Vreemde mannelijkheid: lees vijf originele verhalen van auteurs van de Fitzcarraldo Edition, gepubliceerd in samenwerking met de pers voor de winter/lente 2026-uitgave van Another Man’s.
Ze vond haar naam leuk, een naam die ze nog nooit eerder had gehoord, er was van alles te ontdekken in de wereld, zo bleek. Vooral in deze uithoek van de wereld leek het zo zwaar van de lofbetuigingen: saai of verschrikkelijk. Hij vertelde haar dat het zon betekende in de taal waarin hij opgroeide praten, en toen vond ze het leuker, en behalve dat ze het alleen maar leuk vond, voelde ze een synergie tussen zijn naam en het open, eenvoudige gevoel dat ze kreeg toen ze naar haar foto’s keek, haar gezicht: een belachelijk schattig gezicht.
Ze gebruikte de app al zes maanden en hij was de eerste persoon die ze leuk vond en tot wie ze zich gemakkelijk aangetrokken voelde. Dat wil niet zeggen dat ze geen ingewikkelde gevoelens had over zijn profiel als geheel, maar eerder dat er een foto van hem was, glimlachend, waarvan ze dacht: ‘Je bent aantrekkelijk op een manier waarvan ik me kan voorstellen dat ze zich persoonlijk aangetrokken voelde tot een perceptie die haar vervolgens deed denken: wat is al het andere? spullen dan?
Ze woonden in verschillende steden en ontmoetten elkaar op een bankje buiten een galerie in Londen. Bent u tegen overdag drinken? Dat was het niet. In de kroeg praatten ze over de zee en toen hij vroeg opstond, zei hij dat hij dacht dat hij in een vorig leven visser was geweest. Hij glimlachte, in de zon, het was warm, hij had de beste glimlach die hij in lange tijd had gezien. Hij vroeg haar wat ze dacht dat ze was geweest, ze was sprakeloos, in paniek, en toen zei hij: misschien een dierenverzorger, waar ze spijt van had zodra ze het hem vertelde, en hij zei: maar je hoeft geen gevangenisbewaarder te zijn, je zou ook met dieren kunnen leven, een boer, en ze dacht van wel, want ik voel me niet in staat mezelf beter uit te drukken. Maar in de galerie bracht hij haar ronde kamers vol met schilderijen van haar favoriete kunstenaar, en ze ontdekte dat het samenzijn met hem in de ruimte was alsof je naar zijn foto keek: verrassend eenvoudig. Toen de galerie sloot, gingen ze naar een andere onopvallende pub in het centrum van Londen, waar ze buiten in de avondzon zaten, terwijl het licht weerkaatste op het groene glas van de gebouwen. Hij was de eerste persoon die haar ooit had gevraagd haar te kussen op een manier die onberispelijk leek, het antwoord kwam uit haar mond: ja, en toen kusten ze elkaar. Mensen kussen was gemakkelijk als je je tot hen aangetrokken voelde, was dat de conclusie die je moest trekken?
Er kwam nog een andere conclusie bij haar op, of een of andere factor die daaraan bijdroeg, iets waar ze aan had gedacht sinds ze zich had aangemeld voor de app: dat alles verrassend eenvoudig was. Aanvankelijk dacht hij dat de ontdekking anders was. Dat klopt: mensen houden echt van seks.
Of: Mensen die van seks houden, houden ook echt van seks. Toen dacht ze dat het te maken had met hoe seks bij andere mensen paste, tenminste bij het soort mensen dat zij was hij had seks terwijl er gevoelens ontwikkelden. Mensen geloofden dat seks, romantiek en liefde elkaar voedden op een manier die ze gewend was, maar voelde nu niet meer voor haar toegankelijk.
Dat wil zeggen, de echte openbaring ging over haarzelf, de open, lege kwaliteit die gepaard ging met het afglijden naar een andere manier van zijn, een manier die veel seks en daten met zich meebracht en er weinig sterke gevoelens over had. Er is geen mogelijkheid, dacht hij, dat iemand dat zou kunnen doen ze zou graag met me uitgaan, en voordat ze het wist, zag ze vijf mensen naast elkaar, en nee, ze had niet met ze allemaal geslapen, maar sommige ervan voelden als een verraad, ook al vroeg hij zich af of het verraad minder aan hen te danken was en meer aan de werkelijkheid. Ze kon het idee niet van zich afschudden dat ze bij deze zaak betrokken was op een niveau dat meer op een tarotspel leek dan op iets anders. Het was logisch dat hij deze opstelling van vijf kaarten had en dat elk aspecten van zijn persoonlijkheid en van zijn leven vertegenwoordigde, die samen een beeld vormden van wie hij was.
En de tarotbenadering van daten zou je in een toestand brengen waarin de dingen heel spannend waren en niet echt echt. De dag vóór haar date in Londen had ze bijvoorbeeld met iemand thuis geslapen, hij was ’s ochtends het huis verlaten en kwam twee uur later terug. later, om meer te weten te komen, was ze er zeker van dat het voor sommige mensen normaal was, maar voor haar niet, maar hoe ze erover dacht was bijna niets. Ze had het gevoel dat ze helder en zonnig was geworden, altijd een tekort aan slaap had, altijd mascara droeg en altijd vaag naar seks rook. Wees grappig, wees de juiste hoeveelheid serieus. Wees goed in daten.
Ze aten die avond niet, ze verhuisden van de kroeg naar een ambachtelijke bierbar onder de spoorwegbogen, ze gingen buiten zitten, en op een gegeven moment boog ze zich tussen de kussen door over de tafel en zoog op zijn wijsvinger, waardoor haar nagel zijn tanden en zijn tong raakte terwijl ze dat deed. Tegelijkertijd kon ze niet geloven wat ze deed en verwonderde ze zich erover hoe natuurlijk het voor haar voelde. Er hadden veel vingers in haar mond gezeten tijdens de seks die ze onlangs had gehad en ze besefte hoeveel ze ervan genoot. Soms had ze het gevoel dat ze nu pas leerde seks te hebben, dingen te voelen die buiten het kwadrant van de grafiek vielen, tussen verplichtingen en schaamte. Hij zei: slecht, en ze voelde meteen dat ze de grens was overgestoken parameters van wat acceptabel was op een eerste date waar ze niet samen gingen slapen, maar toen bracht hij de vinger naar zijn mond en zoog er vrij snel op, op een manier die duidelijk maakte dat het niet alleen een optreden voor haar was, en dat het voelde als het meest erotische dat ze ooit uit de eerste hand had gezien, en dit was vóór of midden in een discussie over een bepaald aspect van haar werk, waarbij ze zich herinnerde dat ze dronken dacht: is dit mansplaining, of heb ik mijn intelligentie een slechte dienst bewezen, en ze voelde dat het antwoord beide was, en dat dit onlosmakelijk verbonden was met lichtzinnigheid, met bestaan buiten de werkelijkheid, echt.
Iets anders wat ze had geprobeerd te verbergen, maar waar ze niet helemaal in was geslaagd, was dat op een bepaald moment op de avond het onderwerp muziek ter sprake was gekomen, de soorten muziek waarop ze graag dansten terwijl ze kookten, en zijn commentaar was geweest: ik haat elke vorm van pretentie, en op dat moment had ze hem het voordeel van de twijfel gegeven; het zou duidelijk zinloos zijn om dat te zeggen, of zelfs maar te denken, wat op zichzelf behoorlijk pretentieus is om te zeggen. Maar het maakte haar instinctief bang om met hem te dansen. Hoe zou het zijn om met hem op de dansvloer te staan? Hij wist het niet, misschien maakte het niet uit.
Hij begon haar kusjes te sturen, zo communiceerden ze na hun date, geen emoji’s maar die van leestekens, hij gaf de voorkeur aan een :3 maar zij zag de mond als niets anders dan een zwerver, dus reageerde ze altijd met een :-*. Het was een verademing lucht, hoe onbewaakt hij was met zijn genegenheid, en toen ze het zo druk had was het leuk om hem gewoon kusjes te sturen, leuk om terug te gaan naar de rijen kusjes die hij haar had gestuurd, hij stuurde haar ook selfies en ze had nog steeds datzelfde gezicht, schattig, zonnig, al het andere, maar we praatten niet veel, hoe meer hij erover nadacht, hoe meer hij bedacht dat hij haar niet veel over zichzelf had gevraagd. Er waren er massa’s, hij nam aan dat dat ook het geval was, maar dat was helemaal niet het geval ervan overtuigd dat wat ze hadden op dit alles was gebaseerd.
Op een avond dronk ze een glas wijn en stuurde hem een bericht: Waarom stellen we elkaar niet elke dag een vraag? Hij had geantwoord: Eerst een kus, en dus kusten ze elkaar met leestekens, en toen kwamen ze bij de vragen, en dat waren ongeveer twee van zijn vroegste herinneringen: een goede, een slechte. Je kunt alles schrijven, zei hij, en toen schreef hij: het enige wat ik van je vraag is dat je eerlijk bent.
De verleiding was om er psychisch doorheen te lopen en te doen alsof ze het niet had gezien, zoals ze door de mannelijke uitleg en het pretentieuze commentaar was heengelopen, maar het probleem was dat ze tijdens het lopen op een luik stond dat haar op een trampoline naar een andere dimensie bracht, namelijk de dimensie van de dansvloer, en daar waren ze, de grijze contouren waren onduidelijk, de stroboscooplichten waren blauw, de mensen waren een massa, en de luidsprekers lieten het lied knallen.
WEES OPRECHT
en dan zoomde de camera op haar in en danste ze verwoed, met haar armen wijd open, de lucht om haar heen glinsterend van paillettenlichtjes, en ze probeerde hem in beeld te brengen, maar het was in werkelijkheid onmogelijk om te weten wat ze aan het doen was, of ze aan het dansen was, of dat deze muziek pretentieus was, te pretentieus om te accepteren
WEES OPRECHT
dus ze wist niet of ze alleen op de dansvloer was of niet.
Als ze had geprobeerd haar eenzaamheid onder woorden te brengen, zou ze misschien hebben gezegd dat het nooit bij haar opgekomen zou zijn om op een niet oprechte manier over haar vroege ervaringen te praten. Die zelden het feit achterhield of bewust veranderde dat de kwestie van oprechtheid voor haar anders was één, dat wil zeggen, het gevoel hebben dat dat zelf, dat op dat moment zo oprecht leek als het maar kon zijn, het geheel ervan vertegenwoordigde, of genoeg ervan. Bijna onvermijdelijk was dit niet het geval, maar de keren dat ze op het punt stond het te zeggen, was met een vriendin die haar heel goed kende, of met iemand op wie ze verliefd was. En natuurlijk probeerde hij zich ook niet met die zin bezig te houden, die ook te negeren, want als hij het herkende, dan zou hij dat wel gedaan hebben erkennen dat dit niet het geval was, maar ook zien dat het dwaas was om te doen alsof het niet iets was dat hij had meegemaakt – dat hij daadwerkelijk met iemand had meegemaakt ze had hem pas een paar maanden geleden op het werk ontmoet, wat stom was om verliefd op te zijn, maar dat was het dan. Op het moment dat ze deze gevoelens voor deze onwaarschijnlijke persoon herkende, vroeg ze zich heel expliciet af wat er zou gebeuren als je eerste ontmoeting een app-date was, en als je zijn kleding had beoordeeld, de manier waarop hij liep, als hij binnenkwam, zou je hebben gedacht dat het hopeloos was, niet waar, en ze wist dat ze gelijk had. Maar zij kende het ook van De eerste keer dat ze elkaar aan de telefoon spraken, was ze verbaasd over de manier waarop ze spraken. Ze probeerde afstand te nemen van het beeld van in elkaar passende legoblokjes. Of hij had die gedachte niet gehad, of hij had geprobeerd die tot later weg te duwen, omdat hij daar op dat moment stond te dansen.
WEES OPRECHT
Na een tijdje raakte ze gefrustreerd door de sterretjes en kontkusjes, ze was gestresseerd over haar werk en reizen naar de stad waar ze woonde zou betekenen dat ze de nacht bij hem thuis zou doorbrengen, wat ze niet zeker wist of ze dat wilde doen, en toen praatten ze aan de telefoon en ze kon niet ze wachtte om naar beneden te komen, ze had het gevoel dat ze al het hosten deed, en op een dag was ze in een vreselijke bui (deels beseft ze achteraf, vanwege de druk en het stiekeme gevoel dat ze het vijf keer gaf) en ze besloot te doen waar ze elke ochtend over had gefantaseerd toen ze wakker werd, namelijk hem sms’en om uit te leggen dat ze hem niet meer wilde zien, dat haar bubbel was gebarsten en de afstand alles moeilijker maakte. Het was beangstigend om te doen, maar hij stuurde haar een vriendelijk, zij het uiterst kort antwoord, en ze voelde zich even weer heel, en de gedachte kwam bij haar op: het is zoveel gemakkelijker om oprecht te zijn als je ergens nee tegen zegt, en pas een paar ogenblikken later, na even adem te hebben gehaald, besefte ze dat ze dat niet per se leuk vond als einde.
