Ron Howard’s live-action versie van Dr. Seuss’ “How the Grinch Stole Christmas” was een vakantiehit toen hij 25 jaar geleden uitkwam. Het bracht $ 348 miljoen op tegen een budget van $ 123 miljoen en ontving een respectabele A-Cinescore. Het was echter geen succes onder critici, die Jim Carrey’s optreden als het titulaire wezen verontrustend (zo niet ronduit angstaanjagend) vonden, en zijn vertolking van Whoville vreemd genoeg onaangenaam. Zeker, het productieontwerp en natuurlijk het FX-make-upwerk van Rick Baker op de Carrey met rubberen voorkant waren geweldig, maar wat betoverend was op de pagina en in geanimeerde vorm leek gewoon fout wanneer ze tot tactiel leven worden gebracht.
Howard en Universal Studios hebben echter kosten noch moeite gespaard om dit ellendige gedrocht op het grote scherm te brengen en daarbij veel talent verspild. Afgezien van Baker’s verspilling van werk en Carrey’s maniakaal toegewijde optreden (die naar verluidt wreed was tegen de bemanning van Baker), verspilden ze ook de aanzienlijke talenten van Alec Berg, Jeff Schaffer en David Mandel, drie briljante komedieschrijvers die net hun run op Seinfeld hadden afgerond en aan de vooravond stonden van een zeer succesvolle carrière als team en als soloschrijvers (voor geliefde series als ‘Curb Your Enthusiasm’, “Veep”, “Silicon Valley” en “The League”).
De eerste versie van ‘How the Grinch Stole Christmas’ werd aanvankelijk opgesteld door het scenarioschrijversduo Jeffrey Price en Peter Seaman (‘Who Framed Roger Rabbit?’), maar zoals vaak gebeurt in Hollywood, werd er naar andere schrijvers gezocht om een nieuw perspectief in het herschrijfproces te brengen. Dit is waar Berg, Schaffer en Mandel in het spel kwamen. Ze waren dankbaar voor het werk, vooral toen ze zich realiseerden dat ze ‘geschreven door’-credits zouden ontvangen, wat zou leiden tot restanten van wat zeker een succesvolle film zou worden. Helaas werd hem op het laatste moment de eer ontzegd.
Het schrijven van bijna elke regel van Jim Carrey’s dialoog was niet goed genoeg voor een schrijfkrediet
In een mondelinge geschiedenis van het maken van “How the Grinch Stole Christmas” voor GierMandel zei dat hoewel het trio afzonderlijke televisiedeals had getekend bij verschillende Hollywood-studio’s, ze “voor komische films verplicht waren om een deel van wat zij ‘slimme Seinfeld’-humor noemden in de scripts te brengen.” Berg voegde eraan toe: “Ons ding was eigenlijk een herschrijving van twee weken waarin we alleen maar komische regels maakten. God, we hebben aan zoveel films gewerkt.”
“How the Grinch Stole Christmas” was echter anders, omdat er een beroep op hen werd gedaan om een script dat niet werkte uitgebreid te herschrijven. “We kwamen in een vrij laat stadium”, zei Berg. “De cast was compleet. Ze waren de sets aan het bouwen.” Terwijl ze aan de film bleven werken, werd het de drie schrijvers duidelijk dat ze krediet zouden krijgen. “De manier waarop het met de Writers Guild werkt, is dat de studio of de filmmakers een krediet voorstellen”, zei Berg. “En wat ze pitchten, en dat klopte, was een verhaal van (Price en Seaman) en vervolgens een scenario van ons allemaal.” Toen hun namen op de eerste teaser-trailer van de film verschenen, leek de deal rond.
Toen veranderden Price en Seaman van makelaar en nam de WGA-kredietarbitrage een wending.
Van de Grinch tot de Kat met de Hoed
Hoewel de tijd was verstreken met betrekking tot de bovengenoemde tussentijdse claimovereenkomst, beweerde Berg dat Price en Seaman ten onrechte op de hoogte waren gesteld, wat tot een arbitrage leidde. “Er waren drie mensen die de verschillende concepten lazen”, zei hij. “Twee kanten bij hen en één bij ons.” Schaffer voegde toe: “Ik herinner me duidelijk dat de tiplezer zei: ‘Rewriters mogen nooit krediet krijgen.'”
Volgens Mandel schreven ze bijna elke regel van Carrey’s dialoog, maar die was niet goed genoeg voor de WGA. Dat is waarschijnlijk een kleine troost, maar Mandel zei dat Ron Howard en zijn Imagine-producerende partner Brian Grazer het trio altijd dankbaar zijn geweest voor hun harde werk. In het Vulture-stuk zei Carrey: “(O) mijn God, nee, die schrijvers verdienden zeker veel lof.” Door een wrede wending van het lot zouden Berg, Schaffer en Mandel drie jaar later de enige ‘geschreven door’-credit krijgen voor een andere live-action-bewerking van Dr. Seuss: “De kat met de hoed” van Bo Welch. Die catastrofe, waardoor ‘How the Grinch Stole Christmas’ op ‘A Christmas Carol’ van Alastair Sim lijkt, was een beruchte filmramp, waardoor de mensen bij Universal het ‘The S****y Kitty’ noemden. Die film was een bom, dus de jongens hadden niet eens enig residu van betekenis voor hun gemartelde inspanningen.
