen. In plaats daarvan presenteert het het portret van een man gevormd door eenzaamheid, routine en immense liefde voor zijn dochter.De performance van Channing Tatum is gebaseerd op subtiele keuzes. Hij speelt Jeffrey als iemand die meer kijkt dan praat en behoedzaam reageert op de wereld om hem heen. Kleine bewegingen en uitdrukkingen verraden zijn ongemak in normale sociale omstandigheden en hij levert een geweldige prestatie. Kirsten Dunst brengt balans in de film met een geaarde en natuurlijke uitvoering. Hij speelt een praktische en vermoeide Leigh, maar nooit vlak of afstandelijk. Zijn karakter voelt echt en doorleefd. Peter Dinklage hij speelt Mitch, de winkelmanager, die een rustige autoriteit meebrengt die spanning toevoegt en voorkomt dat het verhaal een typische misdaadthriller wordt. De ondersteunende cast past moeiteloos in de setting en houdt de focus op de emotionele kern van de film.Terwijl de film zijn einde nadert, blijft ‘Roofman’ trouw aan zijn toon. Het streeft niet naar een dramatische oplossing of emotionele bevrijding. Deze vaste aanpak werkt, ook al voelt de film soms afstandelijk aan. ‘Roofman’ werkt het beste als je een man van dichtbij bekijkt die de regels begrijpt, maar moeite heeft om erbij te horen. Het effect komt voort uit de langzame opeenstapeling van momenten in plaats van uit grote scènes. Wat blijft hangen nadat de film is afgelopen, is een stil gevoel van verdriet, geworteld in tijdelijke verbindingen en gemiste kansen. De subtiele vertolkingen en kleine details maken dit waargebeurde misdaaddrama tot een meeslepend horloge.
