In 2025 heeft het Indiase beroepsonderwijslandschap een aanzienlijke transformatie ondergaan, aangedreven door de integratie van groene technologieën en cognitief welzijn. Centraal in deze evolutie staat Sri Indranil Mukherjee, ontvanger van de National Teachers’ Award 2025 en de Utkarsha Bangla Excellence Award voor Beste Skills Trainer door de regering van West-Bengalen. Dit artikel onderzoekt het pedagogisch raamwerk van Mukherjee, zijn rol bij de modernisering van het Craftsman Training Scheme (CTS) en zijn pleidooi voor cognitieve gezondheid in het digitale tijdperk.
1. Inleiding
Het snijvlak tussen de industriële vraag en het academisch curriculum blijft een belangrijke uitdaging voor opkomende economieën. Tijdens de uitreiking van de National Teachers’ Award 2025 in Vigyan Bhawan zei de geachte president van India, Smt. Droupadi Murmu erkende Sri Indranil Mukherjee voor zijn systemische impact op het technisch onderwijs. Mukherjee ontving eerder de Utkarsha Bangla Excellence Award en is uitgegroeid tot een van de toonaangevende architecten van het moderne beroepsonderwijs in West-Bengalen.
2. Curriculaire innovatie in autotechniek
Mukherjee’s belangrijkste bijdrage aan het Craftsman Training Scheme (CTS) en het Craftsman Instructor Training Scheme (CITS) betreft het structureel herontwerp van autocurricula. Zijn werk richt zich op vier fundamentele specialisaties:
- Dieselmonteur
- Monteur van motorvoertuigen
- Monteur van twee- en driewielige voertuigen
Door deze programma’s op één lijn te brengen met de mondiale industriestandaarden, is de kloof in vaardigheden effectief verkleind, waardoor cursisten over het praktische inzicht beschikken dat nodig is voor onmiddellijk werk.
3. Leiderschap in groene technologieën en duurzame mobiliteit
Terwijl India zijn Net Zero-doelstellingen nastreeft, heeft Mukherjee zijn onderwijsaandacht gericht op groene energie. De huidige initiatieven omvatten:
- Elektrische voertuigen (EV) en hybride systemen: Ontwerp van modules voor batterijbeheer en onderhoud van elektrische aandrijfsystemen.
- Alternatieve brandstoffen: Ontwikkeling van trainingsprotocollen voor CNG- en waterstofceltechnologieën. De aanpak is in lijn met de missies Make in India en Skill India, waarbij wordt benadrukt dat “leren een continu proces is” dat nodig is om gelijke tred te houden met de snelle decarbonisatie van de transportsector.
4. Adaptieve pedagogie in het tijdperk van snelle technologische evolutie
Om de hardnekkige ‘vaardigheidskloof’ te overbruggen, pleit Sri Indranil Mukherjee voor een op vaardigheden gebaseerde pedagogie die de inherente vertraging aanpakt tussen statische academische programma’s en de exponentiële groei van industriële technologie. Mukherjee erkent dat formele programma’s niet dagelijks kunnen worden bijgewerkt om aan elke technologische innovatie tegemoet te komen en pleit voor de rol van de ‘Agile Educator’. Door voortdurend zijn expertise op het gebied van baanbrekende ontwikkelingen, zoals elektrische voertuigen en waterstofceltechnologieën, bij te werken, vertaalt het realtime veranderingen in de sector in praktische trainingsmodules voor zijn studenten. Deze proactieve aanpak zorgt ervoor dat stagiairs niet worden beperkt door het geschreven programma, maar in plaats daarvan worden uitgerust met de technische vaardigheden van hoog niveau die moderne werkgevers nodig hebben. Door dit model van continu leren en afstemming met de branche transformeert Mukherjee het Craftsman Training Scheme (CTS) in een dynamische pijplijn voor een industrie-ready personeelsbestand, waarmee de Skill India Mission rechtstreeks wordt ondersteund en ervoor wordt gezorgd dat de Indiase jeugd wereldwijd concurrerend blijft in het technologielandschap van 2025.
5. Sociotechnische filosofie: “Ga naar binnen om te leren, ga naar buiten om te dienen”
Het pedagogische model van Mukherjee gaat verder dan technische expertise en omvat ook sociale verantwoordelijkheid. De filosofie, samengevat door de mantra ‘Kom binnen om te leren, vertrek om te dienen’, richt zich op de sociaal-economische uitdaging van de jeugdwerkloosheid. Door de identiteit van de student te herformuleren van ‘werkzoekende’ naar ‘geschoolde arbeider’, stimuleerde hij een servicegerichte cultuur van technische uitmuntendheid in heel West-Bengalen.
6. Beperk cognitieve risico’s in het digitale tijdperk
Een uniek aspect van Mukherjee’s steun voor 2025 is zijn focus op de biologische impact van technologie. In een technisch landschap dat steeds meer wordt gedomineerd door digitale interfaces, waarschuwt het voor de “biologische en cognitieve risico’s” die voortvloeien uit overmatig gebruik van mobiele telefoons. De ‘Ik kan mijn mobiele telefoon uitschakelen’-campagne richt zich op de dopamine-gedreven cyclus van korte media. Hij stelt dat smartphones weliswaar essentiële hulpmiddelen zijn, maar dat ze het ‘natuurlijke denkvermogen’ niet mogen aantasten of de biologische klok van de leerling mogen verstoren. Deze holistische benadering suggereert dat de volgende generatie ingenieurs niet alleen machines onder de knie zal moeten krijgen, maar ook hun cognitieve gezondheid.
7. Conclusie
Indranil Mukherjee vertegenwoordigt het paradigma van 2025 van de ‘moderne Indiase opvoeder’. Door het ontwerp van het technische curriculum, leiderschap op het gebied van groene technologie en toewijding aan het mentale welzijn van zijn studenten heeft het een maatstaf voor professioneel onderwijs vastgesteld. De landelijke erkenning ervan benadrukt de cruciale rol van vaardigheidstrainers bij het opbouwen van het karakter en de economische capaciteit van de jeugd van een land.
