Tijdens de eerste dagen van de brandstormen in januari werd Los Angeles een voorbeeld van wat er mis kan gaan bij noodwaarschuwingen en evacuaties.
Op 7 januari ontstond er chaos in Pacific Palisades toen mensen in de uitlopers probeerden te vluchten, maar kwamen vast te zitten in het verkeer. Toen vervolgens de Eaton-brand uitbrak in Altadena, werden er pas evacuatiebevelen gegeven aan de bewoners van de westkant vijf uur nadat de vlammen huizen in het gebied begonnen te bedreigen. Op één na stierven alle 19 bevestigde mensen bij het Eaton-vuur bevonden ze zich aan de westkant.
Twee dagen later werd per abuis een draadloze evacuatiewaarschuwing uitgezonden, bedoeld voor bewoners in de buurt van een nieuwe natuurbrand nabij Malibu Canyon, in een grootstedelijk gebied met 10 miljoen mensen. Ambtenaren stuurden ongeveer twintig minuten later een oplossing, maar de hele nacht en de volgende ochtend bleef er een stroom foutieve waarschuwingen op de telefoons gonzen, waardoor verwarring en paniek ontstond in gemeenschappen die 65 kilometer verwijderd waren van een actieve brand.
Voor veel Angelenos hebben de chaos en onzekerheid rond evacuaties en waarschuwingen de angst voor dodelijke branden vergroot. Maar de tegenslag heeft een zorgwekkender impact gehad: het vertrouwen is aangetast. Sommige bewoners hebben zich tot niet-officiële apps zoals Watch Duty gewend. Anderen waren zo geschokt dat ze tot de conclusie kwamen dat ze niet op de regering konden vertrouwen.
Los Angeles is niet de eerste gemeenschap die te maken krijgt met levensbedreigende noodwaarschuwingen tijdens snel voortschrijdende bosbranden. De afgelopen tien jaar hebben kleine steden in Californië, Tennessee en Hawaï flagrante tekortkomingen in de noodwaarschuwingen gezien, omdat de klimaatverandering het risico op natuurbranden heeft vergroot.
Maar het onvermogen van Los Angeles County om tijdige en nauwkeurige evacuatiewaarschuwingen te geven – eerst aan te weinig mensen in Altadena en daarna aan te veel – schokte deskundigen op het gebied van noodbeheer in het hele land. Waarom was de dichtstbevolkte provincie van het land, gebouwd op land dat kwetsbaar is voor hevige branden, overstromingen en aardbevingen, niet beter voorbereid?
“Wat we leren is dat wanneer puntje bij paaltje komt in een aantal van de meest verschrikkelijke scenario’s, de mensen en systemen die verantwoordelijk zijn voor publieke waarschuwingen niet opgewassen lijken te zijn tegen de taak”, zegt Thomas Cova, hoogleraar aardrijkskunde aan de Universiteit van Utah, gespecialiseerd in het beheer van noodsituaties. “Dit zou niet zo verrassend zijn in onervaren, onvoorbereide rechtsgebieden of rechtsgebieden met te weinig middelen, maar het is wel verrassend in Los Angeles County.”
DE McChrystal-groep na actierapport over de branden in Eaton en Palisades ontdekten ze dat het graafschap met een “onduidelijk” en “verouderd” beleid opereerde bij het beslissen wanneer evacuatiewaarschuwingen moesten worden afgegeven, en dat het noodpersoneel geen opleiding en een duidelijke commandostructuur had.
Bijna een jaar na de brand weten we echter nog steeds niet wat er precies is misgegaan in het westen van Altadena.
Ambtenaren van Los Angeles County konden niet verklaren waarom waarschuwingen in het westen van Altadena werden uitgesteld. En hoewel er onafhankelijke rapporten zijn gepubliceerd, werpen deze weinig licht, behalve dat er problemen waren met de coördinatie, personeelsbezetting en opleiding.
“Zonder een verklaring voor West-Altadena,” zei Cova, “moet de specifieke les nog worden geleerd.”
Vertraagde waarschuwingen zijn mogelijk niet het gevolg van een fout.
“Cascaderende mislukkingen zijn een veel voorkomend thema bij rampen”, zegt Michael Gollner, universitair hoofddocent werktuigbouwkunde aan UC Berkeley, die het project leidt. Brandonderzoekslaboratorium.
Ter voorbereiding op de volgende natuurbrand – of welke andere catastrofale ramp dan ook – zijn er verschillende stappen die Los Angeles County en andere instanties kunnen nemen om ervoor te zorgen dat ze mensen in gevaar waarschuwen.
Verbeter de coördinatie, het situatiebewustzijn en de training
Een van de belangrijkste aspecten van de Palisades- en Eaton-branden is dat het provinciale personeel een basisopleiding en een duidelijke commandostructuur ontbeerde.
De McCrystal na actierapport ze ontdekten dat de provincie moeite had om de gebeurtenissen adequaat te monitoren terwijl ze zich ontvouwden en dat er geen gestroomlijnde coördinatie-instrumenten waren. Het waarschuwingsbeleid en de waarschuwingsprotocollen waren volgens hem “onduidelijk” en “tegenstrijdig” en schetsten niet expliciet de commandostructuur voor beslissingen om waarschuwingen of evacuatiebevelen te geven.
Het rapport beveelt aan dat de provincie haar beleid en standaardwerkprocedures bijwerkt en ervoor zorgt dat eerstehulpverleners en het beheer van noodsituaties hun rol en verantwoordelijkheden bij evacuatiewaarschuwingen duidelijk begrijpen.
Hij drong er ook bij de provincie op aan om van het Office of Emergency Management, dat opereert als een onderafdeling onder de algemeen directeur, een eigen afdeling te maken. Kort nadat het rapport was gepubliceerd, heeft de Board of Supervisors van Los Angeles County een motie aangenomen om de OEM te herstructureren tot een onafhankelijke afdeling. Het ‘gebrek aan autonomie en gefragmenteerde autoriteit’, aldus de motie, ‘ondermijnt momenteel het vermogen van het land om het noodbeheer effectief te coördineren.’
Om de coördinatie te verbeteren, beveelt het rapport de provincie ook aan een verplicht brand- en evacuatietrainingsprogramma voor wetshandhaving op te zetten en technologie in te zetten voor training in situationeel bewustzijn. De OEM, zei hij, zou meer mensen moeten trainen in essentiële functies van het Emergency Operation Center, zoals waarschuwings- en waarschuwingssystemen en situationeel bewustzijn.
Een manier om de coördinatie en het situationeel bewustzijn te verbeteren, zei Cova, zou kunnen zijn om noodmanagers op dezelfde manier te trainen als luchtverkeersleiders worden getraind met simulatoren. Een andere mogelijkheid zou zijn om een soort geautomatiseerd systeem of kunstmatige intelligentie te gebruiken om noodmanagers te waarschuwen op basis van waar de brand zich bevindt en waar deze naartoe gaat.
Investeer meer geld in het beheer van noodsituaties
Veel experts op het gebied van noodbeheer waren na de bosbranden in januari verrast toen ze hoorden dat het jaarlijkse budget van het Los Angeles County Office of Emergency Management slechts 15 miljoen dollar bedraagt. Dit is aanzienlijk lager dan de budgetten van jurisdicties van vergelijkbare omvang, zoals New York City ($88 miljoen) en Cook County, Illinois ($132 miljoen).
Het McChrystal-rapport noemde het noodpersoneel van Los Angeles County ‘fundamenteel ontoereikend’ en merkte op dat het 37 werknemers heeft om het risico voor ongeveer 10 miljoen mensen te beperken.
De Board of Supervisors van Los Angeles County heeft de CEO de opdracht gegeven de personeelsbezetting en financiering van de OEM te evalueren. Het bureau zal naar verwachting volgende week een rapport uitbrengen.
In een interview in oktober met de Times suggereerde Kevin McGowan, directeur van de OEM in Los Angeles County, dat een gebrek aan middelen heeft geleid tot ‘compromisjes’ en ‘uitdagingen op het gebied van coördinatie en communicatie’. Het verhogen van het budget en het personeel is volgens hem een topprioriteit.
McGowan zei dat hij al begonnen is met het creëren van zes nieuwe posities. Dat zou het aantal noodhulppersoneel in Los Angeles County op 43 brengen, een cijfer dat nog steeds ver achterblijft bij jurisdicties van vergelijkbare omvang. New York City heeft meer dan 200 noodhulpmedewerkers die 8,5 miljoen mensen bedienen.
Training over duidelijkere boodschappen
Zelfs toen er tijdens de bosbranden in januari draadloze noodwaarschuwingen werden verzonden, waren veel ervan slecht geschreven en bevatten ze niet genoeg details voor zo’n groot stedelijk gebied, aldus Jeannette Sutton, universitair hoofddocent aan het College of Emergency Preparedness, Homeland Security, and Cybersecurity aan de Universiteit van Albany, die gespecialiseerd is in waarschuwingen.
“Bijna elk van hen is onvolledig”, zei Sutton.
De grootste boosdoener, zei hij, was de boodschap die door de hele provincie weergalmde: er werd verwezen naar een brand ‘in uw omgeving’ zonder een locatie op te geven en er werd niet verwezen naar een tijdstip. De verwarring die het bericht veroorzaakte toen het de komende 24 uur door het hele land galmde, had voorkomen kunnen worden, zei Sutton, als het preciezere informatie had bevat.
‘Er is bijvoorbeeld een EVACUATIEWAARSCHUWING afgegeven voor Calabasas/Agoura Hills’, in plaats van ‘Er is een EVACUATIEWAARSCHUWING afgegeven in uw regio.’
Moet de staats- of federale overheid ingrijpen?
De afgelopen tien jaar heeft Californië een aantal stappen gezet om lokale waarschuwingssystemen te verbeteren.
Nadat provincies te maken kregen met een verscheidenheid aan waarschuwingsproblemen tijdens de reactie op een reeks verwoestende bosbranden in 2017, heeft het California Governor’s Office of Emergency Services over de gehele staat uitgegeven richtlijnen voor waarschuwingen en waarschuwingen EN gestandaardiseerde waarschuwingstaal. Het ontwikkelde zich ook beste praktijken voor provinciale noodplannen en het vaststellen van de Integratiecentrum voor brandvoorspelling en bedreigingsinformatie coördineren hoe natuurbranddreigingen worden geïdentificeerd, geanalyseerd en aan het publiek gecommuniceerd.
Maar staatsrichtlijnen zijn aanbevelingen, geen vereisten. Staatsfunctionarissen – en veel lokale leiders – hebben de neiging zich te verzetten tegen het idee van algemene regels. De 58 provincies van de staat hebben zeer verschillende geografische gebieden, bevolkingsgroepen en budgetten, zo stellen zij, en daarom heeft het geen zin om rampenparaatheidsplannen van bovenaf op te leggen.
Veel deskundigen zeggen echter dat er behoefte is aan een meer uniforme aanpak van het geprivatiseerde en fragmentarische noodwaarschuwingssysteem van het land. Sommigen dringen er bij de federale overheid op aan om actie te ondernemen en wijzen erop dat problemen met alarmen niet alleen een lokaal of staatsprobleem zijn; rechtsgebieden in het hele land worden met soortgelijke uitdagingen geconfronteerd.
Alarm- en waarschuwingstrainingen in het hele land zijn extreem slecht, zei Sutton. Terwijl de Federal Emergency Management Agency de Geïntegreerd openbaar waarschuwings- en alarmsysteem (IPAWS), het nationale openbare noodwaarschuwingssysteem dat gebruik maakt van mobiele telefoons Draadloze noodwaarschuwingen (WEA) en op radio en televisie via de Noodalarmsysteemzei hij, zijn rol is beperkt.
“We hebben geen organisatie die verantwoordelijk is voor het landelijk verzorgen van trainingen”, zei Sutton. “Je zou kunnen denken dat dit de rol is van FEMA of het IPAWS-programma, maar ze hebben zich bijna volledig geconcentreerd op de technologische mogelijkheden van het indrukken van de knop en het overbrengen van de boodschap via de uitzending. Ze concentreren zich niet op de berichten zelf.”
In mei bracht de Amerikaanse vertegenwoordiger Robert Garcia (D-Long Beach) een relatie OP Mislukkingen van noodwaarschuwingen in Los Angeles County en riep op tot meer federaal toezicht op het noodwaarschuwingssysteem van het land. In september introduceerde de Amerikaanse vertegenwoordiger Kevin Mullin (D-San Mateo) een tweeledig wetsvoorstel, de Resilient Emergency Alert Communications and Training (REACT) Act, die FEMA zou opdragen meer federale middelen te verstrekken en jaarlijks 30 miljoen dollar toe te staan aan lokale noodfunctionarissen om hun waarschuwings- en waarschuwingssystemen te verbeteren.
Maar de regering-Trump lijkt weinig zin te hebben om te investeren in rampenparaatheid.
“Op federaal niveau staan de zaken min of meer stil”, zei Sutton.
Als de regering-Trump haar belofte nakomt om drastisch te bezuinigen op de FEMA, is het volgens Sutton onduidelijk wat er met het IPAWS-programma zal gebeuren en of de federale regering zich volledig zal terugtrekken uit het versterken van de paraatheid bij rampen van het land.
“Zullen ze ook focussen op de voorbereiding?” zei Sutton. ‘Of ze zeggen: ‘Handen af, we zijn klaar.’ Ik weet het niet.”
