NIEUWNu kun je naar Fox News-artikelen luisteren!
President Donald Trump hij bracht een groot deel van 2025 door met proberen wat zijn voorgangers waren ontgaan: het persoonlijk betrekken van zowel de Russische president Vladimir Poetin als de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy in een poging de oorlog in Oekraïne te beëindigen. Van spraakmakende topconferenties tot directe telefoongesprekken, de regering drong aan op een onderhandelde oplossing, ook al veranderden het gevechtsterrein en de kaart weinig.
Tegen het einde van het jaar waren de contouren van een mogelijke deal duidelijker dan ooit tevoren sinds de grootschalige invasie van Rusland, waarbij Amerikaanse en Oekraïense functionarissen zich verenigden rond een herzien raamwerk in 20 punten de voorwaarden voor een staakt-het-vuren, veiligheidsgaranties en betwist gebied aan te pakken. Maar 2025 maakte ook duidelijk waarom de oorlog zo moeilijk op te lossen bleek: noch de druk op het slagveld, noch de economische sancties, noch de versterkte diplomatie waren voldoende om Moskou of Kiev tot concessies te dwingen die ze niet bereid waren te doen.
Het streven van de regering-Trump naar een deal
Het jaar begon afgelopen februari met een spraakmakende confrontatie tussen president Donald Trump en de vice-president JD Vance en de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy, toen de Oekraïense leider het Witte Huis verliet nadat Trump hem had verteld dat hij “geen kaarten” had in de onderhandelingen met Rusland.
Gefrustreerd door het tempo van de gesprekken nadat hij op ‘de eerste dag’ van zijn presidentschap had beloofd de oorlog te beëindigen, richtte Trump aanvankelijk zijn woede op Zelenski voordat hij later toegaf dat Moskou, en niet Kiev, de vooruitgang belemmerde.
“Ik dacht dat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne het gemakkelijkst te stoppen was, maar Poetin stelde me teleur”, zei Trump in september 2025.
President Donald Trump had in 2025 verschillende keren een ontmoeting met de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy. (Oekraïense voorzitterschap/hand-out/Anadolu via Getty Images)
Die frustratie was al maanden eerder publiekelijk naar voren gekomen, toen de Russische aanvallen ondanks diplomatieke inspanningen doorgingen. ‘Praat goed en bombardeer dan’ s avonds iedereen’, zei Trump in juli.
Het contact van Trump met de Russische president Vladimir Poetin culmineerde in augustus in een spraakmakende top in Alaska, hoewel verdere bijeenkomsten later werden afgelast vanwege een gebrek aan vooruitgang in de richting van een akkoord.
ZELENSKYY AANGEMOEDIGD DOOR ‘ZEER GOEDE’ KERSTGESPREK MET ONS
Tegen het einde van het jaar sloeg Trump echter een optimistischer toon aan. Zondag, na een ontmoeting met Zelensky in Mar-a-Lago, zei de president dat de partijen ‘heel dichtbij, misschien wel heel dichtbij’ een vredesakkoord kwamen, terwijl hij erkende dat er nog steeds grote obstakels bestaan, waaronder de status van betwist gebied zoals de Donbas-regio, die hij omschreef als ‘zeer moeilijk’.
Trump zei dat de bijeenkomst volgde op wat hij omschreef als een “zeer positief” telefoongesprek met Poetin dat meer dan twee uur duurde, wat de voortdurende inspanningen van de regering onderstreepte om beide partijen in de richting van een onderhandeld einde van de oorlog te duwen.
In welke fase bevinden de onderhandelingen zich nu?
Tegen het einde van 2025 had het diplomatieke pad zich vernauwd rond een meer gedefinieerd, maar nog steeds omstreden raamwerk. Amerikaanse functionarissen en Oekraïense onderhandelaars hebben gewerkt aan een herzien voorstel van twintig punten dat een mogelijk staakt-het-vuren, veiligheidsgaranties voor Oekraïne en mechanismen om om te gaan met betwist gebied en gedemilitariseerde zones schetst.
Zelenskyj maakte dit publiekelijk bekend openheid voor elementen van het raamwerk, terwijl er tegelijkertijd op wordt aangedrongen dat elke overeenkomst sterke veiligheidsgaranties voor de lange termijn moet bevatten om toekomstige Russische agressie af te schrikken. Oekraïense functionarissen maakten ook duidelijk dat kwesties die verband houden met de bezette gebieden, inclusief delen van de Donbass, niet alleen over de wapenstilstandslijnen heen kunnen worden opgelost zonder bredere garanties.
Rusland accepteerde het voorstel echter niet. Moskou bleef aandringen op erkenning van zijn territoriale aanspraken en verzette zich tegen voorwaarden die zijn militaire positie zouden beperken of aanzienlijke concessies zouden vereisen. Russische functionarissen hebben hun onderhandelingspositie soms gekoppeld aan ontwikkelingen op het slagveld, waardoor de opvatting van het Kremlin wordt versterkt dat invloed – en niet urgentie – het tempo van de gesprekken moet bepalen.
“Ik dacht dat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne het gemakkelijkst te stoppen was, maar Poetin stelde me teleur”, zei Trump in september 2025. (Getty Images/Andrew Harnik)
Het resultaat is een meer gestructureerd onderhandelingsproces dan eerdere inspanningen, maar nog steeds verre van oplossing: de standpunten zijn verhard, ook al blijven de kanalen open, en de gesprekken gaan door naast de aanhoudende gevechten in plaats van deze te vervangen.
De territoriale druk van Rusland en de beperkte winst van Oekraïne
Zelfs toen de diplomatie in 2025 intensiveerde, bleef de oorlog ter plaatse bepaald door langzame, onderdrukkende territoriale druk in plaats van door beslissende doorbraken. Russische strijdkrachten zijn blijven aandringen op toenemende winst in Oost- en Zuid-Oekraïne, vooral langs assen die verband houden met Moskou’s al lang uitgesproken doel om de controle te consolideren over grondgebied dat het beweert Russisch te zijn.
De Russische opmars was afgemeten en kostbaar en vond vaak plaats van dorp tot dorp door middel van zware artillerie-aanvallen en aanhoudend gebruik van drones in plaats van grootschalige offensieven. Hoewel Moskou er niet in is geslaagd grote nieuwe steden te veroveren of een ineenstorting van de Oekraïense verdediging te veroorzaken, heeft het niettemin de controle in delen van Oost- en Zuid-Oekraïne uitgebreid, waarbij de druk op meerdere fronten wordt gehandhaafd en territoriale kwesties centraal blijven staan in zowel de gevechten als eventuele toekomstige onderhandelingen.
De Amerikaanse president Donald Trump spreekt met de Russische president Vladimir Poetin terwijl ze bijeenkomen om te onderhandelen over een einde aan de oorlog in Oekraïne, op de gezamenlijke basis Elmendorf-Richardson in Anchorage, Alaska, VS, 15 augustus 2025. (REUTERS/Kevin Lamarque)
Oekraïne lanceerde op zijn beurt in 2025 geen grootschalig tegenoffensief dat vergelijkbaar was met eerdere stadia van de oorlog. Oekraïense troepen hebben lokale tactische successen geboekt, waarbij ze soms kleine gebieden heroveren of specifieke gebieden ongedaan maken De Russen rukken opmaar deze voordelen waren beperkt in omvang en vaak tijdelijk. Geen van deze resulteerde in een duurzame territoriale doorbraak die het bredere evenwicht van het front kon veranderen.
Kiev concentreerde zich in plaats daarvan op het voorkomen van verdere verliezen, het versterken van de verdedigingslinies en het opleggen van kosten aan de Russische strijdkrachten door middel van precisieaanvallen en asymmetrische tactieken. Nu beslissende terreinwinst buiten bereik ligt, Oekraïne uitgebreide aanvallen op de Russische energie-infrastructuur, gericht op raffinaderijen, brandstofdepots en andere centra die cruciaal zijn voor de ondersteuning van de oorlogsinspanningen van Moskou, inclusief locaties op Russisch grondgebied.
Rusland zette intussen zijn campagne tegen het Oekraïense energienetwerk voort, waarbij het zich richtte op de elektriciteits- en verwarmingsinfrastructuur als onderdeel van een bredere inspanning om de Oekraïense economie, civiele veerkracht en luchtverdediging op de proef te stellen. Het resultaat was een steeds groter wordend patroon van horizontale escalatie, waarbij beide partijen macht zochten langs de frontlinie zonder een beslissend militair resultaat te bereiken.
Het resultaat was een patstelling op het slagveld met beweging aan de randen: Rusland is net genoeg gevorderd om zijn territoriale aanspraken en binnenlandse verhalen te ondersteunen, terwijl Oekraïne in staat is gebleken aanvallen af te zwakken en kosten op te leggen, maar niet in staat grote delen van bezet gebied terug te winnen. De gevechten onderstreepten een centrale realiteit van 2025: grondgebied was nog steeds van groot belang voor beide partijen, maar geen van beide beschikte over de militaire macht die nodig was om beslissende veranderingen af te dwingen.
Brandweerlieden observeren de plaats van de Russische raketaanval op de regio Charkov in Oekraïne. (Regionale gouverneur van Charkov door het kantoor van Sunyiehubov/via AP)
Deze dynamiek zou steeds meer de grenzen van de diplomatie bepalen. Zonder grote veranderingen op het slagveld zouden de gesprekken rode lijnen kunnen testen en standpunten kunnen verduidelijken, maar geen compromis kunnen afdwingen.
Waarom de gesprekken vastlopen: invloed zonder besluit
Ondanks alle diplomatieke activiteiten in 2025 stuitten de onderhandelingen herhaaldelijk op hetzelfde obstakel: noch Rusland, noch Oekraïne werden geconfronteerd met het soort druk dat een beslissend compromis zou afdwingen.
Op het slagveld, Rusland bleef verliezen opvangen en tegelijkertijd aandringen op verdere terreinwinst, wat de overtuiging van Moskou versterkte dat de tijd aan zijn kant bleef. Hoewel de Oekraïense strijdkrachten steeds meer onder druk staan, zijn ze erin geslaagd een ineenstorting te voorkomen en kosten op te leggen door middel van diepe aanvallen en aanvallen op de Russische energie-infrastructuur, wat aantoont dat ze in staat zijn het conflict zelfs zonder grote territoriale vooruitgang te beheersen.
De economische druk heeft ook de berekeningen van Moskou opnieuw vorm gegeven, zonder dat dit een beslissende invloed heeft gehad. Ondanks jaren van westerse sancties bleef Rusland zijn oorlogsinspanningen in 2025 financieren, waardoor de defensieproductie werd verhoogd en de economie werd aangepast om een langdurig conflict in stand te houden. Hoewel sancties de groei en de toegang tot geavanceerde technologie hebben beperkt, hebben ze de langetermijnkosten van oorlog verhoogd zonder de onmiddellijke druk teweeg te brengen die nodig is om concessies van president Vladimir Poetin af te dwingen.
Oekraïense militairen van de 44e Artilleriebrigade vuren een Bohdana 2S22 zelfrijdende houwitser af op Russische frontlinieposities in de regio Zaporizja, Oekraïne, woensdag 20 augustus 2025. (Danylo Antoniuk/AP-foto)
KLIK HIER OM DE FOX NEWS-APP TE DOWNLOADEN
Deze realiteiten bepaalden de grenzen van de Amerikaanse bemiddeling. Terwijl de regering-Trump er bij beide partijen op aandrong de rode lijnen te verduidelijken en mogelijke plannen te onderzoeken om de oorlog te beëindigen, kon Washington de keuzes verhelderen zonder de uitkomsten te dicteren, zonder een beslissende verandering ter plaatse of een plotselinge verschuiving in de berekeningen van Moskou.
Het resultaat was een jaar van gesprekken waarin standpunten werden verduidelijkt zonder hiaten op te vullen. Zolang druk pijn veroorzaakte zonder een besluit, konden onderhandelingen de opties beperken en grenzen stellen, zelfs als ze er nog steeds niet in slaagden het conflict te beëindigen.
