Terug aan de oppervlakte keerde de kakofonie van de Londense drukte als een vloedgolf terug. Maar er was iets veranderd. Mijn ledematen voelden lichter, mijn hoofd helderder. Het was niet de kortstondige waas van het genot na de behandeling, het was iets subtielers: een herijking. De vlotter had zijn stille werk op mijn geest gedaan en de massage had het systeem onder mijn huid verfijnd. Het gevoel van bevrijding was voelbaar.
Je zou kunnen stellen dat de meest luxueuze ervaringen ervaringen zijn die eerder verwijderen dan toevoegen. Zerobody Float vult je zintuigen niet met geluiden, geuren of sensaties: het trekt ze weg. Het is een oefening in afwezigheid: geen druk, geen lawaai, geen gedachten. Wat overblijft ben jij, zwevend, gewichtloos en voor één keer onverstoorbaar.
Als ik terugdenk aan dat uur dat ik op de drijvende ligstoel heb doorgebracht, herinner ik me het bonzen van het water onder mij en het zwakke gezoem van de geleide meditatie.
Het was een ritme dat, bijna onmerkbaar, leek te synchroniseren met mijn hartslag. Een paar minuten lang probeerde ik niet te ontspannen, me beter te voelen, of iets te repareren; die haast om gelijke tred te houden met het stadsleven hield op. Ik was daar gewoon, rustig in balans. En misschien was dat wel de echte luxe van die tijd – niet de Vicenza-steen, niet de hightech praalwagen, niet eens de fruitschaal – maar het zeldzame en eenvoudige voorrecht om te kunnen stoppen.
Afkomstig uit 10+ nummer 8 – TOEKOMST, JUBILEUM, VIERING – nu beschikbaar. Bestel uw exemplaar Hier.
