Het staakt-het-vuren dat de Verenigde Staten op 10 oktober afkondigden, deed dat wel het heeft de reguliere aanvallen van Israël niet gestopt op de Gazastrook. Ook dreigde hij niet een parlement en een samenleving die de oorlog, die door meerdere internationale instanties als genocidaal werd beschouwd, verantwoordelijk te houden voor hun daden.
In plaats daarvan is het anti-Palestijnse geweld, aangewakkerd door wat analisten binnen Israël hebben omschreven als een absoluut gevoel van straffeloosheid, in het hele land en op de bezette Westelijke Jordaanoever geïntensiveerd, terwijl een groot deel van de wereld blijft wegkijken, ervan overtuigd dat het werk van het staakt-het-vuren is gedaan.
Aanbevolen verhalen
lijst van 4 artikeleneinde van de lijst
In het parlement, de Knesset, verdedigde een hooggeplaatst parlementslid en lid van de regerende partij openlijk de veroordeelde ultranationalist Meir Kahane, die lange tijd zelfs door leden van de rechtervleugel van Israël als ongeloofwaardig werd beschouwd en wiens Kach-beweging verboden is als een ‘terroristische organisatie’. Tegelijkertijd is het parlement dat wel bespreken het opnieuw invoeren van de doodstraf, evenals het uitbreiden van de voorwaarden voor misdaden waarvoor deze kan worden toegepast – beide zijn ondubbelzinnig gericht tegen de Palestijnen.
Volgens de wetgeving, voorgesteld door de ultranationalistische minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir – die zelf al eerder veroordeeld is voor “terrorisme” vanwege zijn uitgesproken steun aan Kahane – riskeert iedereen die schuldig wordt bevonden aan het vermoorden van Israëli’s om “racistische” redenen en “met als doel de staat Israël en de wedergeboorte van het Joodse volk in hun land te schaden” het risico van executie.
Het wetsvoorstel werd deze week in eerste lezing aangenomen.
“Het ontbreken van enige poging om de verantwoordelijkheid van buitenaf, door de bondgenoten van Israël, op te eisen, vindt een echo in de Israëlische Knesset zelf”, zegt analist en voormalig Israëlisch vredesonderhandelaar Daniel Levy. “Het slaat nergens op dat Israël iets verkeerds heeft gedaan of dat iemand ter verantwoording moet worden geroepen.”
Zelfs de Israëlische media, die traditioneel de oorlog van het land in Gaza steunen, zijn niet immuun gebleken voor de verharding van de houding. Er is al wetgeving in voorbereiding om Army Radio te sluiten voor het uitzenden van wat minister van Defensie Israel Katz omschreef als politieke inhoud die het leger zou kunnen verzwakken, en om wat wetgevers de zogenaamde ‘Al Jazeera-wet’ noemden, uit te breiden, waardoor ze alle buitenlandse media kunnen sluiten die worden gezien als een bedreiging voor de nationale veiligheid van Israël.
“Israël heeft deze energie opgebouwd door twee jaar genocide”, vertelde Orly Noy, redacteur van de Hebreeuwse Local Call, aan Al Jazeera. ‘Dit is nergens heen gegaan.
“Alleen omdat er een staakt-het-vuren is en de gijzelaars zijn teruggekeerd, zijn racisme, suprematie en onverholen geweld niet zomaar verdwenen. We zien dagelijks pogroms van soldaten en kolonisten op de Westelijke Jordaanoever. Er zijn dagelijks aanvallen op Palestijnse buschauffeurs. Het is gevaarlijk geworden om Arabisch te spreken, niet alleen in ’48, maar overal”, zei hij, verwijzend naar de oorspronkelijke grenzen van Israël uit 1948.
“Laat je dorp branden”
Op de Westelijke Jordaanoever heeft het Israëlische geweld tegen de Palestijnen ongekende proporties aangenomen. Volgens het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken van de Verenigde Naties (OCHA) waren er 264 aanvallen op Palestijnen in de maand dat het staakt-het-vuren werd aangekondigd – het equivalent van acht aanvallen per dag, het hoogste aantal sinds het agentschap in 2006 begon met het volgen van aanvallen.
Het binnenland van Israël lijkt niet minder veilig voor de drukte. Dinsdag werd een bijeenkomst in een privéhuis in Pardes Hanna bij Haifa, georganiseerd door Ayman Odeh, een Palestijns lid van de Knesset, omsingeld en aangevallen door een menigte rechtse demonstranten. Terwijl de politie naar verluidt in de buurt stond, omsingelden Israëlische demonstranten het huis en scandeerden “Terrorist! Terrorist!” en het zingen van “Laat je dorp branden” in een poging de bijeenkomst te onderbreken, gepresenteerd als een kans om “partnerschap en vrede” op te bouwen na “twee jaar die voornamelijk gekenmerkt werden door pijn en vijandigheid”.
En maandag beschuldigden twee soldaten bij het Israëlische Hooggerechtshof de brutale bende verkrachting van een Palestijnse gevangene in de gevangenis van Sde Teiman vorig jaar kregen geen straf, maar applaus en gezangen van ‘We zijn allemaal Eenheid 100’, verwijzend naar de militaire eenheid die ervan wordt beschuldigd de Palestijnse man te hebben verkracht.
“Ze moedigen verkrachters niet aan, ze moedigen het idee aan dat niets er meer toe doet”, zegt Ori Goldberg, een politicoloog uit de buurt van Tel Aviv. “Genocide devalueert alles. Als een genocide eenmaal is gepleegd, doet niets er meer toe. Niet de levens van degenen die je hebt gedood en, bij uitbreiding, ook niet die van jezelf. Niets heeft gevolgen. Niet jouw daden, niets. We zijn leeg geworden.”
Het bewijs dat Goldberg woensdag tegenover de Knesset had, was Nissim Vaturi, de vice-president van het orgaan en lid van de regerende Likud-partij van premier Benjamin Netanyahu. Vaturi stak een van Israëls weinige politieke herkenningspunten over en verwees rechtstreeks naar Kahane, wiens naam een strijdkreet is geworden voor kolonisten en ultranationalistische groepen in heel Israël.
Op de vraag of hij de ‘joodse terreur’ steunde, antwoordde Vaturi: ‘Ik steun het. Geloof me, Kahane had in veel opzichten gelijk waar wij ongelijk hadden, waar het volk van Israël ongelijk had’, zei hij, verwijzend naar voormalige wetgevers die zowel in Israël als in de Verenigde Staten waren veroordeeld voor ‘terroristische’ misdaden en wiens partij, Kach, in een groot deel van de wereld een verboden ‘terroristische groepering’ blijft.
“Als je eenmaal toestemming hebt gegeven voor genocide, moet je proactief zijn in het terugdringen van de wreedheid, iets wat we niet zien”, zegt analist en voormalig Israëlisch vredesonderhandelaar Daniel Levy. “We zien dit in ieder geval gewoon doorgaan. Ze hebben de wreedheidsniveaus opgevoerd naar 11… en daar laten ze het bij.”
