Rouwenden verzamelen zich dinsdag rond bloemenhulde in het Bondi-paviljoen ter ere van de slachtoffers van de schietpartij op Bondi Beach in Sydney.
David Gray/AFP via Getty Images
onderschrift verbergen
ondertiteling activeren/deactiveren
David Gray/AFP via Getty Images
Dit was een week waarin veel van het nieuws moeilijk en verdrietig was en persoonlijk kon aanvoelen, zelfs als de verhalen uit het hele land of over de hele wereld kwamen.
Afgelopen zondag was de eerste avond van Chanoeka toen twee gewapende mannen het vuur openden op Bondi Beach in Sydney, Australië, terwijl mensen het Joodse Lichtfestival vierden.
Vijftien mensen kwamen om.
De oudste was Alex Kleytman, een man die de Holocaust overleefde, vanuit Oekraïne naar Australië emigreerde en elf kleinkinderen kreeg. Hij werd 87 jaar oud.
De jongste was de 10-jarige Matilda. Zijn tante vertelde het aan Australië 9 Nieuws“Overal waar ik kwam, was het alsof de zon scheen.”
Maar zelfs te midden van deze duistere en tragische verliezen vertelde rabbijn Shoshanah Conover van Temple Sholom in Chicago ons dat moedige daden bij een catastrofe ons kunnen herinneren aan het geschenk van Chanoeka, en ons eraan kunnen herinneren degenen lief te hebben die licht in ons leven brengen.
“Het zien hoe helden de duisternis verdrijven met hun rechtvaardige daden”, zegt Conover, “inspireert ons om meer te doen.”
Reuven Morrison, die 62 was en als kind de oude Sovjet-Unie verliet om aan het antisemitisme te ontsnappen, slaagde er naar verluidt in een paar stenen naar een van de moordenaars te gooien voordat hij stierf.
Tibor Weitzen was 78 jaar oud en stierf terwijl hij een vriend probeerde te beschermen tegen geweervuur.
Boris en Sofia Gurman confronteerden de moordenaars. Boris pakte het pistool van een van hen af. Het echtpaar, bijna 35 jaar getrouwd, stierf samen in een poging anderen te redden.
En Ahmed al-Ahmed, die in 2006 vanuit Syrië naar Australië arriveerde, een voormalige politieagent die nu eigenaar is van een fruitkraam op Bondi Beach, confronteerde een van de schutters en greep zijn geweer, ook al was hij zelf gewond.
Als we in het nieuws opnieuw de namen horen van degenen die in een gevaarlijke tijd zoveel riskeerden, herinneren we ons misschien de woorden van de Engelse dichter Stephen Spender, die schreef:
“De namen van degenen die in hun leven voor het leven vochten,
Die het middelpunt van vuur in hun hart droegen
Geboren uit de zon, reisden ze een korte tijd naar de zon toe
En ze lieten de levendige lucht achter, ondertekend met hun eer.’
