We staan op een zeldzaam keerpunt. Robots verplaatsen zich van onderzoekslaboratoria en fabrieken naar het dagelijks leven. Op dit moment worden ze in menselijke ruimtes gelanceerd en missen ze vaak hun doel. Toch belichaamd NAAR DE het wordt slimmer, manipulatie capabeler en perceptie beter afgestemd. Deze veranderingen geven robotica een nieuw scala aan expressiemogelijkheden: het vermogen om te bewegen, te communiceren en vorm te krijgen op manieren die natuurlijk aanvoelen in menselijke omgevingen. Het is een tijd vol mogelijkheden.
Mensen zien robots momenteel als mensachtige helpers of robotarmen, maar we hoeven ons daartoe niet te beperken. Ze vertegenwoordigen slechts een klein deel van een veel grotere categorie intelligente, autonome fysieke systemen die in hotels, operatiekamers en elders beginnen te verschijnen. Samen vormen ze een opkomend landschap waarin veel belangrijke gebruiksscenario’s nog niet zijn gedefinieerd. Hoewel ze dezelfde capaciteiten op het gebied van intelligentie en automatisering delen, hebben ze allemaal een ander format nodig dat zijn belofte waarmaakt.
Al deze gebruiksscenario’s vereisen verschillende robotformaten. Wat hen verenigt is de noodzaak om zich aan te passen en deel uit te maken van menselijke ruimtes. En niet alleen fysiek fit zijn, in staat zijn om door ruimtelijke en materiële complexiteiten te navigeren, maar zich ook kunnen aanpassen aan de inherente sociale constructies die deze ruimtes belichamen. We hebben systemen nodig die meebewegen met het ritme van het menselijk leven, die mensen op hun gemak stellen met hun aanwezigheid en momenten van verrassing, plezier en persoonlijkheid bieden. Dit zijn het soort systemen die we verdienen, systemen die ons in staat stellen om te communiceren met opkomende technologieën op manieren die onze menselijkheid behouden.
ONTWERP VOOR MENSELIJKE RUIMTEN
Elke menselijke ruimte is een systeem van onzichtbare regels. We denken er zelden over na, maar we volgen ze intuïtief. Ze bepalen hoe we navigeren, hoe we de ruimte delen en wat acceptabel of opdringerig lijkt. Samen vormen ze cultuur.
Het huis is een geweldige plek om te begrijpen wat het betekent om robotsystemen voor menselijke ruimtes te ontwerpen, omdat de geleerde lessen zich uitstrekken tot andere ruimtes, zoals ziekenhuizen, luchthavens en thuisomgevingen.
Het huis is een van de meest complexe menselijke systemen, vol rituelen en betekenissen. De beweging is doelbewust en in een menselijk tempo. Thuis passen we onze snelheid aan zonder na te denken, reageren we op subtiele signalen en handelen we in het ritme van anderen. De interactie is continu, een vloeiende uitwisseling van woorden, gebaren en blikken. Vertrouwen wordt geleidelijk opgebouwd, door consistentie en betrouwbaarheid.
Een robotsysteem dat een huis binnenkomt, moet met deze context in gedachten worden ontworpen. Ons team heeft een concept ontwikkeld voor een robot die ontworpen is om het tempo in huis bij te houden. Het lichaam is geïnspireerd op bekende huishoudelijke archetypen, ergens tussen meubels en apparaten in, waardoor het een inheems gevoel geeft. Dankzij één enkele armleuning op baliehoogte kan hij deelnemen aan de meeste dagelijkse routines, zoals opruimen, de tafel dekken en een handje helpen waar dat nodig is. Uiteindelijk is het doel om een robot te creëren die meegaat met de stroom van het gezinsleven. Hun aanwezigheid moet een duidelijk doel hebben, sociaal bewust zijn in gedrag en zachtaardig genoeg om het gezinsleven te ondersteunen zonder er ooit inbreuk op te maken.
Hetzelfde doel geldt ook als we robotica ontwerpen voor andere menselijke velden. De uitdaging is om onze vooroordelen over technologie los te laten en na te denken over de context waarin we ons begeven door onszelf de volgende vragen te stellen:
- Welke menselijke modellen spelen een rol?
- Hoe bewegen, communiceren en werken mensen binnen hen samen?
- Welke fysieke en sociale contexten bepalen onze routines en verwachtingen?
Van daaruit kunnen paradigma’s van vorm, beweging, gedrag, persoonlijkheid en interactie worden ontworpen om de huiselijke, burgerlijke, industriële of sociale omgeving waarin zij leven te weerspiegelen. De keuken van een restaurant, een fabriek of een stadsstraat heeft elk zijn eigen ritme, zijn eigen ruimtelijke grammatica en zijn eigen verwachtingen van gratie.
Ontwerp dat deze signalen leest en er vriendelijk op reageert, schept vertrouwen; ontwerp dat ze negeert, maakt het kapot. Robots en andere intelligente systemen die deze onzichtbare regels respecteren zullen worden geaccepteerd, terwijl degenen die deze negeren zich niet op hun plaats zullen voelen. Ontwerpen voor context zorgt ervoor dat deze technologieën het gevoel krijgen dat ze thuishoren in menselijke ruimtes.
HOE DE VOLGENDE INTERFACE VORM TE GEVEN
Nu intelligentie zich verder uitstrekt dan het scherm en zich uitstrekt tot de wereld om ons heen, zal een ontwerp dat geworteld is in mensen en context ervoor zorgen dat deze technologieën het gevoel krijgen dat ze thuishoren in menselijke ruimtes. Terwijl we technische hindernissen oplossen, hebben we ook de mogelijkheid om te definiëren hoe deze systemen onder ons leven.
De prototypes en interactiemodellen die we vandaag de dag maken, zullen de fundamenten worden waarop anderen zullen voortbouwen, en uiteindelijk zullen uitgroeien tot platforms, sjablonen en conventies. Ze zullen niet alleen bepalen hoe deze systemen eruit zien en handelen, maar ook ons gedrag en onze verwachtingen: wat wij cultuur noemen.
Om deze reden zijn deze eerste planningsmomenten belangrijk. Het interessante is dat we nog maar aan het begin staan. De structuren en talen van robotica en andere intelligente systemen veranderen voortdurend, waardoor we een zeldzame kans krijgen om te ontwerpen zonder geërfde normen. Hoewel we delen hoe we paradigma’s thuis kunnen doorbreken, kan dezelfde aanpak in alle contexten worden gebruikt om nieuwe formats en gebruiksscenario’s te kaderen.
Op dit moment schrijven we feitelijk het DNA van hoe intelligente systemen naast mensen zullen bestaan. Het is een ongelooflijke tijd om het volgende hoofdstuk van de menselijke ervaring vorm te geven en ervoor te zorgen dat het de moeite waard is om te leven.
Inna Lobel is hoofd industrieel ontwerp bij frog.
Dank aan mijn collega’s Katie Lim en Tom Frejowski voor hun medewerking en bijdragen aan dit werk.
