De dood is overal aanwezig in videogames, maar het is zelden iets waar we veel over moeten nadenken. Het is iets waar je aan kunt ontsnappen of anderen kunt aandoen, wat het einde van je run in a markeert roguelike of een doel dat moet worden bereikt in een competitieve shooter. Wat veel minder vaak wordt onderzocht, is wat achterblijft, in de vorm van pijn, herinneringen en fysieke overblijfselen, die in het echte leven zorgvuldig beheer en reflectie vereisen. Ambrosia Sky: eerste bedrijf worstelt met deze meer gecompliceerde overwegingen terwijl ze een spel creëren dat net zo leuk is om te spelen als uitdagend.
In Ambrosia-hemelJij speelt Dalia, een vrouw die voor het eerst in vijftien jaar naar huis terugkeert. Dat huis is de Cluster, een kolonie in de ringen van Saturnus waar voedsel dat is geteeld op de rug van een lang geleden gestorven ruimtewezen wordt gebruikt om de uitbreiding van de mensheid naar de ruimte te stimuleren. Dalia’s terugkeer is geen typische thuiskomst, aangezien ze arriveert in de gedaante van Scarab, een groep wetenschappers die in de nasleep van de catastrofe zijn gestuurd om DNA te verzamelen van onlangs overleden mensen in een poging cellulair verval te bestuderen en mensen praktische onsterfelijkheid te verlenen.
Ambrosia Sky: eerste bedrijf Dalia’s werk begint met het bergen van de lichamen van de gevallenen in haar oude huis.
Wanneer Dalia bij de Cluster aankomt, blijkt zij daar de enige levende persoon te zijn. Enorme schimmelgroei heeft de kolonie overgenomen en de bewoners van de Cluster zijn gestorven aan clusterlung, een griezelige aandoening die ervoor zorgt dat sporen wortel schieten in de longen van de slachtoffers en uit hun lichaam ontkiemen. De paddenstoelen die de kolonisten ooit als voedselbron verbouwden, consumeren ze nu niet alleen, maar belemmeren ook Dalia’s werk.
Ambrosia-hemel is veel mee vergeleken PowerWash-simulatoreen vergelijking die op het eerste gezicht heel logisch lijkt, maar minder geschikt lijkt dan hij in de praktijk lijkt. Dalia is uitgerust met een hulpmiddel om een vloeistof te spuiten die de schimmels oplost die haar badkamer blokkeren, waardoor ze zich een weg kan banen door het geïnfecteerde interieur van de kolonie. Het lijkt meer op het uitgraven van een ingestorte tunnel of zelfs het uitbeitelen van een standbeeld dan simpelweg vlekken verwijderen met een hogedrukreiniger, en voor heel andere doeleinden.
Je een weg banen door de schimmel die je oude huis infecteert, is een grimmige puzzel.
Zachte regen
Het werkt als sim PowerWash-simulator laat spelers verdwalen in het comfort van herhaling, waar hun gedachten kunnen afdwalen en opladen. Ambrosia-hemel het vereist veel meer doelgerichtheid in de manier waarop u uw werk doet. Je probeert niet de schimmelgroei in de klomp volledig te verwijderen, maar een pad uit te stippelen om je echte werk te doen. Het is hier veel meer een puzzel, omdat je wordt beloond als je voorzichtig genoeg bent om het fruit uit de paddenstoel te plukken zonder deze te beschadigen.
Het effect dat de baan waarschijnlijk op jou als speler zal hebben, is ook heel anders. Waar een deel van de aantrekkingskracht van veel werksimulaties de ontspannen, ongerichte toestand is die hun repetitieve actie kan veroorzaken, Ambrosia-hemel het is veel bewuster in het leiden van je aandacht. Alleen de e-mails, journaalposten en waarschuwingen blijven in het computersysteem van de Cluster staan, zodat Dalia kan achterhalen wat er precies in haar oude huis is gebeurd, zodat u genoeg stof tot nadenken heeft terwijl u zich een weg baant door de Cluster. En waar je ook kijkt, sporen van de oude bewoners blijven zichtbaar. Je doel hier is om specifieke slachtoffers van de recente catastrofe te bereiken, maar andere lichamen rommelen door de gangen, te ver weg om van enig nut te zijn voor de Scarabs. Ondanks hoe grotesk ze vaak zijn, is de algehele sfeer van Ambrosia-hemel het is geen horror maar melancholie, terwijl Dalia nadenkt over haar oude huis en de mensen die ze zo lang geleden achterliet.
Dalia’s missie geeft haar de kans een kijkje te nemen in de levens van mensen die onlangs zijn overleden.
Zachte regen
Zoals de ondertitel duidelijk moet maken: Ambrosia Sky: eerste bedrijf het is nog maar het begin van het verhaal van de game. Het voelt meer als het eerste derde deel van een compleet spel, dan als een op zichzelf staand verhaal, waardoor de conclusie een beetje een cliffhanger blijft. Het feit dat het spel niet compleet is, is overal duidelijk te zien, met een upgradeboom die bijna zinloos aanvoelt en een hele reeks tools waarmee je je een weg kunt banen, waar ik tijdens het spelen bijna nooit reden voor had om aan te raken. En hoewel er niet veel beweging in het verhaal van de game zit, introduceren de latere missies grotere mysteries die vermoedelijk later zullen worden opgelost.
Ambrosia Sky: eerste bedrijf het is uiteindelijk een veelbelovende start, maar op zichzelf is het geen geheel bevredigende ervaring. De eerste missies voelen beperkt en repetitief aan als ze allemaal op een rij worden gespeeld, maar een paar opvallende zaken – een zwaartekrachtloze benadering van een gestrand schip, een complex van mausoleums die de ruimte eromheen lijken te buigen – suggereren veel grotere ambities dan ronddwalen door de gangen van een enkele gedoemde kolonie. Hoewel het eerste deel slechts een voorproefje is van hoe de volledige game eruit zal zien, ben ik net zo benieuwd naar de omgevingen die ontwikkelaar Soft Rains voor de rest van de game zal uitwerken. Ambrosia-hemel terwijl ik Dalia’s begrafenisreis door haar verleden moet voortzetten.
