Regie: Sameer Vidwans
Acors: Het spijt me, Ananias
Beoordeling: 1/5
Deze zogenaamde romantische komedie werd gecombineerd met zoveel merkdeals, waarbij bedrijfsbijeenkomsten betrokken waren, dat, zo merkte ik, zelfs de uitvoerend assistent (EA) van de CEO van het productiebedrijf op de aftiteling stond!
Goed gedaan Zainab Sood: we zien sponsoring variërend van een dating-app tot een cosmetisch product; misschien zelfs in een multispeciaal ziekenhuis voor een close-up buiten!
De helft van de film is volledig de langst mogelijke reclame voor het Kroatische toerisme, samen met voldoende rollen om elke locatie te indexeren: zoals Split, de haven van Trogir, Hvar, het eiland Vis, het dorp Lavendel…
Deze afleidingen zijn mijn enige aantrekkingskracht. Wat is er tot aan de pauze nog meer te zien in deze film dan de twee hoofdrolspelers (Kartik AaryanAnanya Panday) – waar de overenthousiaste jongen opzettelijk is gevormd om de hele tijd irritant te blijven; het meisje lijkt beslist afwezig en super verveeld.
Stel je voor dat je vijf uitgebreide muziekvideo’s maakt die hetzelfde doel hadden kunnen dienen als de rollen op de populaire Instagram-accounts van beide hoofdrolspelers. Het is nog steeds rust en we moeten nog de volle 145 minuten pure marteling doorstaan.
Dit is waar, voor een lekenkijker, de ‘sunk cost fallacy’ zou kunnen gaan werken.
Dit betekent dat je je verliezen beperkt (gezien de investering van tijd en geld) en wegloopt, in plaats van terug te keren naar het scherm om uit te zoeken wat er daarna gebeurt, met het wanhopig stomme en domme stel, waar je toch niets om geeft.
Hetzelfde punt zou van toepassing kunnen zijn op de filmmakers, omdat het beeld vanaf het begin zo ontspoord lijkt: heeft niemand ooit gedacht dat stoppen, in plaats van verder gaan, nog steeds de beste optie was?
Trouwens, wie zijn deze twee jongens uit Bollywood? Het is moeilijk te zeggen, behalve hoe ze eruitzien.
De heldin behaalde haar masterdiploma in Engelse literatuur aan het St. Stephen’s College, Delhi. De held – die af en toe zijn shirt omhoog trekt om zijn buikspieren voor de camera te laten zien – is een weddingplanner, gevestigd in de Verenigde Staten.
De twee ontmoeten elkaar op een Indiase luchthaven, op weg, denk ik, op weg naar een solo-reis. Zo begint deze Tamasha (2015), eveneens gesitueerd in een leegstaande huiskamer, zij het op Corsica (Frankrijk). Waar ontmoeten ze elkaar precies op het vliegveld, aangezien je het nooit hebt gevraagd?
In de bibliotheek. Het meisje schreef een roman genaamd Love in Agra. Ik denk dat hij een exemplaar van zijn boek kocht, of de man er in ieder geval van overtuigde er een te kopen. Dat doet me een beetje denken aan hoe ik mijn theater binnenliep, ondanks dat de meeste stoelen gereserveerd waren en er nog maar één eerstejaars op de eerste rij zat.
Maar zodra hij de kamer binnenkwam, merkte hij dat er niet veel mensen binnen waren. Niemand in mijn rij. Is niet iedereen komen opdagen na het betalen van de kaartjes? Goed voor hen!
Ik moet hier oprecht melden dat iedereen die aanwezig was na de pauze weer op zijn plaats is teruggekeerd!
Dit keer voor een lange toppromo voor Agra en de Taj Mahal, met dank aan UP Tourism, met onder meer een romantisch lied dat zich afspeelt in de wonderen van de wereld.
Dat is uiteraard een geweldig idee; zojuist uitgevoerd in het verleden. Welk liedje wordt gespeeld in het Taj Mahal-complex?
Saat Samundar Paar, die minimaal drie keer in de film speelt. Het is een hymne aan de vader van de hoofdpersoon van de film, Ananya, Grote pandaverscheen in het origineel, namelijk Vishwatma (1992).
Zo ook Choli Ke Peeche, uit Khalnayak (1993), voor wanneer OG Neena Gupta op het scherm verschijnt. En het titelnummer van de film Hero (1983), waarin Jackie Shroff erin speelt.
Uiteindelijk verandert de hele soundtrack in een Bollywood-medley, met hommages die zo overdreven zelfbewust zijn dat ik vermoed dat de filmmakers vergeten zijn dat ze zelfs hun eigen film maken!
Jackie speelt de vader van de heldin; Neena is de moeder van de held.
Terwijl we door de eindeloze buitenwijken struinen: waar gaat deze film, die zichzelf bestempelt als “een liefdesverhaal uit de jaren 90 in de hookup-cultuur van 2025”, eigenlijk over?
Om verder te citeren: “Jab baat apnon o sapnon mein chunne ki ho (Als je moet kiezen tussen de jouwe en je dromen)” – de eerste moet winnen.
De laatste droom is dat het hoofdkoppel gaat trouwen, terwijl beiden bij hun enige ouder willen blijven. Uiteindelijk komt de held op voor de immigratie naar de Verenigde Staten. De Don vindt het misschien niet zo leuk.
Cameraman Anil Mehta (Rockstar, Zwart, Lagaan) maakte deze showreel in samenwerking met het merk. Zeker, op een gegeven moment zou ook hij zichzelf hebben willen neerschieten. Als publiek deed ik dat wel.
