Spoiler alert: het volgende artikel bespreekt plotpunten uit de voorlaatste aflevering van Voor velen Seizoen 1, “Charme-offensief.”
Na een bijbels gekmakende periode van isolatie – 40 dagen om precies te zijn – Carol (Rhea Seehorn) vindt rust in de armen van Zosia (Karolina Wydra), zijn gezant van de Anderen, speciaal gekozen vanwege zijn gelijkenis met de eerste schetsen van de romantische auteur voor de liefdesbelang in zijn romanreeks. Hun ontroerende verzoening (een dam van emoties breekt als Carol hyperventileert en zich als een reddingslijn aan Zosia’s armen vastklampt) sluit de zevende aflevering af van Voor velenen de voorlaatste show van deze week duikt in de relatie tussen de twee, terwijl Carol en Zosia een kus, een bed en zonsondergangachtige wandelingen delen.
En hoewel ‘Charm Offensive’ Carol een soort tussenpauze biedt voor haar enorme verdriet – over de toestand van de wereld, over het verlies van zijn vrouw Helen (Miriam Shor) – sluit dit haar voortdurende onderzoek naar de bijenkorfgeest niet uit.
Zoals ster en onlangs geslagen Golden Globe-genomineerde Rhea Seehorn vertelt aan Deadline: “Ik dacht dat dit (de relatie van Zosia en Carol) een complicatie moest zijn, omdat ze haar naar haar toe stuurden om verleidelijk en aantrekkelijk te zijn. Maar toen gingen we dit pad inslaan waar Carol volledig verwoest werd door het isolement dat ze heeft doorgemaakt, evenals de existentiële dreiging dat dit je leven voor de rest van je leven zou kunnen zijn; spreek nooit meer met iemand totdat je alleen op je bank sterft, en het is vreselijk en schokkend om dat tenminste te zeggen. Ze zit dus in een zeer kwetsbare situatie.” en kwetsbare situatie.”
Terwijl Seehorn Carols gevoelens jegens Zosia als oprecht classificeert: “Er is echter altijd een ander deel van haar dat zegt: ‘Wees niet dom. Wees niet dom. Dit kan niet echt zijn.'”
Gedurende de vele tedere vignetten van de aflevering gaan Zosia en Carol op date, variërend van flirterig competitief (een spelletje croquet) tot majestueus (tijdens een wandeling geeft de laatste toe dat haar favoriete geluid ter wereld het wanhopige gefluit van een treinhoorn is, iets dat ze nog nooit eerder met iemand heeft gedeeld; Zosia wil onbewust dat het passerende rijtuig het geluid maakt). Maar hun luie dagen waarin ze massages voor koppels kregen, worden afgebroken wanneer ze, als steunbetuiging voor Carol, aan een nieuw avontuur beginnen. Winden van Wycaro boek (met deze keer een WLW-romance in het middelpunt), neemt Zosia haar mee naar het pas herrezen restaurant waar ze begon met het schrijven van haar eerste concepten, opnieuw gemaakt op de server waarmee ze de hele dag een hokje met vier zitplaatsen kon besturen. Carol, die meestal wel een manier vindt om in alles fouten te vinden, denkt met veel plezier terug aan de tijd vóór haar grote doorbraak, toen ze nog blut was, voordat de zeepbel barstte.
(LR): Karolina Wydra als Zosia en Rhea Seehorn als Carol in ‘Pluribus’ (Apple TV)
“Hij herinnert zich wat er geweldig aan was en loopt weg, beseft dat dit manipulatief is”, legt Seehorn uit. “Dit maakt allemaal deel uit van een list, maar tegelijkertijd is het een daad van vriendelijkheid. Het was liefdevol om te doen. Sluiten deze twee dingen elkaar uit? En deze grotere, kronkelende vragen van – ik denk dat ze het gevoel begint te krijgen dat ze een beetje gek wordt – ‘Hoe definieer je wat ware liefde is?’ En als er niemand meer is die van haar houdt of dicht bij haar wil zijn op de manier waarop zij liefde definieerde, kan het dan ware liefde zijn? Is het Carol’s gedachte dat ware liefde uniek moet zijn voor mij? Het kan niet zo zijn dat je op dezelfde manier van iemand anders houdt, waarom neem je dat nu weg? Het is alsof je zegt: “Mijn boek is geweldig, maar dit en dat ook?” (En neemt dat) op de een of andere manier het compliment weg? Is dit een mislukking van Carol of hun manipulatie? Ze schaakt veel in haar hoofd, of misschien is ze dingen aan het afwegen, maar ze laat de weegschaal beslist expres kantelen om een illusie in stand te houden die een balsem is voor hoe gebroken ze is.
Als showmaker Gilligan wint vertelde Wydra dat het collectief “geen geheimen heeft, ze zijn niet geheimzinnig, ze zijn niet manipulatief, het zijn echt goede, liefdevolle, vriendelijke, onverstoorbare wezens.” Dus, zo ja, is de dynamiek tussen Zosia en Carol reëel of illusoir? Maakt het uit dat Zosia, zij het aanvankelijk met moeite, het woord ‘ik’ gebruikt om haar individualiteit te benadrukken, of is dit weer een poging om Carol te sussen?
“Ik wil dat mensen hun eigen ervaring hebben met waar ze naar kijken en hun eigen mening hebben over waar het over gaat”, zegt de actrice. “Gaat Zosia eindelijk weg van die collectieve geest en de korf en wordt ze een individu? Evolueert ze binnen de collectieve geest? Evolueert ze om haar eigen persoon te worden en haar eigen persoonlijkheid te tonen? Wordt ze echt verliefd op Carol? Zijn de gevoelens die ze heeft echt, of is de collectieve geest vol herinneringen en informatie over wie Helen was en wat Carol leuk vindt, en om haar gelukkig te maken, treden ze voor haar op?”
Gilligan, hoe hij heeft het al bekend gemaakthij wil dat kijkers deze kolossale vragen voor zichzelf ontwarren: “Ik weet dat dit nooit het meest bevredigende antwoord is, maar ik wil echt – met deze show meer dan enige andere show waar ik ooit aan heb gewerkt – dat het publiek… tot hun eigen conclusies komt. Ik wil dat het publiek beslist: is dit ware liefde of is het een kunstgreep? Wat vertegenwoordigt het?”
Alison Tatlockdie mede-schreef aan de finale en uitvoerend producent is, voegt toe: “Ik heb het gevoel dat het een soort perfecte storm is voor Carol om kwetsbaar genoeg te zijn, na zo lang verstoken te zijn geweest van menselijke interactie en het trauma te hebben meegemaakt van de eerste twee afleveringen waarin ze haar vrouw op zo’n vreselijke manier verloor en vervolgens in de steek werd gelaten. Ze is wanhopig op zoek naar een soort menselijke connectie, en we hebben allemaal het vermogen om onszelf voor de gek te houden of onszelf een verhaal te vertellen dat bij het moment past, en haar verhaal voor het moment dat ze nodig heeft is: dit is een persoon, dit is een individu en ik kan een verbinding maken.
Met andere woorden: regisseur/schrijver/laatste EP Gordon Smithij zegt: “Soms als zo’n vraag wordt gesteld, denk ik: ‘Oké, zou ik eindigen met een buitenaards wezen, een soort bijenkorfwezen na 40 dagen alleen in de woestijn en kort nadat mijn vrouw stierf?’ Ik weet het niet.” Hij voegt eraan toe dat Carol zeker “gevoelig zou kunnen zijn voor die situatie”, hoewel Gilligan wrang opmerkt: “Het lastige is: we zeggen altijd dat Vladimir Poetin daar ergens in zit.”
Voor velen de finale van seizoen 1 wordt begin volgende week, 24 december, uitgezonden. Het is al verlengd voor een tweede seizoen.
