Brigitte Bardot: de bioscoopsirene die een seksuele revolutie heeft helpen ontketenen | Organisaties en nieuws over de kunsten

Brigitte Bardot was de sensuele sirene van de cinema die hielp een seksuele revolutie op gang te brengen, een vrouw wier culturele betekenis verder reikte dan haar acteercarrière.

De Franse ster, die op 91-jarige leeftijd is overleden, belichaamde op het scherm een ​​nieuw soort gedurfde en onbeschaamde vrouwelijke seksualiteit.

Ze was zo beroemd dat ze alleen bekend was aan haar initialen.

Emmanuel Macron zei dat Bardot “een leven van vrijheid belichaamt”.

Als eerbetoon zei de Franse president: “Haar films, haar stem, haar oogverblindende glorie, haar initialen, haar verdriet, haar genereuze passie voor dieren, haar gezicht dat Marianne werd” – verwijzend naar het nationale symbool van Frankrijk.

‘Het Franse bestaan, het universele genie. Het heeft ons geraakt. We rouwen om een ​​legende van de eeuw.’

Brigitte Bardot sterft: de laatste reactie

Als zangeres bracht ze tijdens haar tijd in de schijnwerpers ook verschillende platen uit en was ze de beroemde muze van Serge Gainsbourgs erotische single Je T’aime… Moi Non Plus.

Ondanks zijn succes stopte hij met acteren voordat hij zelfs maar 40 werd, en koos hij ervoor om zijn tijd te wijden aan het helpen van dieren.

Bardot, geboren in 1934 in Parijs, kwam in opstand tegen een strenge opvoeding om het in de bioscoop te maken.

Ze begon als model in het begin van de jaren vijftig en na een paar kleine rollen kwam de rol die haar beroemd maakte in 1956: …En God schiep de vrouw.

De film, geregisseerd door haar toenmalige echtgenoot Roger Vadim, werd destijds als schandalig beschouwd vanwege de openhartige weergave van sensualiteit, waarbij ze de conservatieve naoorlogse normen over het gedrag en de verlangens van vrouwen durfde uit te dagen.

Bardot werd onmiddellijk een symbool van jeugdige rebellie, een sekssymbool en een stijlicoon; een invloed die decennialang voelbaar zou zijn, terug te zien in de zachte, schuine pony en cat-eye eyeliner waar veel vrouwen vandaag de dag nog steeds naar kijken.

Vaak vergeleken met Marilyn Monroe, maar met een typisch Europese stijl, herdefinieerde haar vrouwelijkheid de naoorlogse cinema en boeide het publiek.

Maar ondanks dat ze in meer dan veertig films speelde – en bewees dat ze veel meer kon spelen dan alleen het verleidelijke vernuft – verliet ze in 1973, op slechts 39-jarige leeftijd, het grote scherm.

“Ik gaf mijn jeugd en schoonheid aan mannen”, zei ze over haar pensionering. “Ik zal mijn wijsheid en ervaring aan de dieren geven.”

In 1986 richtte Bardot de Brigitte Bardot Foundation op, die zich inzet voor de bestrijding van dierenmishandeling door het financieren van opvangcentra en talrijke reddingsoperaties voor wilde dieren.

In latere jaren sprak ze over het gevoel ‘gebruikt’ te zijn door de filmindustrie en de media, en zei dat ze zich steeds ongemakkelijker begon te voelen bij de voortdurende publieke controle en intense objectivering waaraan ze werd onderworpen.

Maar Bardot was ook een controversieel figuur, wier imago de afgelopen jaren werd aangetast na een boek uit 2003 getiteld A Cry In Silence, waarvoor ze werd vervolgd wegens het aanzetten tot rassenhaat tegen moslims.

Ze heeft in de loop der jaren nog steeds verschillende boetes ontvangen wegens vermeend racisme in verschillende verklaringen die ze heeft afgelegd, vaak in de context van haar pro-dierencampagne, en meest recentelijk in 2021.

Maar voor velen bleef ze een populair figuur. Hoewel activisme en dierenwelzijn haar ware passies waren, zal ze het best herinnerd worden vanwege haar blijvende invloed op de internationale cinema.