TL-verlichting die zacht zoemt. Tijdschriften die niemand leest. Een televisie in de hoek speelt kabelnieuws terwijl een receptioniste mijn achternaam verkeerd uitspreekt.
Ik ben bij de eerste van een aantal opzettelijk geplande doktersafspraken tijdens de wintervakantie.
Niet omdat ik ziek ben. Omdat het de enige week van het jaar is waarin niets werkgerelateerds me doet vechten voor mijn tijd. Het kantoor is gesloten. Beleggers sturen geen e-mails. Productupdatemeldingen zijn gestopt. Zeven dagen lang kan ik mijn lichaam op de eerste plaats zetten.
Dan plan ik de bloedonderzoeken in. De dermatoloog. Het medisch bezoek stel ik al sinds maart uit. Ik verplaats de tandarts steeds opnieuw omdat er altijd een bestuursvergadering is, een telefoontje van een klant of een crisis die belangrijker lijkt dan mijn tanden.
Ik kwam op de moeilijke manier tot dit ritueel.
Ik heb mijn hele carrière doorgebracht met het opbouwen van door durfkapitaal gesteunde technologiebedrijven, terwijl ik negeerde wat mijn lichaam me vertelde. Ik deed alles “goed” volgens de normen van de oprichter. Ik dronk niet, ik rookte niet. Ik oefende wanneer ik kon. Ik zei tegen mezelf dat de stress tijdelijk was. Ik zei tegen mezelf dat ik zou rusten na de volgende mijlpaal.
Mijn nieren faalden toch. Tweemaal: één keer in 2016 en één keer in 2025. Nierziekte in het eindstadium. Twee transplantaties. Een decennium van dialyse en ziekenhuizen heeft mij één simpel ding geleerd: je lichaam onderhandelt niet. Luister naar hem terwijl hij nog fluistert.
De dader? Spanning. Werkgerelateerde stress waarvan ik wist dat deze mij pijn deed en die mij toch toestemming gaf om deze te negeren.
Ik kreeg een tweede (en derde) kans. Niet iedereen doet dat.
Ik verloor een dierbare vriend van de oprichter door zelfmoord. Hij was briljant en succesvol in elk uiterlijk opzicht. Ik zag dat hij wegliep. Ik gaf hem de ruimte, omdat ik dacht dat hij dat nodig had.
Ik had het mis.
We praten niet genoeg over hoeveel dit leven eigenlijk kost. Uit onderzoek blijkt dat oprichters twee keer zoveel kans hebben om aan een depressie te lijden, drie keer zoveel kans hebben om te worstelen met middelenmisbruik, en dat 72% geestelijke gezondheidsproblemen rapporteert.
We vieren overwinningen en zwijgen over al het andere. De oprichter die uitverkocht is en niet uit bed kan komen. Degene die uitschakelde en verdween. Degene die nog in aanbouw is, maar leeg blijft staan.
De fysieke kosten zijn ook in het volle zicht verborgen. Burn-out is niet de vermoeidheid waar je van herstelt met een vakantie. Het is een beroepsverschijnsel Wereldgezondheidsorganisatie erkend in 2019. Voor oprichters die gezondheidscontroles uitstellen of achterwege laten, kunnen hartziekten, auto-immuunziekten en een zenuwstelsel dat vergeet hoe te stoppen optreden.
En de schade is niet beperkt.
Uit onderzoek blijkt 57% van de werknemers kan de stress van hun oprichter aflezen aan de hand van toon, energie en lichaamstaal. Uit hetzelfde rapport blijkt dat teams onder leiding van zeer gestresste oprichters een lager welzijn, een hogere burn-out en een lagere psychologische veiligheid rapporteren. Als oprichters lijden, absorbeert iedereen om hen heen dit.
Zorg voor uw gezondheid
We stellen onze gezondheid uit omdat iets steeds urgenter lijkt. Als je een oprichter bent, is dit een oefening van 15 minuten om tijdens de feestdagen naar je lichaam te luisteren terwijl het nog fluistert.
Minuten 0–5: Maak een lijst van wat werd vermeden
Schrijf alle gezondheidsgerelateerde items op die zijn uitgesteld. Afspraken uitgesteld. Symptomen genegeerd. Late controles. Voeg alles toe.
Minuten 5–10: Identificeer de kosten van wachten
Vraag bij elk punt: Wat is het risico als u blijft uitstellen? Wat zou een vriend zeggen over het negeren van hem? Markeer die waarbij wachten meer als vermijden voelt.
Minuten 10–15: Plan één ding
Kies het item dat het langst wacht of het grootste risico met zich meebrengt. Open de kalender. Zoek een tijd in de komende 30 dagen en boek deze. Geen herinnering. De daadwerkelijke afspraak.
Omdat het werkt
We beschouwen gezondheid als iets dat we zullen bereiken als de zaken rustiger worden. De zaken worden niet rustiger. Eén afspraak lost niet alles op. Maar het kan het patroon van uitstel doorbreken.
De prestaties van een oprichter zijn de belangrijkste indicator voor hoe zijn of haar bedrijf het zal doen. Niet het pitchdeck. Niet de kaptafel. De persoon. Het is een sleutelfactor voor de ROI van investeringen.
Niemand praat er zo over.
In plaats daarvan onderzoeken beleggers zorgvuldig de marktomvang, de concurrentiepositie en de eenheidseconomie. Maar het grootste risico in welke portefeuille dan ook is niet de markt. Het is de oprichter die opbrandt en twijfelachtige beslissingen begint te nemen. Of het verdwijnt helemaal. Als een van deze gebeurtenissen zich voordoet, staat elke dollar die ter ondersteuning ervan wordt geïnvesteerd op het spel.
De waarheid is deze: welzijn is geen beloning die oprichters eisen na hun vertrek. Op dat moment lopen relaties uiteen, worden lichamen aangetast en gaat het doel verloren. Welzijn is de basis die het harde werk van een oprichter mogelijk maakt.
