Peacock heeft zojuist stilletjes een sluw slimme cyberpunk-thriller uitgebracht met een geweldig uitgangspunt

Niemand vertrouwt iemand in spionageverhalen. Of het nu John le Carré of Ian Fleming is, de bedoeling van een geweldig spionageverhaal is dat je je afvraagt ​​of iedereen erop uit is iedereen te misleiden. En aangezien de meeste personages in spionageverhalen elkaars gedachten niet kunnen lezen, kan de echte reden voor alle informatielekken soms nooit achterhaald worden. Maar wat als een John le Carrespionageverhaal in stijl, iets in stijl Tinker Tailor Soldaat Spionhad een cyberpunk element? Wat als het concept van constant toezicht naar de volgende logische, sciencefictionstap zou worden gebracht? Wat als het brein van de spion zelf gehackt zou kunnen worden?

Dit is het uitgangspunt van de briljante nieuwe Peacock-serie, De Kopenhagen-testwaarvan alle acht afleveringen op 27 december verschijnen. In de show speelt Simu Liu de hoofdrol zoals je hem nog nooit eerder hebt gezien, en het is een van de coolste nieuwe spionageshows in een enigszins overvol veld.

Als Alexander Hale geeft Liu een van zijn beste prestaties tot nu toe, als een sympathieke, onopvallende geheimagent die werkt voor een inlichtingendienst genaamd ‘The Orphanage’. Dat gezegd hebbende, zoals de proloog van de serie onthult, was Hale op een gegeven moment een soldaat van de Special Forces, en tijdens een specifieke missie kreeg hij bizarre instructies: bewaar slechts één gijzelaar voor een helikopterluchtbrug en geef voorrang aan een Amerikaans staatsburger. Hale verkiest een niet-Amerikaans klein meisje boven een Amerikaanse vrouw, een feit dat naarmate de show vordert uiterst relevant wordt.

Waarom? Maar goed De Kopenhagen-test hij onthult later dat Hale’s hersenen als agent van het weeshuis werden gehackt door een vijandige groep; de psychologische test waaraan hij vijf jaar eerder was onderworpen met de gijzeling was volledig analoog en er was geen cyberpunk vereist. Dit is cruciaal omdat het de serie op het mogelijke baseert voordat je wordt geslagen met het ongelooflijke uitgangspunt dat Hale een verborgen Wi-Fi-signaal in zijn hersenen heeft, dat alles doorgeeft wat hij ziet en hoort.

Natuurlijk zijn er duidelijke beperkingen aan dit uitgangspunt. Wat gebeurt er als Hale zich op een plek bevindt met slechte wifi-dekking, zoals een metro of een kelder? De serie heeft hier een antwoord op en gebruikt die momenten van ‘realiteit’ om Hale in contact te laten komen met alles wat doorgaat voor normale interacties.

Deze gelaagdheid is slim omdat, net als in een verhaal in Le Carré-stijl, de ‘goeden’ op de hoogte zijn van de hack en deze open willen houden om meer te weten te komen over hoe deze is gebeurd. Maar de twist in dit alles is dat Hale wordt gekoppeld aan een presentator genaamd Michelle (Melissa Barrera), die, zoals blijkt, de vrouw was in de nep-getrouwheidstest van vijf jaar eerder. Dus nogmaals, de cyberpunkshow heeft niet het cyberpunk-uitgangspunt nodig om je de ongemakkelijke paranoia te laten voelen die voortdurend door Hale’s hoofd spookt; een groot deel van de dubbele kruising en gelaagdheid van spionage vindt plaats omdat de personages meer dan één meester dienen.

Als dit allemaal verwarrend en moeilijk te volgen lijkt, is dat precies het punt. Verfrissend, De Kopenhagen-test het is een programma dat aandacht vraagt ​​en je niet zal belonen als je lui wordt en games op je telefoon probeert te spelen terwijl je ernaar kijkt. Staren en langdurig oogcontact zijn belangrijk in deze show, net als wegwerplijnen, die in alle gevallen helemaal niet wegwerpbaar zijn.

Geschreven en gemaakt door Thomas Brandon, met extra showrunning door Jennifer Yale, De Kopenhagen-test het lijkt soms meer op een roman dan op een televisieprogramma. Dit is de verdienste, hoewel de intens detailgerichte aspecten van de serie sommige kijkers kunnen afleiden die op zoek zijn naar iets dat vergelijkbaar is met Zwarte duiven. In plaats van, De Kopenhagen-test het ligt meer in de lijn van Het Agentschap, zij het met een iets verhoogd realiteitsgevoel, aangezien het uitgangspunt van de show een beetje opschorting van ongeloof vereist.

De wendingen De Kopenhagen-test het maakt het misschien niet de beste spionageshow ooit, of de beste cyberpunkserie, wat dat betreft. Maar wanneer deze concepten botsen, slaagt de serie erin een ongelooflijke mix van beide genres te zijn en levert het een serie op waar je, als je slim bent, niet meer mee wilt stoppen.

De Kopenhagen-test het speelt nu op Peacock.