Van Roberto Scucci
| Gepubliceerd
Als gewone fan van het superheldengenre die ooit in evenveel dagen tijd meer dan 30 MCU-films bekeek, zag ik het allemaal, en snel. Tijdens die spoedcursus werd ik eraan herinnerd hoe weinig superheldenfilms en stripboekaanpassingen er vóór 2008 bestonden. IJzeren man heeft het spel definitief veranderd. Terwijl ik door de moderne inzendingen bladerde en zag hoe het genre zichzelf in realtime opeet, was de eerste gedachte die in me opkwam: “Genereer Het is zoveel beter dan al deze onzin.
Nadat ik de release in 1997 had gezien, is het vermeldenswaard dat ik toen pas negen jaar oud was Genereer kwam uit in de bioscoop en er was een reële mogelijkheid dat nostalgie het zware werk deed. Dit vermoeden is niet geheel ongegrond aangezien de film momenteel een criticusscore van 17% heeft. Rotte tomaten.
Na eindelijk gegeven te hebben Genereer een echt kritisch horloge als volwassene, ik kan vol vertrouwen zeggen dat het soms moeilijk is en ik zal uitleggen waarom, maar het is met 17% lang niet slecht. In feite gaat hij beter om met de verlossingsboog van de antiheld dan de meeste van zijn moderne tegenhangers. Zijn grootste zonde is dat hij simpelweg jaren te vroeg komt. Sommige effecten zijn moeilijk om naar te kijken, maar als je ze vergelijkt met zoiets als die uit 1995 Dodelijke strijdhet is lichtjaren vooruit met behoud van zijn campy-stripboekcharme.
Solide voor filmliefhebbers, misschien niet zo geweldig voor stripliefhebbers
Stripboeken domineerden mijn jeugd niet, dus als ik naar verfilmingen kijk, probeer ik ze te behandelen als op zichzelf staande films, geïnspireerd op het bronmateriaal. Houd dit in gedachten, aangezien ik niet beweer een autoriteit op dit gebied te zijn Spawn’s diepere traditie. Als een film, Genereer regels. Het is gewelddadig, grappig, campy en oprecht ambitieus wat betreft de effecten ervan. Zelfs Spawn zelf ziet er cool uit.
De film leunt zwaar op zoetsappige emotionele beats, en hoewel die momenten af en toe het duistere uitgangspunt ondermijnen, duwen ze de zaken nooit op verbijsterend terrein. In het ergste geval voelen ze zich als een one-note van een studio die probeert een Hellspawns-film smakelijker te maken voor een breder publiek.
Genereer draait om CIA-agent Al Simmons (Michael Jai White), die wordt misleid door zijn superieur Jason Wynn (Martin Sheen) tijdens een geheime missie met biochemische wapens die zijn gestolen uit Noord-Korea. Simmons wordt neergeschoten door Wynns rechterhand, Jessica Priest (Melinda Clarke), en vervolgens levend verbrand terwijl Wynn de faciliteit vernietigt en alleen as achterlaat.
Vijf jaar later keert Al terug naar de aarde als Hellspawn nadat hij een deal heeft gesloten met Malebolgia (ingesproken door Frank Welker), een van de heersers van de hel die een soldaat nodig heeft om het einde der dagen in te luiden. Al komt er al snel achter dat zijn vrouw Wanda ( Theresa Randle ) hertrouwd is met zijn beste vriend en voormalige partner Terry (DB Sweeney), en dat de twee zijn dochter Cyan (Sydni Beaudoin) opvoeden. Hij is hier uit de eerste hand getuige van op het verjaardagsfeestje van Cyan, bijgewoond door een zeer verontrustende ingehuurde clown die zichzelf later openbaart als de overtreder (Giovanni Leguizamo).
Gevangen tussen zijn persoonlijke hel op aarde en de letterlijke hel waaruit hij voortkwam, navigeert Al door zijn nieuwe bestaan met de hulp van twee tegengestelde krachten. De Violator duwt hem richting gewelddadige wraak, terwijl Cogliostro, een voormalige Hellspawn die nu op één lijn staat met de hemel, hem helpt zijn krachten te begrijpen en zijn lot te bestrijden. Als Spawn jaagt Al op Jason Wynn en Jessica Priest, maar beseft dat wraak niet ongedaan zal maken wat al verloren is gegaan.
Kom voor Spawn, blijf voor John Leguizamo
In één oogopslag, Genereer het lijkt een zwaai en een vergissing, maar achteraf gezien heeft het er enorm veel baat bij. De CGI is naar moderne maatstaven twijfelachtig, maar in 1997 was het een behoorlijk spektakel. Sommige Inferno-sequenties doen je huiveren, maar na tientallen jaren kijken naar studio’s die films verdrinken in digitaal slijm, zien ze er eerlijk gezegd niet zo slecht uit. Het pak van Spawn, vooral de langzaam regenererende heldergroene kogelwonden, zendt een Terminator 2 sfeer waar ik nog steeds geen fout aan kan ontdekken. Ze zien er goed uit en soms is dat genoeg.
De echte reden om opnieuw te bezoeken Genereerhet is echter de prestatie van John Leguizamo als Violator. Als je een vergelijking nodig hebt, stel je dan een prototype Frank Reynolds-versie van It’s voor Altijd zonnig in Philadelphia. Het is grof, grof, gasachtig, vulgair en eindeloos grappig. Of hij zich nu verkleedt als feestclown of verkleed als cheerleader, Leguizamo heeft duidelijk de tijd van zijn leven onder een absurde hoeveelheid protheses. Ook al lijkt al het andere in de film plat, zijn charisma valt niet te ontkennen.
Genereer werkt het beste als proof of concept uit een tijdperk voordat stripfilms verplicht werden. Het is natuurlijk rommelig, maar de ingrediënten zijn aanwezig voor een solide actiethriller die begrijpt dat het belachelijk moet zijn. Fans van stripboeken zien dit misschien als verraad aan het bronmateriaal. Filmliefhebbers die de film op zijn eigen voorwaarden willen zien, zullen genoeg te beleven hebben.
Genereer wordt op het moment van schrijven gratis gestreamd op Tubi.
