Het aantal berggorilla’s in de wereld groeit: de ongelooflijke erfenis van Dian Fossey, veertig jaar geleden vermoord op tweede kerstdag 1985
Het zeldzame bergnummer gorilla in de wereld neemt het voortdurend toe: dit is de buitengewone erfenis van Dian Fossey, precies 40 jaar geleden vermoord.
Dian werd wereldberoemd toen ze later werd gespeeld door Sigourney Wever in de hitfilm Gorillas in the Mist.
De voor een Oscar genomineerde film vertelde het verhaal van haar ongelooflijke werk bij het beschermen van berggorilla’s en hoe ze op gruwelijke wijze werd vermoord Rwanda OP Sint Stefanus 1985. En nu heeft de liefdadigheidsinstelling die in zijn naam is opgericht onthuld dat het werk dat Foley al die jaren geleden is begonnen enorme voordelen oplevert nu het aantal berggorilla’s blijft groeien.
Tegenwoordig leven er naar schatting zo’n 1.000 berggorilla’s wereld Toen Dian nog leefde, waren dat er nog maar 400. Felix Ndagijimana, landsdirecteur van het Dian Fossey Gorilla Fund in Rwanda, zei: ‘Je zou ook verbaasd zijn als je ziet dat de berggorilla de enige populatie niet-menselijke mensapen ter wereld is waarvan het aantal in het wild toeneemt.
“Ik denk dat Dian Fossey verbaasd zou zijn als ze zou zien hoe het onderzoekscentrum dat ze in 1967 oprichtte nu een wereldberoemd onderzoeksinstituut is met meer dan 200 Rwandese medewerkers.” Dian, 53, werd gedood in haar hut in het Karisoke Research Center, waar ze 18 jaar lang gorilla’s had bestudeerd. Ze werd dood aangetroffen met een kapmes.
Hoewel de onderzoeksassistent door een plaatselijke rechtbank werd veroordeeld, werd er altijd algemeen aangenomen dat ze was vermoord door stropers die boos waren op haar natuurbeschermingswerk. Na haar dood werd ze begraven op dezelfde begraafplaats als enkele van haar geliefde gorilla’s die door stropers waren gedood.
De film Gorillas in the Mist kwam vier jaar later uit en werd genomineerd voor vijf Oscars. Het succes van Dian’s werk veertig jaar later zou haar enorm veel plezier schenken.
Dr. Tara Stoinski, president van het Fossey Fund, zei: “Dian heeft haar leven gewijd aan het redden van gorilla’s en we zijn vereerd om dit belangrijke werk voort te zetten en uit te breiden, zonder haar nalatenschap te vergeten.
“We zijn zeer dankbaar voor zijn meest duurzame nalatenschap: hij laat de wereld zien dat het mogelijk is een soort te redden van de rand van uitsterven. Zijn levenswerk herinnert ons eraan dat natuurbehoud moed, vasthoudendheid en ons allemaal vergt.
“Als we 40 jaar na haar dood terugkijken, vieren we haar moed en doorzettingsvermogen. En we zijn vooral trots op haar werk: vanwege decennia van intensieve, dagelijkse, veldgebaseerde beschermingsmaatregelen die Dian pionierde, is het succesverhaal van de berggorilla een opmerkelijke uitzondering in een tijd waarin meer dan een miljoen soorten het risico lopen voor altijd te verdwijnen.”
Dian onthulde dat haar eerste onderzoek geduld vergde. Om het vertrouwen van de gorilla’s te winnen, begon hij hun gedrag te imiteren. In 1984 zei hij tegen het Woman’s Hour-programma van de BBC: “Ik ben een geremd persoon, en ik had het gevoel dat zelfs gorilla’s een beetje geremd waren. Daarom imiteerde ik hun natuurlijke en normale gedrag, zoals eten, knabbelen aan stengels bleekselderij of zichzelf krabben.”
Hij zei dat hij zijn lesje snel moest leren. “In eerste instantie maakte ik een fout door op de borst te slaan… omdat ik door op de borst te slaan de gorilla’s vertelde dat ik gealarmeerd was, net zoals zij mij vertelden dat ze gealarmeerd waren toen ze op hun borst sloegen.”
Een woordvoerder van de liefdadigheidsinstelling zei: “Dankzij het werk dat hij is begonnen, overleeft de berggorillapopulatie die hij zo hartstochtelijk heeft bestudeerd en verdedigd, niet alleen, maar bloeit hij ook. Zijn visie is een krachtige beweging geworden, die de natuurbehoudswetenschap en beschermingsinspanningen blijft bevorderen.
‘Bij het Dian Fossey Gorilla Fund waarderen we nog steeds de principes die Dian tientallen jaren geleden heeft uiteengezet. Ze schreef ooit: ‘Een van de belangrijkste stappen om een bedreigde soort te redden is om er meer over te leren: zijn dieet, zijn parings- en voortplantingsprocessen, zijn verspreidingspatronen, zijn sociale gedrag.’
“Vandaag hebben we precies dat gedaan, en nog veel meer. We hebben zes generaties berggorillafamilies bestudeerd, inclusief afstammelingen van dezelfde individuen die Fossey zo goed kende: Digit, Pablo, Titus, Effie, Poppy, Cantsbee en vele anderen.
“Van hen hebben we uitgebreide kennis verworven over hun gedrag, ecologie en relaties – kennis die zowel het behoud als ons begrip van onze eigen soort heeft verrijkt. Veel van wat wetenschappelijk bekend is over berggorilla’s is gebaseerd op de langetermijnonderzoeksdatabase waarmee Fossey bijna 60 jaar geleden begon.”
Uit zijn laatste dagboek blijkt dat hij begrijpt hoe belangrijk het is om vooruit te kijken: Hij schreef: “’Als je de waarde van al het leven beseft, sta je minder stil bij wat voorbij is en concentreer je je meer op het behouden van de toekomst.’
