Welkom bij Weergaveeen vervaldatumkolom die terugleidt naar het snijpunt van NAAR DE en wereld van entertainment. Rendering onderzoekt hoe kunstmatige intelligentie ontwricht de entertainmentindustrie, neemt je mee naar grote slagvelden en brengt veranderingsmakers onder de aandacht die technologie ten goede of ten kwade hanteren. Heeft u een AI-verhaal? Rendering wil graag van je horen: jkanter@deadline.com.
Deze editie: Waarom Zwarte spiegel Schepper Charlie BrookerHet idee om toeschouwers in films te veranderen was karakteristiek vooruitziend.
Charlie Brooker is de grote meester in het voorspellen hoe de menselijke ervaring door technologie kan worden gevormd. Of het nu het replicantvriendje van Domhnall Gleeson is, die dateert van vóór ontmoetingen met pijnchatbots, griezelige sociale kredietsystemen of moordende robots, Zwarte spiegel het is vaak de dystopische nachtmerrie die we in werkelijkheid gaan herkennen.
Met dat in gedachten spitsten mijn oren toen Brooker tijdens een interview op het podium in 2025 vrolijk een visie schetste voor AI om de verkoop van bioscoopkaartjes te stimuleren. Hij stelde voor om de gezichten van bioscoopbezoekers te scannen als ze de bioscoop binnenkomen en ze vervolgens ‘willekeurig’ in de film te plaatsen. ‘Stel je voor dat ik ging kijken Raiders van de Verloren Ark en je weet niet of je Indiana Jones wordt of een zich ontrafelende nazi”, zei hij op het Edinburgh TV Festival.
Dit was augustus. Iets meer dan een maand later lanceerde OpenAI Sora 2, waarmee gebruikers zich via de “Cameo” -functie in oneindige filmische rijken kunnen begeven. De resultaten gingen verrassend viraal. Brookers vooruitziende blik had opnieuw toegeslagen.
De schrijver stipte iets fundamenteels aan over de manier waarop AI-inhoud vraatzuchtig als nieuwigheid wordt geconsumeerd. “Het is veelzeggend, nietwaar, dat veel van de door AI gegenereerde beelden die je ziet een remix zijn van andere dingen,” zei Brooker.
Maar heeft het de benen om de bioscopen binnen te gaan? De technologie is er, maar het is eerlijk om te zeggen dat de verhalen en verwachtingen van het publiek dat niet zijn, en dat is nog voordat we zelfs maar beginnen na te denken over ethiek voor artiesten en privacy.
Pogingen om de filmervaring radicaal te veranderen door middel van innovatie zijn mislukt. De theaters flirtten kies je avontuurstijlideeën (iets dat Brooker wist te bereiken op Netflix Bandersnatch), met weinig trekkracht. 3D wordt nu grotendeels gezien als een gimmick. En in 2013 de Nederlandse film APP het stelde gebruikers in staat het plot via hun telefoons te synchroniseren en uit te breiden, maar de sprong naar Hollywood werd niet gemaakt.
“Mensen gaan hiervoor niet naar de bioscoop”, zegt Sarah Atkinson, hoogleraar televisiemedia aan King’s College London. Net zo sceptisch is Julian Hanich, hoogleraar filmstudies aan de Rijksuniversiteit Groningen. “Het plezier van het kijken naar een film gaat voor een deel over jezelf meenemen naar een andere wereld”, legt hij uit. “Als je via AI al deel uitmaakt van die wereld, is dat een beetje tegenstrijdig.”
Het is misschien leerzaam dat de twee leiders van de tentoonstelling dit doel hebben aangepakt Weergave De column was niet bedoeld om te praten over het deepfaken van leden van het publiek in kunstwerken. En Brooker zou waarschijnlijk de eerste zijn die de fouten van een dergelijke poging zou erkennen.
Maar dat wil niet zeggen dat filmstudio’s deze ideeën van de hand wijzen. De beste indicatie hiervan was Disney’s schokkende deal leveren karakters uit titels als Bevroren EN Geschiedenis van het speelgoed in Sora, met de beste door gebruikers gegenereerde video’s waarop gehost kan worden Disney+.
Het is niet helemaal de filmische visie van Brooker, maar wie had begin 2025 kunnen voorspellen dat Disney-superfans zouden kunnen schitteren in door AI gegenereerde video’s op de streamingdienst van Mouse House? Het zou veel hebben geleken Zwarte spiegel.
