Op eerste kerstdag 1982 pakte ik mijn eerste videogameconsole uit, een Atari 2600. Hoewel hij in 1977 werd uitgebracht, was hij nieuw voor mij, en ik ben er vrij zeker van dat de reden dat mijn ouders hem aan mij gaven, was vanwege een 2600-game die rond die tijd werd uitgebracht: ET: The Extra-Terrestrial. Mijn ouders wisten dat ik geobsedeerd was door de film, een transformerende film die ik bijna miste omdat ik zo bang was om ernaar te kijken.
Mis geen van onze onpartijdige technische inhoud en laboratoriumrecensies. CNET toevoegen als uw favoriete Google-bron.
Ik was extatisch. Toen ik zeven jaar oud was, met mijn gigantische bruine bril op mijn neus en een rood ET-shirt aan, had ik een van de beste kerstdagen ooit. Ondanks mijn liefde voor de film kwam ik niet ver in de game, waardoor ik gefrustreerd en verward raakte. Ik had geen idee dat het niet kwam omdat ik niet gekwalificeerd was, maar omdat het slecht was. Zelfs vandaag de dag vinden mensen het spel buitensporig complex en ondoordringbaar om te spelen.
(Hoe slecht zijn ze? De kopieën van het spel waren letterlijk tientallen jaren begraven omdat het zo slecht verkocht.)
De Atari 2600 werd gebundeld met Combat en twee controllers. Ik speelde het jarenlang en begon aan de reis om een fervent gamer te worden, net als miljoenen andere kinderen uit die tijd. Als je mij een paar maanden geleden had gevraagd hoeveel games ik me herinnerde van de 2600 of de daaropvolgende opvolgers, de Atari 5200 en 7800, zou ik moeite hebben gehad om te antwoorden. Ik had hooguit een tiental titels kunnen noemen.
CNET-bijdrager Omar Gallaga, een grote ET-fan, was 7 jaar oud toen de videogame-aanpassing van de film werd uitgebracht voor de Atari 2600.
Dus toen Atari mij een Gamestation Go draagbare gameconsole leende om uit te proberen, was ik geschokt dat er tientallen titels bij mij terugkwamen. Op het moment dat ik de cover, de geanimeerde screenshots of gewoon de titels zag, kwamen de herinneringen snel terug. Ik heb er zoveel gespeeld.
En degenen die ik niet mocht bezitten of uitproberen, verlangde ik naar hen, terwijl ik ze in de winkel aanwees of door een gamingtijdschrift bladerde dat ik maar te pakken kon krijgen.
Asteroids, Berserk, Centipede, Night Driver en Yar’s Revenge: zoveel games.
Oude games, nieuwe console
De Gamestation Go, die voor $ 179 te koop is, verzamelt ongeveer 200 van die Atari-thuisconsolespellen. Maar het bevat ook versies van arcadespellen, waaronder Crystal Castles, Food Fight en Tempest, evenals zeven Balls of Steel flipperkasten, Classic en 2600 versies van Pac-Man, en games van Jaleco en Piko Interactive zoals Bases Loaded en Bad Street Brawler. Je kunt van veel games in de multiplayer-modus genieten door een gamecontroller aan te sluiten.
Het is een uitgebreide reeks games, en Atari verpakt het in een mooie hardware-installatie met een groter scherm dan de originele Nintendo Switch.
Er zijn geen afneembare controllers zoals op de Switch, maar de gekke reeks controlleropties maakt dit goed: de gebruikelijke D-pad en schouderknoppen, maar ook een draaiknop die je kunt draaien (goed voor games als Breakout), een trackballwiel (voor games als Centipede en Crystal Castles), en zelfs een fysiek numeriek toetsenblok, handig voor sommige Atari 5200-games en als Mattels Intellivision-titels ooit worden toegevoegd.
Het beschikt over een HDMI-poort, drie USB-C-poorten, een koptelefoonaansluiting en een micro-SD-slot voor het zijdelings laden van extra games. Een stevig, maar dun ogend statief kan het systeem ondersteunen. Een extra set kleine knoppen geeft je toegang tot Instellingen, Krediet, Selecteren en Start. Instructies voor het gebruik van het spelsysteem, zoals het navigeren in en uit titels, zijn duidelijk en beschikbaar via het hoofdmenu.
Je kunt systeemupdates uitvoeren via ingebouwde Wi-Fi, maar er is geen app store waar je extra games kunt kopen of downloaden.
Retro versus modern
De grootste uitdaging waarmee ik te maken kreeg tijdens mijn tijd bij de Gamestation Go was tijd besteden aan games uit vervlogen tijden en het negeren van de sirene van modern gamen op moderne consoles en computers.
Wilde ik echt een eindeloze neerwaartse waterval van duizendpoten opblazen of heel langzaam stick-figurentennis spelen als ik Act II van Clair Obscur: Expedition 33 kon afmaken of met mijn vrienden aan een Marvel Rivals-wedstrijd kon deelnemen?
Een deel van de gameplay van de oudere Atari-spellen en sommige van hun Recharged-vernieuwingen houden nog steeds ongelooflijk goed stand. Missile Command laat je hart nog steeds sneller kloppen, welke versie je ook probeert, en het is leuk om te besturen met de meegeleverde trackball, hoewel het marmeren formaat het een uitdaging maakt om net zo nauwkeurig te gebruiken als de grotere die je je misschien herinnert uit de speelhal.
Balls of Steel flipperkasten zien er geweldig uit en werken prima, hoewel het bekijken ervan op een horizontaal scherm een uitdaging is om te spelen. Tempest met draaiknop of trackballbediening is nog steeds een verdraaid genot. Ik merkte dat ik me vooral aangetrokken voelde tot arcadespellen die ik volledig miste, zoals Cisco Heat All American, of waarvan ik me herinner dat ik er vele, vele kwartalen van speelde, zoals Asteroids.
Vermist in actie? ET, het spel waarmee het voor mij allemaal begon. Maar er is Steeplechase, met zijn paardachtige animaties, en Golf Ninja’sdat is net zo vreemd als het klinkt.
Je raakt verwikkeld in ET
Ik ben geen grote emulator-gamer, hoewel ik wel nieuwsgierig was naar de mogelijkheden om dit te doen arcadekasten voor thuis waarmee je veel meer games kunt toevoegen dan standaard.
Gamestation Go maakt het gemakkelijk om toegang te krijgen tot retrogames, zolang je maar toegang hebt tot de ROM-bestanden en een microSD-kaart om ze op te slaan. Het proces omvat het maken van een reeks mappen om de bestanden in op te slaan, en vervolgens opstarten vanaf de microSD-kaart wanneer de Gamestation opstart.
Tijdens mijn tests behandelde de Gamestation Sega Genesis- en Atari 2600-titels als een kampioen. Online berichten lopen echter uiteen over de afspeelkwaliteit van games van meer geavanceerde consoles, zoals de originele Sony PlayStation of de Sega Dreamcast.
Er is enige controverse over ROM’s, digitale kopieën van spelsoftware. De meeste ROM’s zijn kopieën van games die nog steeds auteursrechtelijk beschermd zijn, wat betekent dat de oorspronkelijke makers, zoals Nintendo of Sega, ze legaal bezitten. Het downloaden of distribueren van ROM’s zonder toestemming is in veel landen illegaal, zelfs als je de originele game bezit. Dat gezegd hebbende, zijn er enkele ROM’s beschikbaar geweest Internetarchiefen er is geen tekort aan sites die bestanden en beschrijvingen van games verzamelen op veel gameconsoles.
Atari biedt deze functie aan om ROM’s af te spelen in de hoop dat je legale middelen zult vinden om ROM’s te kopen of alleen ROM’s te gebruiken van games waarin je al een cartridge bezit van een digitaal aangeschafte versie.
Het beruchte Atari 2600-spel ET: The Extra-Terrestrial wordt geëmuleerd op de Atari Gamestation Go. Hoewel de game niet tot de titels behoort die bij de console zijn geleverd, kan deze worden gespeeld via legaal verkregen ROM-bestanden, als je deze te koop kunt vinden.
Met als enig doel om te zien of ET was wat ik me als kind herinnerde, vond ik een exemplaar van het spel nadat ik tevergeefs had geprobeerd een manier te vinden om het als digitaal bestand of zelfs als fysiek exemplaar met een ROM aan te schaffen.
Het gezicht van ET verschijnt op het titelscherm terwijl een chiptune-versie van het thema van John Williams wordt afgespeeld. Toen ik eraan begon, kreeg ik kippenvel.
Maar dat tintelende gevoel verdween vrijwel onmiddellijk toen het spel begon. Ik viel meteen in een moeras. Ik probeerde kleine puntjes te achtervolgen die bedoeld waren om Reese’s Pieces-snoepjes voor te stellen, maar werd herhaaldelijk benaderd door FBI-agenten en wetenschappers. Ik daalde af in het moeras. Opnieuw en opnieuw. Al snel was ik dood en mijn buitenaardse lichaam werd wit om het verlies van mensenlevens aan te duiden. De frustratie die ik toen voelde, werd nu gecombineerd met de ergernis van een volwassene over het slechte ontwerp van het spel. Hoe durven ze dit spel te lanceren om ouders van jaren 80-kinderen zoals ik aan te spreken? Wie dacht dat dit grappig kon zijn?
Na nog een paar geïrriteerde minuten zette ik het spel uit. Er is waarschijnlijk online een oplossing voor hoe je ET gemakkelijk kunt verslaan, maar ik heb er niet eens de moeite voor genomen. Ik was er tenminste nog een paar decennia klaar mee.
ET voor de Atari 2600 behoort, net als zoveel andere dingen, tot het verleden.
Moet je een Gamestation Go kopen?
Zoals ET laat zien, waren niet alle vroege games goed. Velen van hen waren en blijven onzin. (Sorry, Zwaardzoeker.)
Maar er zitten genoeg juweeltjes bij de Gamestation Go die je zullen boeien, ook al is het maar voor een korte periode voordat je de herhaling beu bent en iets uit deze eeuw wilt spelen.
Maar wat een warme stroom van sensaties zal Gamestation Go je geven de eerste keer dat je opstart en naar die lange lijst met titels kijkt, games die je misschien ooit wilde en wilde en wekenlang probeerde onder de knie te krijgen!
Is het de moeite waard om te kopen? Het hangt er echt van af hoeveel nostalgie je tegenwoordig waard bent, of dat de kinderen in je familie nieuwsgierig zijn naar retro-gaming en emulatie.
De zevenjarige in mij, degene die in de 8-bit-hemel zou zijn geweest met zoveel games om te spelen, zegt dat je gek zou zijn als je dat niet zou doen. Maar als volwassene heb ik enkele bedenkingen.
