WAARSCHUWING: GRAFISCHE INHOUD Clayton Lockett werd geëxecuteerd nadat hij schuldig was bevonden aan moord, verkrachting en ontvoering – en zijn gruwelijke dood wordt sindsdien in twijfel getrokken
A dodencel De gevangene onderging een vreselijk mislukte executie die bijna 45 minuten duurde, waardoor hij ondragelijke pijn kreeg en de kamer spetterde van zijn bloed.
Clayton Lockett, 38, werd in april 2018 ter dood veroordeeld in de Oklahoma State Penitentiary in de Verenigde Staten, na zijn veroordeling wegens moord, verkrachting en ontvoering. Hij had de 19-jarige Stephanie Neiman neergeschoten en stond toe hoe twee handlangers haar in 1999 levend begroeven, nadat zij en een vriendin de mannen tegenkwamen tijdens een woningoverval.
Op de dag van de executie worstelden teams meer dan 50 minuten met het vinden van bruikbare aderen voordat ze er een in Locketts kruis vonden. Documenten en gerechtsrapporten beschrijven tientallen naaldprikken op zijn armen, benen en nek. Een arts die probeerde de lieslijn te raken, raakte naar verluidt een slagader, waardoor bloed op het personeel spoot en de juridische kamer in een “bloedige puinhoop” veranderde.
Na de dodelijke injectie stierf Lockett niet vredig. Getuigen en journalisten zeiden dat hij kronkelde, zijn hoofd en schouders van de tafel tilde en kreunde. Het gevangenispersoneel liet de gordijnen van de getuigenkamer ongeveer 16 minuten na aanvang van de procedure zakken toen de situatie uit de hand liep. Het duurde 43 martelende minuten voordat hij uiteindelijk stierf.
Een paramedicus ter plaatse zei tegen de Guardian: “Ik zei (geredificeerd) dat je de slagader had geraakt. Nou, het komt wel goed. We gaan door en nemen de medicijnen. Nee. Dat kunnen we niet doen. Zo werkt het niet, en dus vertelde ik hem dat niet. Ik bedoel, ik probeerde niet tegen zijn autoriteit in te gaan, maar hij was een beetje ongerust… Ik denk niet dat hij besefte dat hij de slagader had geraakt, en ik herinner me dat ik zei dat je de slagader had geraakt. slagader. We hebben overal bloed.”
Lokale journalist Courtney Francisco, die getuige was van de executie, onthulde aan de BBC dat Lockett mompelde “alsof hij probeerde te praten”. Locketts advocaat, David Autry, beschreef de scène: “Het was verschrikkelijk om te zien. Het was een complete puinhoop.” Gouverneur Mary Fallin gaf opdracht tot een onafhankelijk onderzoek en legde een tijdelijk moratorium op op andere geplande executies terwijl de procedures van Oklahoma werden onderzocht.
Er volgde een nationaal debat over de middelen die de staten gebruikten en over de vraag of midazolam, het kalmeringsmiddel dat in dit geval werd toegediend, voldoende bewusteloosheid veroorzaakte. Tegenstanders voerden aan dat ontoereikende training van medisch personeel en geheimhouding van procedures hebben bijgedragen aan het creëren van de voorwaarden voor de ramp, en niet alleen aan de combinatie van medicijnen.
Locketts celgenoot, Charles Warner, zou slechts twee uur later in dezelfde kamer worden geëxecuteerd. Het werd echter uitgesteld tot 2015 vanwege de chaotische inspanningen van de beulen. Warner’s advocaat Madeline Cohen, die aanwezig was tijdens de executie van Lockett, zei dat hij “doodgemarteld” was toen ze opriep tot een gerechtelijk onderzoek. Hij zei: “De staat moet volledige informatie over drugs openbaar maken, inclusief hun zuiverheid, effectiviteit, herkomst en resultaten van eventuele tests.”
