Toen Sam Altman hij zei het een jaar geleden Open AI‘S Romeinse Rijk EN het huidige Romeinse Rijkhij maakte geen grapje. Op dezelfde manier waarop de Romeinen geleidelijk een landimperium vergaarden dat drie continenten en een negende van de omtrek van de aarde besloeg, bezaaien de president en zijn cohort nu de planeet met hun eigen landgoederen: geen landbouweigendommen, maar AI-datacenters.
Technologiemanagers zoals Altman, CEO van Nvidia Jensen HuangCEO van Microsoft Satya Nadellaen mede-oprichter van Oracle Larry Ellison ze zijn er volledig van overtuigd dat de toekomst van de Amerikaanse (en misschien wel mondiale) economie deze nieuwe magazijnen met IT-infrastructuur zijn. Maar datacenters zijn natuurlijk niets nieuws. In de begindagen van de computer waren er gigantische mainframes die stroom zuigden in kamers met airconditioning, terwijl coaxkabels informatie van het mainframe naar een terminalcomputer brachten. Vervolgens luidde de internethausse voor consumenten eind jaren negentig een nieuw tijdperk van infrastructuur in. In de achtertuin van Washington D.C. verrezen enorme gebouwen met rekken en rekken vol computers waarin gegevens voor technologiebedrijven werden opgeslagen en verwerkt.
Tien jaar later is de ‘cloud’ de zwakke infrastructuur van het internet geworden. Opslag is zojuist goedkoper geworden. Sommige bedrijven, zoals Amazon, hierop gekapitaliseerd. Gigantische datacenters bleven groeien, maar in plaats van dat een technologiebedrijf een combinatie van lokale servers en gehuurde datacenterracks gebruikte, verplaatsten ze hun computerbehoeften naar een reeks gevirtualiseerde omgevingen. (“Wat is de wolk?” vroeg een volkomen intelligent familielid me halverwege 2010: “en waarom betaal ik voor 17 verschillende abonnementen?”)
Ondertussen verzamelden technologiebedrijven petabytes aan data – data die mensen graag online, op bedrijfswerkplekken en via mobiele apps deelden. Bedrijven begonnen nieuwe manieren te vinden om deze ‘Big Data’ te extraheren en te structureren en beloofden dat ze levens zouden veranderen. In veel opzichten gebeurde dat ook. Je moest weten waar dit heen ging.
Nu bevindt de technologie-industrie zich in de koortsdroomdagen van generatieve kunstmatige intelligentie, waarvoor nieuwe niveaus van computerbronnen nodig zijn. Big Data is moe; grote datacentra zijn er en klaar voor AI. Er zijn snellere, efficiëntere chips nodig om AI-datacenters van stroom te voorzien, en chipmakers als Nvidia en AMD springen op en van de spreekwoordelijke bank en verkondigen hun liefde voor AI. De industrie is een ongekend tijdperk van kapitaalinvesteringen in AI-infrastructuur ingegaan, waardoor de Verenigde Staten in een positief bbp-gebied terecht zijn gekomen. Dit zijn enorme, wervelende deals die net zo goed handdrukken op een cocktailparty zouden kunnen zijn, gezalfd met gigawatts en uitbundigheid, terwijl de rest van ons probeert echte contracten en dollars bij te houden.
OpenAI, Microsoft, Nvidia, Oracle en SoftBank hebben enkele van de grootste deals gesloten. Dit jaar werd een eerder supercomputerproject tussen OpenAI en Microsoft, genaamd Stargate, het voertuig voor een grootschalig AI-infrastructuurproject in de Verenigde Staten. (President Donald Trump noemde het het grootste AI-infrastructuurproject in de geschiedenis, omdat dat natuurlijk zo was, maar misschien was dat niet overdreven.) Altman, Ellison en Masayoshi Son, CEO van SoftBank ze waren het allemaal eens over de deal en beloofden $ 100 miljard om te starten, met plannen om de komende jaren tot $ 500 miljard in Stargate te investeren. Nvidia GPU’s zouden worden geïmplementeerd. Later in juli kondigden OpenAI en Oracle een nieuw partnerschap met Stargate aan – SoftBank was merkwaardig afwezig – gemeten in gigawatt aan capaciteit (4,5) en verwachte banencreatie (ongeveer 100.000).
