IAls dit slechts een klimaatcrisis was, zouden we die oplossen. Technologie, geld en strategieën liggen al jaren binnen handbereik. Wat effectieve actie in de weg staat, is een dodelijke combinatie: de klimaatcrisis die hals over kop overgaat in de epistemische crisis.
Een epistemische crisis is een crisis in de productie en distributie van kennis. Het gaat over wat we weten en hoe we het weten, wat we accepteren als waar en wat we als onwaar identificeren. We worden, naast een mondiale bedreiging voor onze levensondersteunende systemen, ook geconfronteerd met een mondiale bedreiging voor onze kennisondersteunende systemen.
Laten we beginnen met te erkennen dat ze nooit robuust zijn geweest. Er was geen gouden eeuw van publieke kennis, geen tijd waarin de informatie die de meeste mensen ontvingen grotendeels onbevooroordeeld en accuraat was. Door de hele moderne geschiedenis heen hebben Europese samenlevingen een brede consensus gevormd over flagrante onwaarheden: zoals het idee dat de monarch alle belangen van de natie belichaamde, dat vrouwen ongeschikt waren voor het openbare leven, dat zwarte en bruine mensen inferieure wezens waren, dat het imperium een kracht ten goede was. Rond deze overtuigingen is een enorme overtuigingsinfrastructuur opgebouwd. Publieke kennis wordt altijd gevormd door macht.
De belofte van de democratie was dat ieders leven voortdurend zou verbeteren naarmate de kennis zich verspreidde: we zouden ons begrip van de wereld omzetten in sociale vooruitgang. Op sommige plaatsen hebben we dat een tijdje gedaan. Maar aan dat tijdperk lijkt nu een einde te komen.
Het fundamentele probleem is dit: dat de meeste media dat wel zijn eigendom van of beïnvloed door de rijksten. Als democratie het probleem is dat het kapitaal altijd probeert op te lossen, is propaganda een deel van de oplossing. Net als de koningen en imperiumbouwers uit het verleden gebruiken ze hun platforms om claims te projecteren die bij hen passen en om claims te onderdrukken die niet bij hen passen. Dit betekent het versterken van rechtse en extreemrechtse bewegingen, die rijkdom en macht verdedigen tegen degenen die deze willen herverdelen.
In de Verenigde Staten zien we een snelle en extreme verharding van dit standpunt, nu de bondgenoten van Trump, oud en nieuw, vernietig verouderde mediaplatforms – het lijkt duidelijk dat het resultaat altijd groter zal zijn zinloze aanvallen voor iedereen die het kapitaal uitdaagt.
De ultrarijken hebben ook geld in nieuwe media gestoken, zoals onlineprogramma’s die nu het traditionele televisienieuws overtreffen. Twee fracking-miljardairs hebben dit bijvoorbeeld gedaan 8 miljoen dollar betaald (£6 miljoen) in PragerU en $4,7 miljoen in Daily Wire, om het bereik van deze platforms te vergroten.
Van de 10 populairste online programma’s ter wereld is a Ik studeer Yale laat zien dat acht de ontkenning van de klimaatwetenschap verspreiden. Joe Rogan, gastheer van een van de populairste shows ter wereld, heeft het herhaaldelijk gedaan beweerde dat de aarde afkoelt, gebaseerd op onderzoek dat anders zegt.
Een nieuwe onderzoek van Elon Musk’s X van Sky News ontdekte dat elk account dat door journalisten werd aangemaakt, “ongeacht hun politieke oriëntatie, werd gevoed door een overdaad aan rechtse inhoud”, waarvan een groot deel extreem was. De geraadpleegde experts zijn van mening dat dit model alleen het resultaat kan zijn van een algoritme dat voor dit doel is ontworpen en dat “een algoritmische bias moet worden besloten door de kanaalbestuurders”. (X, van zijn kant, vertelde Sky News dat hij “toegewijd was aan het bevorderen van een open en onpartijdige publieke conversatie.”) Een aparte studio ontdekte dat de verspreiding van desinformatie over radicaal-rechts sterk neigt naar ontkenning van de klimaatwetenschap en belemmering van milieumaatregelen – daarom is dit het geval gesponsord Van bedrijven die fossiele brandstoffen produceren.
Het kapitaal heeft bereidwillige werknemers, zelfs in de media die niet in handen zijn van miljardairs. Een verwoestend nieuw artikel van Peter Coviello, hoogleraar Amerikaanse literatuur aan de Universiteit van Illinois, documenteert hoe hij en zijn voormalige universiteit het is bijkomende schade geworden in de campagne onder leiding van de New York Times tegen Zohran Mamdani, nu gekozen tot burgemeester van New York City. Coviello legt een proces uit dat helaas bekend is bij klimaatwetenschappers: het gelijkstellen van de mening van deskundigen met opmerkingen van betaalde lobbyisten. Er wordt geen poging gedaan om “de relatie tussen deze twee ‘partijen’, of hun geschiedenis, of hun sponsors, of hun relatieve bewijskracht te onderzoeken.” Als je, zo betoogt hij, je het geld hebt om een autokerkhof te financieren, zal het de mening opleveren waar je om vraagt, dan zullen kranten als de New York Times die mening in evenwicht brengen met decennia van academisch onderzoek, alsof die twee even zwaar wegen.
Dit beschrijft ook het BBC-concept van “onpartijdigheid”. Hoewel het niet langer een platform biedt voor regelrechte ontkenning van het klimaat, overtreedt het bijna elke dag zijn eigen redactionele richtlijnen waar de vuilstortplaatsen van Tufton Street zijn gevestigd (die vaak tegen milieumaatregelen zijn) zonder te onthullen wie ze financiert. Zouden we niet de mogelijkheid moeten hebben om te weten of ze al dan niet worden gesponsord door bedrijven die fossiele brandstoffen gebruiken?
Dat vertelde de BBC aan presentator Evan Davis stop met het maken van je eigen podcast over warmtepompen, aangezien het bespreken van deze technologie betekende “het betreden van publieke controverses”. Waarom zijn warmtepompen controversieel? Omdat de Energy and Utilities Association, die lobbyt voor gastoestellen, betaalde een public affairs-bedrijf om ze zo te maken. Het bedrijf, WPR, pochte dat het van plan was “verontwaardiging opwekkenDe media, waaronder de BBC, waren maar al te blij om hieraan tegemoet te komen.
na de promotie van de nieuwsbrief
Niets van dit alles dwong een BBC-directeur om af te treden. Noch het plan besproken door voormalig directeur Tim Davie en voormalig nieuwschef Deborah Turnness om “verhaalselectie en andere soorten output, zoals drama” te veranderen in “problemen met weinig vertrouwen aanpakken met hervormingsgezinde kiezers.’ Ook slaagde hij er niet in een interview met Jeremy Corbyn te redigeren om een ‘ valse verklaring veel serieuzer dan Panorama’s montage van een toespraak van Donald Trump. Noch de mockup van een Sovjet-propagandaposter waarop Corbyn wordt afgebeeld, met het klassieke stalinistische beeld van een straalde rode dageraad. Ik kan me geen moment bedenken waarin iemand bij de BBC moest aftreden omdat hij een linkse partij verkeerd had voorgesteld. Maar de pacificatie van het recht het houdt nooit op, noch zal het ooit bevredigd worden.
In dit mediaklimaat is het geen verrassing dat regeringen zich terugtrekken uit klimaatactie. In juni bleek uit een evaluatie door de International Group on the Information Environment dat “onnauwkeurige of misleidende verhalen“in de media over de klimaatcrisis ontstaat “een vicieuze cirkel tussen wetenschappelijk ontkenning en politieke passiviteit”. De resultaten zijn te zien in de huidige COP30-klimaatbesprekingen, waarvan de president, André Corrêa do Lago, een “verminderd enthousiasme“onder de rijke landen.
Het gebeurde niet toevallig. Het is het product van een doelbewuste en systematische aanval op kennis door enkele van de rijkste mensen op aarde. Het voorkomen van een ineenstorting van het klimaat betekent dat we onszelf moeten beschermen tegen de storm van leugens.
