Britse bedrijven kunnen een aanzienlijk deel van de AI-chipmarkt veroveren | Johannes Browne

THet Verenigd Koninkrijk bevindt zich in een bijzonder veelbelovende positie, die te weinig wordt begrepen, om een ​​winstgevende rol te spelen in het volgende tijdperk van kunstmatige intelligentie, maar alleen als het ook de kans aangrijpt om miljoenen computerchips te gaan produceren.

Kunstmatige intelligentie vereist een groot aantal chips, en we zouden aan 5% van de mondiale vraag kunnen voldoen als we onze nationale acties bundelen.

Onze erfenis op het gebied van chipontwerp is van wereldklasse, te beginnen met de eerste elektronische computer voor algemeen gebruik, het eerste elektronische geheugen en de eerste parallelle computer. Tegenwoordig hebben we het in Cambridge gevestigde Arm, een stille titan die meer dan 90% van de chips ontwerpt die telefoons en tablets wereldwijd van stroom voorzien.

Met zo’n achtergrond is het voor Britse bedrijven geen dagdroom om een ​​aanzienlijk deel van de AI-chipmarkt te veroveren; 5% is een conservatieve en haalbare ambitie. Universiteiten van wereldklasse, een bloeiend AI-bedrijf als DeepMind en een robuust innovatie-ecosysteem bieden Groot-Brittannië de praktische hulpmiddelen die het nodig heeft om te concurreren.

De beloningen van succes zijn onthutsend. In 2033 zal de mondiale markt voor AI-chips naar verwachting een omvang van $700 miljard (£620 miljard) per jaar bereiken, waarmee de huidige gehele halfgeleidermarkt wordt overtroffen. Het binnenhalen van die 5% betekent 35 miljard dollar aan nieuwe inkomsten en duizenden goedbetaalde banen.

Kunstmatige intelligentie zal niet alleen onze economie hervormen, maar ook onze samenleving en haar veiligheid. Toch begrijpen velen niet waar de werkelijke waarde en strategische kracht ervan ligt.

In de huidige goudkoorts behoren de echte fortuinen toe aan degenen die de schop maken, en niet alleen aan degenen die digitaal goud graven. Ik heb dit uit de eerste hand gezien toen ik tussen 1997 en 2006 in de raad van bestuur van Intel in Californië zat, toen Gordon Moore en Andy Grove het bedrijf oprichtten. Ze bouwden de ‘back-end’ van de eerste technologische revolutie, net zoals Nvidia nu de veel grotere ‘back-end’ bouwt.

Britse ingenieurs, Britse breinen, Britse zakenmensen en Britse investeerders zijn op dit gebied van wereldklasse. Maar we zullen de overheid nodig hebben om mee te doen.

De ogen van consumenten worden verblind door de generatieve wonderen van OpenAI. Maar het is Nvidia, het bedrijf dat de geavanceerde chips levert die dergelijke prestaties mogelijk maken, die de grootste vruchten op de markt plukt. OpenAI blijkt slechts een tiende van Nvidia waard te zijn. AMD, een halfgeleiderbedrijf dat chips ontwerpt, staat op de tweede plaats, terwijl startups als Cerebras en Tenstorrent strijden om een ​​klein stukje van de taart.

Elk AI-model en elke toepassing, van autonome robots tot realtime vertaaltools, is afhankelijk van de vooruitgang in de chiptechnologie. Chips zijn de nieuwe olie van de digitale economie en bepalen hoe snel en efficiënt toekomstige toepassingen tot leven zullen komen. Momenteel is de alleen de echt winstgevende giganten in de AI-industrie zijn chipmakers.

Sommigen vrezen dat China AI-chips zal commercialiseren, net zoals zij dat met de zonnetechnologie heeft gedaan, waardoor de prijzen zullen dalen en de gevestigde exploitanten zullen instorten. De werkelijkheid is genuanceerder. Amerikaanse exportcontroles verhinderen dat China de komende tien jaar toegang krijgt tot de geavanceerde chiptechnologie ter wereld, waardoor het vermogen van het land om de high-end AI-chipmarkten te domineren ernstig wordt beperkt. Voorlopig blijven de Verenigde Staten de belangrijkste speler, met grote kansen voor Groot-Brittannië als nauwste bondgenoot, expert op het gebied van chipontwerp.

Groot-Brittannië heeft al een aantal bedrijven opgericht, zoals Fractile, Flux en Oriole, die in deze sector actief zijn. Maar we hebben niet de schaalgrootte om deze kans te benutten. We moeten niet concurreren met Nvidia om de rekenkracht van datacenters, maar om gespecialiseerde toepassingen die nieuwe horizonten openen: robotica, industriële automatisering, medische apparatuur en autonome voertuigen.

Deze sectoren bieden open terrein voor innovatieve architecturen en nieuwe concurrentie

Maar al te vaak wordt de industriële strategie van Groot-Brittannië belemmerd door nationale ongerustheid en een gebrek aan vertrouwen. Dit moet veranderen. Ten eerste moet de overheid onze vastberadenheid om te concurreren op het gebied van AI-chips krachtig bevorderen.

Ten tweede moeten we binnen tien jaar ons personeelsbestand voor chipontwerp verdubbelen, van 12.000 nu, door de meest getalenteerde studenten ertoe aan te zetten elektrotechniek en computertechniek te studeren met royale beurzen. Het doel van 1.500 nieuwe studenten per jaar is realistisch. Universiteiten moeten cursussen aanbieden en de overheid moet de praktische financiële steun opvoeren

Ten derde moet Groot-Brittannië gebruik maken van zijn investeringsinstrumenten: AI-staatsinvesteringsfondsen, de British Business Bank, het National Wealth Fund en het ‘buy British’-mandaat van het Ministerie van Defensie.

Ten vierde moet de strategische relatie van Groot-Brittannië met de VS een platform zijn voor diepgaande integratie met grote Amerikaanse chipfabrikanten en toegang tot hun geavanceerde productietechnologie onder de 3 nanometer. Het is absoluut noodzakelijk om sterke toeleveringsketens en innovatiekanalen op te bouwen met Amerikaanse partners

Als Groot-Brittannië zich volledig inzet, zou het nieuwe tijdperk van kunstmatige intelligentie niet alleen in code kunnen worden geschreven, maar ook in silicium, met een zeer Brits tintje.