De rechtse groep die jongeren in Zuid-Korea verzamelt

De rij voor een selfie met de in ongenade gevallen voormalige Zuid-Koreaanse president Yoon Suk Yeol strekte zich uit rond de iconische Gwanghwamun-poort in Seoul.

Alleen was Yoon er niet; het was maar een foto van hem.

De echte Yoon zit in de gevangenis geconfronteerd met beschuldigingen van opstand. Maar dat maakte niets uit voor de duizenden enthousiaste jonge mannen en vrouwen die zich aansloten bij de demonstratie georganiseerd door de rechtse jongerengroep Freedom University.

Onder leiding van de 24-jarige student Park Joon-young verzet Freedom University zich tegen wat zij ziet als een status quo van corrupte, linkse Zuid-Koreaanse regeringen die veel beloven maar weinig opleveren, vooral voor de jeugd van het land.

En in Yoon vonden ze een onwaarschijnlijke held.

In de nacht van 3 december vorig jaar lanceerde Yoon, wiens partij de meerderheid in het parlement had verloren, een wanhopige poging om het lot te keren. het uitroepen van de staat van beleg.

Hij beval troepen het parlement en de nationale verkiezingscommissie binnen te dringen en beweerde, zonder enig bewijs te leveren, dat het land werd bedreigd door Noord-Koreaanse sympathisanten en Chinese spionnen die samenzweerden om de verkiezingen te stelen.

De zet van Yoon werd binnen enkele uren verslagen, toen de woedende Zuid-Koreanen zich verzamelden. Duizenden burgers blokkeerden de soldaten, en wetgevers slaagden erin de Nationale Vergadering binnen te dringen – sommigen beklommen zelfs de muren – om tegen het bevel te stemmen.

Yoon werd kort daarna afgezet en staat nu terecht en riskeert levenslang. De saga was dacht aan zijn politieke dood. Maar voor sommigen maakte dit hem ook tot een martelaar.

Hoewel hij nooit een populaire president is geweest, en vooral impopulair is onder jonge Zuid-Koreanen, is Yoon sinds zijn gevangenschap een symbool van rebellie geworden voor jongeren die zich steeds meer in de steek gelaten voelen.

“Toen Yoon werd gekozen, denk ik dat we niet zo blij waren om een ​​rechtse kandidaat te zien winnen. Het was meer dat een linkse kandidaat verloor”, vertelde Park aan de BBC.

“Niet veel van de jonge mensen die bij ons zijn, dachten dat Yoon het goed deed of dat ze Yoon leuk vonden toen hij aan de macht was.”

Maar, zegt hij, terwijl hij de staat van beleg afkondigde, had Yoon de Democratische Partij aan de kaak gesteld wegens ‘het misbruiken van haar macht, het aannemen van absurde wetten en het bezuinigen op de begroting voor het jeugdbeleid’.

“We hebben hem gezien en nu zijn we bij hem.”

Hyung Ki-sang, een 28-jarige die deelnam aan pro-Yoon-demonstraties nadat de staat van beleg was afgekondigd, vertelde de BBC dat hij al jaren het gevoel heeft dat geen enkele politieke partij om hem geeft. Nadat hij de klacht van Yoon over de vervalste verkiezingen had gezien – evenals vele YouTube-video’s die beweerden bewijsmateriaal te tonen – sloot hij zich aan bij zijn eerste pro-Yoon-bijeenkomst.

Dit werd ook georganiseerd door Freedom University.

De groep verzamelde zich vorig jaar op universiteiten in het hele land om zich te verzetten tegen de afzetting van Yoon, en is snel gegroeid en trok duizenden deelnemers naar de bijeenkomsten met agressieve sociale-mediacampagnes.

De oprichtingsfilosofieën van de Freedom University worden prominent weergegeven op spandoeken en piketten tijdens haar bijeenkomsten: ‘Korea voor Koreanen’, ‘Chinese Communistische Partij eruit!’

Velen zijn ook geïnspireerd door de Maga-beweging van Amerikaans rechts. Op het ene bord stond ‘Make Korea Great Again’, terwijl op een ander bord ‘We are Charlie Kirk’ stond – een verwijzing naar de jonge influencer van Maga september vermoord.

En hoewel uit de laatste peiling blijkt dat slechts ongeveer 27% van het Koreaanse publiek het daadwerkelijk eens is met hun mening over Yoon, vertegenwoordigt hun opkomst een diepere polarisatie die zich in Zuid-Korea manifesteert.

Zoals veel aanhangers van de Freedom University zegt Park dat hij eerst naar rechts afsloeg, in opstand tegen wat hij zag als de overheersende invloed van links.

Zijn vader was het hoofd van een televisienetwerk dat vaak als links werd beschouwd, terwijl zijn moeder een assistent was van de linkse voormalige president Moon Jae-in. Zijn moeder en zus zijn uitgesproken feministen die probeerden hun ideologie in hem te ‘injecteren’, vertelde hij aan de BBC.

De heer Park zegt dat hij in het #MeToo-tijdperk de politiek van zijn familie in twijfel begon te trekken, en al snel online werd blootgesteld aan rechtse opvattingen.

Voor hem is Amerikaans rechts een inspiratiebron.

“Ik ben vaak extreemrechts genoemd en in Korea is het heel gemakkelijk om afgeschreven te worden. Maar in de Verenigde Staten is dat niet het geval. Charlie Kirk en Maga brachten vol vertrouwen hun boodschap over en spraken zich uit”, zegt hij. “We proberen eenzelfde soort platform te bouwen waar mensen zonder angst kunnen discussiëren.”

Hij verwierp de beschuldigingen dat hij en zijn beweging ‘extreemrechts’ zijn.

Hij vertelde de BBC dat de meest effectieve boodschap voor zijn groep de eenvoudigste is: “Korea is voor Koreanen.”

Dit gaat gepaard met een reeks beschuldigingen tegen Chinese immigranten, waarvan de meest populaire de onbewezen en betwiste beschuldigingen zijn dat zij de stembiljetten hebben opgeblazen en Koreanen hebben aangevallen. De regering heeft ze krachtig ontkend.

De groep portretteert ook De pogingen van president Lee Jae Myung om de banden tussen Seoel en Peking te verbreken als bewijs dat de huidige regering ondergeschikt is aan China.

De heer Park zegt dat hij voornamelijk sociale mediaplatforms gebruikt die populair zijn bij jongeren om zijn boodschap te verspreiden. Hij begon met EveryTime, een Koreaans onlineforum exclusief voor studenten, maar heeft sindsdien zijn focus verlegd naar het maken van korte video’s die viraal zijn gegaan op Instagram, Threads en YouTube.

De groep kreeg vervolgens bekendheid in september toen ze door de wijk Myeongdong in Seoul marcheerde, populair bij Chinese toeristen en de thuisbasis van de Chinese ambassade.

Hun video’s, waarin demonstranten anti-Chinese beledigingen scandeerden, gingen zo viraal dat Lee zei dat desinformatie en haatzaaiende uitlatingen een gevaarlijk niveau hadden bereikt en zijn regering opdroeg deze te criminaliseren.

Maar de boodschap van de Freedom University is effectief gebleken in een land waar sinofobie wijdverspreid is en de bevolking regelmatig wordt gerangschikt als een van de minst ondersteunende landen ter wereld voor China.

Het vond ook diepe weerklank bij jonge Koreanen, van wie velen ontgoocheld zijn over de toestand van de economie en hun toekomstperspectieven.

Uit het laatste nationale onderzoek blijkt dat jonge Zuid-Koreanen het meest pessimistisch zijn over de toekomst van hun land.

Bijna 75% van hen gelooft dat de economie er slecht aan toe is, vergeleken met hun ouders. Ongeveer 50% van die generatie heeft een positieve kijk op de economie.

De economie van het land is sinds het begin van de pandemie slechts met 1 à 2% gegroeid, en door de handelsoorlog van Trump en de groeiende concurrentie uit China voelen jonge Zuid-Koreanen zich onder druk.

Het eigenwoningbezit onder de jongere generaties bevindt zich op een historisch dieptepunt. En hoewel het opleidingsniveau van Zuid-Korea een van de hoogste ter wereld is, ligt het gemiddelde maandinkomen rond de $1.600 per maand.

Jeugdpsychiater en schrijver Kim Hyun Soo zegt dat veel van deze jonge mensen een diepe wrok koesteren tegen Lee’s Democratische Partij, die de afgelopen tien jaar de politiek heeft gedomineerd, maar er niet in is geslaagd haar economische beloften waar te maken.

“(Lee’s partij) heeft volledig gefaald in haar huisvestingsbeleid”, zegt Kim. “Hun grootste klachten zijn eigenlijk het gebrek aan huisvesting en banen.”

De economische crisis, gecombineerd met een bloeiende reactionaire onlinecultuur en een gespannen genderdynamiek, creëert een vruchtbare bodem waaruit groepen als die van Park kunnen rekruteren.

Ze zijn ook het minst kritisch over de staat van beleg van Yoon: slechts de helft van de jongeren onder de dertig gelooft dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan opstand.

“Het beleid van deze regering is absurd. Ze zijn niet goed voor jongeren. Het is heel natuurlijk dat jongeren zich nu uitspreken”, zegt Bae Jang-won (26), die met de BBC sprak tijdens een van de demonstraties van de Freedom University.

Psychiater Kim zegt dat het “noodzakelijk” is om jongeren “nieuwe visies” te bieden om diepere polarisatie in het land te voorkomen: “We moeten hen laten zien dat er hoop is.”

En bij gebrek daaraan waarschuwt hij dat jongeren zich steeds meer zullen wenden tot bewegingen als Freedom University.

Tijdens de bijeenkomst hield Kim Ji-min, 24, het bord ‘Korea voor Koreanen’ omhoog naast zijn vriendin, die met een Koreaanse vlag zwaaide. Hij zei dat hij zich bij de demonstratie had aangesloten uit frustratie dat zijn land de verkeerde weg insloeg: het was de eerste keer dat hij aan welke politieke gebeurtenis dan ook deelnam.

“In het begin was ik nerveus en bang. Maar het is leuk om veel andere jonge en gelijkgestemde mensen te hebben gezien”, zei hij.

Naast hem pakte een meisje, amper een tiener, een bord op met de tekst ‘Geef nooit op’.